‘Hij stoot zó door je hoofd heen’

Veertien partijen staan aangekondigd op het schemaatje aan de wand. Jeremy Nijk, die als enige TU-vertegenwoordiger in de semi-professionele C-klasse zou meedoen, staat er niet bij. “Die heeft een gebroken neus opgelopen in een andere partij”, weet organisator en begeleider van de Delftse boksers, Dervis Demirtas. De Delftse eer moet worden hooggehouden door Cam Osman en Michael Vit, beiden in de categorie Nieuwelingen. “Michael bokst pas één jaar”, vertelt een clubgenoot, “maar hij is echt goed hoor. Hij stoot zó door je hoofd heen.”

Opvallend is het grote aantal (vijf) partijen dat door meisjes zal worden gebokst. De vader van Martine Nentjes, rechtenstudente in Rotterdam, zit in de kantine al ruim van tevoren klaar met zijn fotoapparatuur. “Dit wordt de eerste keer dat ik een wedstrijd van haar zie. Het zal er heftig aan toegaan, maar vanmorgen kreeg ik een geruststellend mailtje van haar, dat ik mij geen zorgen moest maken.” Zijn echtgenote geeft toe het wel een beetje eng te vinden: “Maar ik ken ‘r. Ik denk niet dat ze zich zomaar op haar gezicht laat slaan.” En of ze nou wint of niet, na afloop krijgt Nentjes een compleet ‘levenspakket’ van haar ouders mee naar huis. “Het blijft een arme student natuurlijk.” En nee, pleisters zitten er niet bij.

Even later maken de hiphopklanken van de dj in de zaal plaats voor de welkomstwoorden van een microfonist. “De studenten hebben er hard voor gebokst en gaan allemaal knallen”, belooft hij het publiek. Nadat de eerste twee boksers, begeleid door opzwepende opkomstmuziek, de ring hebben betreden, valt er een theaterachtige stilte in de zaal. Die wordt al snel verstoord door goedbedoelde adviezen van fans, als ‘een rechtse!’, ‘hoeken!’ en ‘kom op, laat die linkse gaan!’. Na drie ronden van elk twee minuten is de eerste winnaar bekend.

In de tweede partij vecht Osman, in de klasse tot 64 kilogram, tegen stadgenoot Ronald Tedjawardana. De bouwkundestudent neemt een afwachtende houding aan tegenover zijn wat beweeglijker tegenstander, die meer initiatief toont. Het is geen verrassing dat de laatste de meeste punten krijgt van de jury (12-6). Volgens Osmans begeleider Demirtas zegt het puntenverschil niet zo veel: “Dat komt door het systeem. Als de juryleden alle vier tegelijk op de knop drukken heb je een punt. Als er eentje te laat drukt, telt het punt niet.” Zijn tegenstander was beter, erkent Demirtas, “maar het was Osmans allereerste wedstrijd. Voor een eerste keer vond ik het wel oké.”

Vlak voor de pauze betreedt Martine Nentjes de ring voor haar lichtgewichtpartij tegen de Groningse Maria de Vries. De Erasmus-studente bijt flink van zich af, maar haar tegenstander is efficiënter en leidt na twee rondes met 9-1. Eén keer telt de arbiter, na een goed geplaatste stoot van Nentjes, de Groningse tot acht uit, maar dan kan ze weer verder. Ondanks het verlies op punten (13-5) poseert Nentjes trots met haar zilveren medaille voor de camera van haar vader.

Na de onderbreking is het de beurt aan de tweede TU-representant, Michael Vit, voor zijn zwaargewichtpartij (boven 91 kilo) tegen Uger Ozturk uit Nijmegen. Het wordt een van beide kanten pittige partij, waarin Vit, die met zijn indrukwekkende gestalte veel weg heeft van een NBA-basketballer, de meeste punten bijeen gaart (13-9). Onpartijdige toeschouwers komen goed aan hun trekken, al is niet iedereen tevreden. “Weer geen knock-out”, zegt een kijker, waarna hij zich licht teleurgesteld omdraait richting kantine.

Bouwkundestudent Cam Osman (wit shirt, blauwe broek) kon het in zijn finalepartij tegen Ronald Tedjawardana niet bolwerken en verloor op punten (12-6). (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

Veertien partijen staan aangekondigd op het schemaatje aan de wand. Jeremy Nijk, die als enige TU-vertegenwoordiger in de semi-professionele C-klasse zou meedoen, staat er niet bij. “Die heeft een gebroken neus opgelopen in een andere partij”, weet organisator en begeleider van de Delftse boksers, Dervis Demirtas. De Delftse eer moet worden hooggehouden door Cam Osman en Michael Vit, beiden in de categorie Nieuwelingen. “Michael bokst pas één jaar”, vertelt een clubgenoot, “maar hij is echt goed hoor. Hij stoot zó door je hoofd heen.”

Opvallend is het grote aantal (vijf) partijen dat door meisjes zal worden gebokst. De vader van Martine Nentjes, rechtenstudente in Rotterdam, zit in de kantine al ruim van tevoren klaar met zijn fotoapparatuur. “Dit wordt de eerste keer dat ik een wedstrijd van haar zie. Het zal er heftig aan toegaan, maar vanmorgen kreeg ik een geruststellend mailtje van haar, dat ik mij geen zorgen moest maken.” Zijn echtgenote geeft toe het wel een beetje eng te vinden: “Maar ik ken ‘r. Ik denk niet dat ze zich zomaar op haar gezicht laat slaan.” En of ze nou wint of niet, na afloop krijgt Nentjes een compleet ‘levenspakket’ van haar ouders mee naar huis. “Het blijft een arme student natuurlijk.” En nee, pleisters zitten er niet bij.

Even later maken de hiphopklanken van de dj in de zaal plaats voor de welkomstwoorden van een microfonist. “De studenten hebben er hard voor gebokst en gaan allemaal knallen”, belooft hij het publiek. Nadat de eerste twee boksers, begeleid door opzwepende opkomstmuziek, de ring hebben betreden, valt er een theaterachtige stilte in de zaal. Die wordt al snel verstoord door goedbedoelde adviezen van fans, als ‘een rechtse!’, ‘hoeken!’ en ‘kom op, laat die linkse gaan!’. Na drie ronden van elk twee minuten is de eerste winnaar bekend.

In de tweede partij vecht Osman, in de klasse tot 64 kilogram, tegen stadgenoot Ronald Tedjawardana. De bouwkundestudent neemt een afwachtende houding aan tegenover zijn wat beweeglijker tegenstander, die meer initiatief toont. Het is geen verrassing dat de laatste de meeste punten krijgt van de jury (12-6). Volgens Osmans begeleider Demirtas zegt het puntenverschil niet zo veel: “Dat komt door het systeem. Als de juryleden alle vier tegelijk op de knop drukken heb je een punt. Als er eentje te laat drukt, telt het punt niet.” Zijn tegenstander was beter, erkent Demirtas, “maar het was Osmans allereerste wedstrijd. Voor een eerste keer vond ik het wel oké.”

Vlak voor de pauze betreedt Martine Nentjes de ring voor haar lichtgewichtpartij tegen de Groningse Maria de Vries. De Erasmus-studente bijt flink van zich af, maar haar tegenstander is efficiënter en leidt na twee rondes met 9-1. Eén keer telt de arbiter, na een goed geplaatste stoot van Nentjes, de Groningse tot acht uit, maar dan kan ze weer verder. Ondanks het verlies op punten (13-5) poseert Nentjes trots met haar zilveren medaille voor de camera van haar vader.

Na de onderbreking is het de beurt aan de tweede TU-representant, Michael Vit, voor zijn zwaargewichtpartij (boven 91 kilo) tegen Uger Ozturk uit Nijmegen. Het wordt een van beide kanten pittige partij, waarin Vit, die met zijn indrukwekkende gestalte veel weg heeft van een NBA-basketballer, de meeste punten bijeen gaart (13-9). Onpartijdige toeschouwers komen goed aan hun trekken, al is niet iedereen tevreden. “Weer geen knock-out”, zegt een kijker, waarna hij zich licht teleurgesteld omdraait richting kantine.

Bouwkundestudent Cam Osman (wit shirt, blauwe broek) kon het in zijn finalepartij tegen Ronald Tedjawardana niet bolwerken en verloor op punten (12-6). (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)