Kaartjes al besteld voor het Internationaal Film Festival Rotterdam? Nee? Geen nood: doe je ogen dicht en prik een titel. De kans is groot dat je verrast wordt met een film waar je na het festival nooit meer heen zult kunnen.
Surf naar de website van het International Film Festival Rotterdam (IFFR), klik op ‘films A-Z’ en schrik je kapot. Alleen al bij de A staan zoveel films, dat kiezen een hel wordt. Wat te doen? Elke film aanklikken, de verhaaltjes lezen en vervolgens recensies zoeken? Als je de komende week nog aan je studie toe wilt komen, is dat niet verstandig.
Daarom, prik er gewoon eentje en houd daaraan vast. Zo kom je uit bij bijvoorbeeld ‘Amen, a brown comedy’ van de Filippijnse dichter, schrijver, componist en filmmaker Khavn de la Cruz. Deze zwarte satire gaat over een beleefd Filippijns kind dat letterlijk zijn hoofd verliest.
De la Cruz neemt het oude Filippijnse gebruik dat een jongere de hand van een oudere naar zijn voorhoofd brengt als teken van respect op de hak. Het kind Elbis neemt de laatste wens van zijn moeder respectvol te zijn zo letterlijk en maakt het hand-voorhoofd-gebaar zo vaak, tot er weinig voorhoofd meer over is.
Je zou ook terecht kunnen komen bij de Japanse film ‘Casshern’ van regisseur Kariya Kazuaki, over een beangstigende toekomst waarin de mensheid na een lange nucleaire en bacteriologische oorlog op de rand van de afgrond staat. In deze film wordt volgens de website ‘de volledige animatie en live-action-trukendoos wagenwijd’ opengetrokken om het verhaal te vertellen van een wetenschapper die zijn gesneuvelde zoon tot leven wekt. Instabiel, maar geharnast groeit deze jongen uit tot een superheld in de strijd tussen mutanten en de mensheid.
Liefhebbers van elektronische instrumenten prikken als ze geluk hebben de documentaire ‘Moog’ van de Amerikaanse regisseur Hans Fjellestad. De film volgt Bob Moog, die al vijftig jaar elektronische instrumenten uitvindt. Volgens de IFFR-site voldoet Moog wel aan het beeld van een ‘maffe wetenschapper, inclusief de wilde, witte haardos, intense ogen, excentrieke hebbelijkheden en een kop vol verhalen’. In de documentaire leren we over Moogs samenwerking met muzikanten door de jaren heen. Ook zijn ideeën over creativiteit, ontwerpen, interactiviteit en spiritualiteit komen aan bod.
Is dit avontuur je te groot, neem dan gewoon een week vrij om je in te lezen in alles wat het filmfestival te bieden heeft.
Surf naar de website van het International Film Festival Rotterdam (IFFR), klik op ‘films A-Z’ en schrik je kapot. Alleen al bij de A staan zoveel films, dat kiezen een hel wordt. Wat te doen? Elke film aanklikken, de verhaaltjes lezen en vervolgens recensies zoeken? Als je de komende week nog aan je studie toe wilt komen, is dat niet verstandig.
Daarom, prik er gewoon eentje en houd daaraan vast. Zo kom je uit bij bijvoorbeeld ‘Amen, a brown comedy’ van de Filippijnse dichter, schrijver, componist en filmmaker Khavn de la Cruz. Deze zwarte satire gaat over een beleefd Filippijns kind dat letterlijk zijn hoofd verliest.
De la Cruz neemt het oude Filippijnse gebruik dat een jongere de hand van een oudere naar zijn voorhoofd brengt als teken van respect op de hak. Het kind Elbis neemt de laatste wens van zijn moeder respectvol te zijn zo letterlijk en maakt het hand-voorhoofd-gebaar zo vaak, tot er weinig voorhoofd meer over is.
Je zou ook terecht kunnen komen bij de Japanse film ‘Casshern’ van regisseur Kariya Kazuaki, over een beangstigende toekomst waarin de mensheid na een lange nucleaire en bacteriologische oorlog op de rand van de afgrond staat. In deze film wordt volgens de website ‘de volledige animatie en live-action-trukendoos wagenwijd’ opengetrokken om het verhaal te vertellen van een wetenschapper die zijn gesneuvelde zoon tot leven wekt. Instabiel, maar geharnast groeit deze jongen uit tot een superheld in de strijd tussen mutanten en de mensheid.
Liefhebbers van elektronische instrumenten prikken als ze geluk hebben de documentaire ‘Moog’ van de Amerikaanse regisseur Hans Fjellestad. De film volgt Bob Moog, die al vijftig jaar elektronische instrumenten uitvindt. Volgens de IFFR-site voldoet Moog wel aan het beeld van een ‘maffe wetenschapper, inclusief de wilde, witte haardos, intense ogen, excentrieke hebbelijkheden en een kop vol verhalen’. In de documentaire leren we over Moogs samenwerking met muzikanten door de jaren heen. Ook zijn ideeën over creativiteit, ontwerpen, interactiviteit en spiritualiteit komen aan bod.
Is dit avontuur je te groot, neem dan gewoon een week vrij om je in te lezen in alles wat het filmfestival te bieden heeft.
Comments are closed.