Onvoorbereid een theaterscène spelen met aanwijzingen uit het publiek? Cabaretvereniging Abracadabaret draait er haar hand niet voor om. Op donderdag 8 december houdt zij weer een theatersportwedstrijd.
Waarschijnlijk ken je televisieprogramma’s als De Lama’s, De Badgasten en De vloer op. Spelers spelen een voorstelling zonder script. Het publiek bepaalt waar de scène zich afspeelt, wat de relatie is tussen de spelers en welk voorwerp er eventueel in voorkomt. Op het allerlaatste moment horen ze of ze een romantische, een spannende of een grappige scène moeten spelen. Wat hun tegenspelers doen, merken ze ter plekke. Al improviserend. Ga er maar aan staan.
Niet voor mensen met plankenkoorts dus, maar daar hebben Joris Korbee (22, vierdejaars bouwkunde) en Lisa van der Quast (21, vierdejaars technische bestuurskunde) dan ook geen last van. Zij zijn lid van cabaretvereniging Abracadabaret van Sint Jansbrug en dol op theatersport.
“Echt mijn passie”, zegt Lisa van der Quast. “Ik was in de derde klas van de middelbare school al fan van De Lama’s. Toen had ik niet de vrienden die dat ook willen doen. In Delft kwam ik bij Abracadabaret en daar doen we elke woensdag improvisatiespelletjes.”
Haar enthousiasme was zo aanstekelijk dat Joris Korbee ook mee wilde doen. “Ik vond het eerst maar vaag, maar het is fantastisch om te doen”, zegt hij. “Je speelt bijvoorbeeld een scène met zijn tweeën en krijgt als input dat het zich in een ziekenhuis afspeelt. Het kan zijn dat Lisa en ik een compleet ander verhaal in ons hoofd hebben. Lisa zegt bijvoorbeeld: de baby kan elk moment komen. Terwijl ik een scène in gedachte had waarbij ze aan haar hersens moet worden geopereerd.”
Improviseren dus. Toch valt daar ook voor te oefenen. Er zijn diverse spellen met allerlei rondes. “Bijvoorbeeld een spel als vier, drie, twee, één”, zegt Van der Quast. Je speelt een scène met vier spelers. Dan gaat er eentje weg en moet je dezelfde scène met drie spelers spelen. Daarna gaat er nog een weg en uiteindelijk nog een. Op het laatst speelt één speler alle vier de rollen. Heel grappig.”
Een ander voorbeeld is het spel ‘Dat klinkt als een liedje’, wat De Badgasten op tv ook speelden. “Zegt iemand iets raars zoals: goh, ik heb zo’n zin om naar het toilet te gaan, dan zegt een ander: dat klinkt als een liedje”, zegt Van der Quast. “Daarna moet je een liedje zingen.”
Bij een theatersportwedstrijd staan twee teams van vier spelers op het toneel. Zij dagen elkaar uit tot het spelen van scènes. Mensen uit het publiek doen weer suggesties en kunnen tijdens het spel rozen gooien om hun bewondering te laten blijken.
Een jury bestaande uit bevooroordeelde, kolderieke en soms botte ‘rechters’ geeft punten. Is het publiek het niet eens met hun oordeel dan mag het natte sponzen naar ze gooien. Er is telkens een tussenstand, want de teams wisselen elkaar af.
Het is al de derde keer dat het theatersportteam van Abracadabaret de strijd aanbindt. Dit keer heeft het een Gouds team uitgedaagd: Pittig Belegen. “Een moeder van mijn vriendin speelt daar in mee”, zegt Van der Quast. “Dat is zo leuk: we spelen dan tegen mensen van veertig jaar oud.”
En als ze geen inspiratie hebben? “Ach, als je op het podium staat heb je zo veel adrenaline…”, zegt Korbee. “Een pokerface is heel belangrijk. Soms maakt het ook niet uit als het verhaal nergens heen gaat. Gewoon doorgaan.”
Improbattle Theatersport Abracadabaret, donderdag 8 december, 20.30 uur, Cultureel Centrum TU Delft, toegang gratis.
www.abracadabaret.nl
facebook.com/abracadabaret
Vijf jaar geleden besloot onze volksvertegenwoordiging dat het afgelopen is met de topsalarissen betaald uit belastinggeld. Vanaf dat moment was het de bedoeling dat niemand in de (semi-)publieke sector meer verdient dan de belangrijkste persoon in het land: de minister-president. Groot was dan ook de verbazing toen de TU Delft vond dat zij haar bestuursvoorzitter wel meer mag betalen.
In 2007 riep minister Plasterk onze raad van toezicht op het matje en die beloofde beterschap. Nu blijkt dat de voorzitter van onze universiteit toch meer geld krijgt dan Mark Rutte. Het negeren van de volksvertegenwoordiging is arrogant, maar makkelijk op te lossen: Dirk Jan van den Berg, stort die 19 duizend euro terug!
De Balkenendenorm is ingesteld om te voorkomen dat mensen grote hoeveelheden belastinggeld mee naar huis nemen. Door de strakke wettelijke en morele richtlijn van maximaal 181 duizend euro (exclusief pensioen) is het zichzelf versterkende effect van alsmaar meer loon doorbroken. Feitelijk gaat de raad van toezicht van de TU Delft over de salarissen, maar de universiteit moet terughoudend zijn omdat de maatschappij de universiteit betaalt. De minister dreigde in 2007 met het vervangen van de raad van toezicht bij een overschrijding, maar staatssecretaris Halbe Zijlstra heeft nu een subtieler drukmiddel gevonden. Voor 2011 wordt het budget van de TU Delft naar beneden geschroefd met het bedrag dat Dirk Jan van den Berg meer verdient dan de premier. Zijn opslag gaat dus ten koste van het onderwijs- en onderzoeksbudget van onze universiteit.
Op een jaarlijkse begroting van 558 miljoen is 19 duizend euro relatief weinig. Het is nauwelijks genoeg geld om een bestelwagen van te kopen. Toch wordt met die redenering voorbijgegaan aan hoe gevoelig dit ligt in het land. Gert-Jan Kramer, voorzitter van onze raad van toezicht, meent dat de norm onduidelijk is en dat Dirk Jan van den Berg met een beloning van 200 duizend euro exclusief pensioen “misschien wel boven” de balkenendenorm komt. De raad van toezicht wil niet toelichten waarom onze voorzitter in 2009 achttien procent opslag kreeg, terwijl de andere medewerkers in deze crisistijd 1,25 procent kregen. Verder laat de raad van toezicht buiten beschouwing dat de universiteit in 2009 negentien miljoen euro tekort kwam en voor 2010 een tekort van dertien miljoen begrootte. Iedereen moet zuinig zijn, dus ook de top. De raad van toezicht plaats zichzelf nu in een onmogelijke positie door de volksvertegenwoordiging te negeren, onevenredige loonsverhogingen door te voeren en de top buiten de bezuinigingen te plaatsen. Deze handelswijze berokkent de universiteit schade.
De Balkenendenorm is duidelijk en de TU Delft was gewaarschuwd, maar heeft toch besloten om Dirk Jan van den Berg meer te betalen. Dit gaat ten koste van het onderwijs- en onderzoeksbudget van onze universiteit en negeert onze volksvertegenwoordiging. Het is daarom de morele plicht van Dirk Jan van den Berg om de 19 duizend euro boven de norm terug te storten. Deze vrijwillige stap past in een tijd waarin iedereen minder krijgt en getuigt van respect voor de belastingbetaler, onderzoekers en studenten.
Thijs Niks is masterstudent design for interaction bij de faculteit Industrieel Ontwerpen
Comments are closed.