Het leek zo mooi: een vlotte voorlichtingsdag met muzikale omlijsting. Voor de faculteit Werktuigbouw en Maritieme Techniek dè manier om een stoffig imago af te schudden.
Maar de decaan greep in – en de trommels zwegen.
Een bestuurslid van Leeghwater desgevraagd: ,,Wij hebben samen met de pr-afdeling de voorlichtingsdag georganiseerd. Daar traden uiteindelijk trommelaars op. Of die weggestuurd zijn door de decaan? Daar kan ik geen antwoord op geven. Vraag het maar na bij public relations.”
Helaas: de relaties van Werktuigbouw worden tijdelijk door een antwoordapparaat onderhouden. Dan maar meteen naar decaan Klein Woud. ,,De voorlichtingsdag is boven verwachting verlopen. Meer studenten dan vorig jaar. Maar dit is pas het begin, er mag best nog wat meer effort ingestoken worden. Het moet nog wat swingender”, vindt de decaan. Maar hoe zit het dan met die trommelaars? Daar doet hij liever geen uitspraken over. Klein Woud zet vraagtekens bij een muzikale activiteit op de voorlichtingsdag, de toegevoegde waarde hiervan is volgens hem gering.
Werktuigbouw klopte bij de dienst in- en externe communicatie aan met het verzoek ‘een pauzenummer’ te regelen. M. van Walraven licht toe: ,,Op een heel laat moment kwam men met deze vraag. We hebben eerst een mime-speler geregeld, die werd ziek en vervangen door een percussiespeler.” Geen trommelband? ,,Nee, het was één speler die vaak op middelbare scholen optreedt. Hij heeft veel ervaring en binnen de kortste keren waren er dan ook heel wat mensen aan het meespelen. En het was zeker niet te hard, gewoon een beschaafd volume.”
Maar het muzikale voorafje viel niet in de smaak: volgens de percussiespeler moest hij van de decaan stoppen. Toen een pr-medewerker van Werktuigbouw die opdracht herhaalde was het definitief afgelopen. Van Walraven: ,,Zelfs het tweede optreden in de middag mocht niet meer doorgaan. Een gemiste kans. Want scholieren onthouden zoiets heel wat beter dan de zoveelste toespraak.”
Werktuigbouw pr-medewerker A. van Rosmalen: ,,Een incident met de trommelaar? Nee, van wie heb je dat gehoord? Ik heb zelf ingegrepen toen ik vond dat er voldoende muziek geweest was. En dat was inderdaad wat korter dan gepland. Maar de studievoorlichter stond in die pauze vlak bij de muziek met scholieren te praten en kon zijn verhaal niet meer kwijt. Op zich was de band best aardig. Ze speelden op bongo’s enzo. En ik geloof dat de studenten het ook wel leuk vonden, ze konden meedoen met de muzikanten. Maar laten we het hier maar bij houden.” Om nog toe te voegen: ,,Sommige mensen wennen moeilijk aan een nieuwe cultuur. Er moet hier gewoon een wat dynamischer sfeertje komen.”
(M.L.)
Het leek zo mooi: een vlotte voorlichtingsdag met muzikale omlijsting. Voor de faculteit Werktuigbouw en Maritieme Techniek dè manier om een stoffig imago af te schudden. Maar de decaan greep in – en de trommels zwegen.
Een bestuurslid van Leeghwater desgevraagd: ,,Wij hebben samen met de pr-afdeling de voorlichtingsdag georganiseerd. Daar traden uiteindelijk trommelaars op. Of die weggestuurd zijn door de decaan? Daar kan ik geen antwoord op geven. Vraag het maar na bij public relations.”
Helaas: de relaties van Werktuigbouw worden tijdelijk door een antwoordapparaat onderhouden. Dan maar meteen naar decaan Klein Woud. ,,De voorlichtingsdag is boven verwachting verlopen. Meer studenten dan vorig jaar. Maar dit is pas het begin, er mag best nog wat meer effort ingestoken worden. Het moet nog wat swingender”, vindt de decaan. Maar hoe zit het dan met die trommelaars? Daar doet hij liever geen uitspraken over. Klein Woud zet vraagtekens bij een muzikale activiteit op de voorlichtingsdag, de toegevoegde waarde hiervan is volgens hem gering.
Werktuigbouw klopte bij de dienst in- en externe communicatie aan met het verzoek ‘een pauzenummer’ te regelen. M. van Walraven licht toe: ,,Op een heel laat moment kwam men met deze vraag. We hebben eerst een mime-speler geregeld, die werd ziek en vervangen door een percussiespeler.” Geen trommelband? ,,Nee, het was één speler die vaak op middelbare scholen optreedt. Hij heeft veel ervaring en binnen de kortste keren waren er dan ook heel wat mensen aan het meespelen. En het was zeker niet te hard, gewoon een beschaafd volume.”
Maar het muzikale voorafje viel niet in de smaak: volgens de percussiespeler moest hij van de decaan stoppen. Toen een pr-medewerker van Werktuigbouw die opdracht herhaalde was het definitief afgelopen. Van Walraven: ,,Zelfs het tweede optreden in de middag mocht niet meer doorgaan. Een gemiste kans. Want scholieren onthouden zoiets heel wat beter dan de zoveelste toespraak.”
Werktuigbouw pr-medewerker A. van Rosmalen: ,,Een incident met de trommelaar? Nee, van wie heb je dat gehoord? Ik heb zelf ingegrepen toen ik vond dat er voldoende muziek geweest was. En dat was inderdaad wat korter dan gepland. Maar de studievoorlichter stond in die pauze vlak bij de muziek met scholieren te praten en kon zijn verhaal niet meer kwijt. Op zich was de band best aardig. Ze speelden op bongo’s enzo. En ik geloof dat de studenten het ook wel leuk vonden, ze konden meedoen met de muzikanten. Maar laten we het hier maar bij houden.” Om nog toe te voegen: ,,Sommige mensen wennen moeilijk aan een nieuwe cultuur. Er moet hier gewoon een wat dynamischer sfeertje komen.”
(M.L.)
Comments are closed.