Steeds weer werd het industrieel ontwerper ir. Frank van Polanen Petel afgeraden een bedrijf te beginnen. Koppig zette hij toch zijn eigen ontwerpbureau Tremani op waarmee hij vooral internetsites gebruiksvriendelijker maakt.
“Mijn loopbaan is maar een saai verhaal”, waarschuwt Frank van Polanen Petel. Geen grote switches tijdens zijn carriÈre. Geen honderden sollicitaties. “De enige keer dat ik heb gesolliciteerd, werd me aangeraden om vooral geen eigen bedrijf te stichten”, vertelt hij. “Daar had het bedrijf waar ik bij solliciteerde heel veel last van. Er waren al teveel bedrijven die in dezelfde vijver visten.” Hij kreeg de baan niet, maar zette wel een eigen bedrijf op.
De lezingen van Theo Wolters, van het succesvolle ontwerpbureau Fabrique, zetten hem onbedoeld op het ondernemerspad. “Wolters gaf een lijst waar ondernemers aan moesten voldoen. Volgens hem moest je geen vriendin hebben en je mocht niet chaotisch zijn. Ik ben ontzettend chaotisch en mijn vriendin wilde ik niet kwijt.”
Wolters’ verhaal sprak hem zo aan dat hij zijn eigen ontwerpbureau voor zich zag. “Wolters beschreef hoe hij Fabrique met een heleboel lef was begonnen. Fabrique staat bekend om de enorme kennis van ontwerpen met aluminium producten. Maar toen ze begonnen, wisten ze daar weinig van af. De eerste opdrachten hebben ze gekregen doordat ze bluften. Dat klonk heel avontuurlijk. Als een self-fulfilling prophecy.“
Niet lang na die lezing kwam Van Polanen Petel studievriend René Dings tegen, die met dezelfde ideeën rondliep. “Laten we het proberen, zeiden we tegen elkaar. Als we het over anderhalf jaar niet meer leuk vinden, kappen we ermee en zijn we een ervaring rijker.” De vrienden gingen aan de slag en na anderhalf jaar was Gripp on products uitgegroeid tot een gezond bedrijf. Ondanks de chaotische instelling van Van Polanen Petel. Ook zijn vriendin bleef bij hem.
Met Gripp hadden ze een missie die al snel in het logo werd gevangen: de afdruk van een hand op een beeldscherm. Ze willen daarmee laten zien dat ze greep hebben op de producten die ze maken of aanpassen. Een jaar geleden bedacht hij een nieuwe nog passendere naam: Tremani. Italiaans voor drie handen, voor de drie oprichters. Het bedrijf was inmiddels versterkt met een andere studievriend, Luuk Platschorre. En het staat voor de drie vakgebieden waar Tremani zich op richt: grafisch ontwerpen, internet en multimedia. Het logo mocht blijven.
Bij de oprichting van zijn ontwerpbureau had Van Polanen Petel zich willen richten op het gebruiksvriendelijker maken van producten. Dat begon al bij zijn afstudeerproject: een alarmtelefoon voor senioren. “Gebruikersonderzoek is heel belangrijk,” zegt hij. “Hoe gebruiken senioren zo’n telefoon, welke functies begrijpen ze? Je denkt vanuit de persoon die het moet gebruiken.” Maar voor ‘3D-producten’ kreeg het kersverse bedrijf maar weinig opdrachten. “Steeds vaker werden we gevraagd om internetsites gebruiksvriendelijker te maken. En daar hebben we ons daarom steeds meer op toegelegd.” Het internet was booming business eind jaren negentig en ook Tremani vaarde mee op die golf.
Testsystemen
De overstap naar het internet was niet uit de lucht gegrepen. “Het internet en 3D-producten hebben dezelfde problemen met de rangschikking van bedieningselementen”, zegt de industrieel ontwerper. “En commercieel was internet bijzonder aantrekkelijk.” Ook de meest ingewikkelde informatie moest online, maar dat gebeurde niet altijd even zorgvuldig en efficiënt. Tremani wilde ‘moeilijk toegankelijke informatie toegankelijk maken op het net’.
Voor de gemeente Rotterdam ontwierpen ze een website voor statistisch onderzoek van onderwijs in de havenstad. “Ieder jaar bracht de gemeente een statistiekalmanak uit met alleen maar cijfermateriaal en tabellen. Wij hebben daar een digitale versie van gemaakt, die automatisch de cijfers verwerkt en daardoor altijd actueel is. In zo’n boekje staan honderden tabellen, vind dan maar eens het getal dat je zoekt. Op internet gaat dat veel makkelijker, bovendien kunnen mensen hun eigen tabellen samenstellen.”
Structuur aanbrengen in een doolhof van informatie werd hun devies. Het ging Tremani voor de wind. Ieder jaar groeide het ontwerpbureau met één werknemer. Het knappen van de internetzeepbel had maar weinig effect op het jonge bedrijf. “We zagen concurrenten ongelooflijk hard groeien tijdens de opleving, maar daarvan gingen later velen failliet. We hebben ons nooit gek laten maken. En wij hebben weinig met de consumentenmarkt te maken, dat scheelt ook enorm. We richten ons vooral op testsystemen voor overheid en onderwijs.”
Tremani ging zich steeds meer specialiseren in de ontwikkelingen van testsystemen. Vaak zet Van Polanen Petel zo’n systeem om van analoog naar digitaal . van papier naar computer. “We digitaliseerden bijvoorbeeld een postpaksimulatietest, die wordt gebruikt bij sollicitaties van managementfuncties.” Sollicitanten krijgen bij die test een stapel brieven voor zich waarbij ze per brief moeten beslissen wat ermee moet gebeuren: afwijzen, doorsturen of om feedback vragen. “Wij hebben dat systeem opnieuw ingedeeld en ontworpen, zodat de test ook via internet afgenomen kan worden. In die versie verwijzen we naar de papieren postbaktest.”
Het ontwerpen van zo’n site spreekt Van Polanen Petel nog steeds het meeste aan. Het is voor hem een van de leukere kanten van het werk. Van jongs af aan had Van Polanen Petel potloden in de hand, om te tekenen. Tijdens zijn studententijd maakte hij cartoons voor Delta. “Ik word daar nog vaak op aangesproken”, zegt hij. “Ik sprak laatst iemand die onderzoek naar gammastraling doet. Over zijn onderzoek had ik jaren geleden een cartoon gemaakt. Een van de mannetjes zei in mijn strip: ‘Dat zeg ik, gamma’.” Het tekenen doet hij er nog steeds bij. Hij maakt nu onder meer tekeningen voor een boek over management van uitgeverij SDU.
Niet alleen de tekeningen voor Delta roepen goede herinneringen op, ook aan zijn studie bij de TU heeft hij veel gehad. “Via stages en groepsopdrachten kom je in contact met heel verschillende bedrijven en leer je de problemen kennen die bedrijven tegenkomen. Acquisitie is nog steeds niet een van mijn sterkste punten, maar je leert indruk te maken met je vormgeving en presentatie.”
Toch heeft wat Van Polanen Petel tegenwoordig doet, minder met ontwerpen te maken dan hem voor ogen stond toen hij zijn bedrijf oprichtte. “Iemand vroeg me laatst of ik nog steeds hetzelfde zou studeren als ik nu mag kiezen. Een moeilijke vraag, want ik ben nu veel met internet bezig. Ik heb veel vakken gevolgd waar ik nu niets meer aan heb. Aan de andere kant: ik heb nog dagelijks profijt van de ontwerpaanpak en methodiek.”
Zijn eigen loopbaan mag hij dan saai noemen, zijn bedrijf draaiende houden is dat beslist niet. “Het geeft de grootste voldoening dat we het zo lang volhouden en voldoende werk hebben. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de zeven andere mensen die plezier hebben in hun werk. Daar ben ik trots op.”
Naam: Frank van Polanen Petel (35)
Woonplaats: Delft
Studie: Industrieel ontwerpen
Afstudeerproject: Ontwerp van een alarmtelefoon voor senioren, bij professor Bill Green
Afstudeerjaar: 1996
Verliefd/Verloofd/Getrouwd: Getrouwd met Ingrid
Loopbaan: In 1996 richtten Van Polanen Petel en René Dings Gripp on products op. In 1998 fuseerde het bedrijf met Tilt ontwerpen van industrieel ontwerper Luuk Platschorre, tot Gripp ontwerpen. Vanaf 2004 heet het bedrijf Tremani. Van Polanen Petel is lid van het bestuur van Technet, het kennisnetwerk van hightech bedrijven uit de regio Delft.
(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
“Mijn loopbaan is maar een saai verhaal”, waarschuwt Frank van Polanen Petel. Geen grote switches tijdens zijn carriÈre. Geen honderden sollicitaties. “De enige keer dat ik heb gesolliciteerd, werd me aangeraden om vooral geen eigen bedrijf te stichten”, vertelt hij. “Daar had het bedrijf waar ik bij solliciteerde heel veel last van. Er waren al teveel bedrijven die in dezelfde vijver visten.” Hij kreeg de baan niet, maar zette wel een eigen bedrijf op.
De lezingen van Theo Wolters, van het succesvolle ontwerpbureau Fabrique, zetten hem onbedoeld op het ondernemerspad. “Wolters gaf een lijst waar ondernemers aan moesten voldoen. Volgens hem moest je geen vriendin hebben en je mocht niet chaotisch zijn. Ik ben ontzettend chaotisch en mijn vriendin wilde ik niet kwijt.”
Wolters’ verhaal sprak hem zo aan dat hij zijn eigen ontwerpbureau voor zich zag. “Wolters beschreef hoe hij Fabrique met een heleboel lef was begonnen. Fabrique staat bekend om de enorme kennis van ontwerpen met aluminium producten. Maar toen ze begonnen, wisten ze daar weinig van af. De eerste opdrachten hebben ze gekregen doordat ze bluften. Dat klonk heel avontuurlijk. Als een self-fulfilling prophecy.“
Niet lang na die lezing kwam Van Polanen Petel studievriend René Dings tegen, die met dezelfde ideeën rondliep. “Laten we het proberen, zeiden we tegen elkaar. Als we het over anderhalf jaar niet meer leuk vinden, kappen we ermee en zijn we een ervaring rijker.” De vrienden gingen aan de slag en na anderhalf jaar was Gripp on products uitgegroeid tot een gezond bedrijf. Ondanks de chaotische instelling van Van Polanen Petel. Ook zijn vriendin bleef bij hem.
Met Gripp hadden ze een missie die al snel in het logo werd gevangen: de afdruk van een hand op een beeldscherm. Ze willen daarmee laten zien dat ze greep hebben op de producten die ze maken of aanpassen. Een jaar geleden bedacht hij een nieuwe nog passendere naam: Tremani. Italiaans voor drie handen, voor de drie oprichters. Het bedrijf was inmiddels versterkt met een andere studievriend, Luuk Platschorre. En het staat voor de drie vakgebieden waar Tremani zich op richt: grafisch ontwerpen, internet en multimedia. Het logo mocht blijven.
Bij de oprichting van zijn ontwerpbureau had Van Polanen Petel zich willen richten op het gebruiksvriendelijker maken van producten. Dat begon al bij zijn afstudeerproject: een alarmtelefoon voor senioren. “Gebruikersonderzoek is heel belangrijk,” zegt hij. “Hoe gebruiken senioren zo’n telefoon, welke functies begrijpen ze? Je denkt vanuit de persoon die het moet gebruiken.” Maar voor ‘3D-producten’ kreeg het kersverse bedrijf maar weinig opdrachten. “Steeds vaker werden we gevraagd om internetsites gebruiksvriendelijker te maken. En daar hebben we ons daarom steeds meer op toegelegd.” Het internet was booming business eind jaren negentig en ook Tremani vaarde mee op die golf.
Testsystemen
De overstap naar het internet was niet uit de lucht gegrepen. “Het internet en 3D-producten hebben dezelfde problemen met de rangschikking van bedieningselementen”, zegt de industrieel ontwerper. “En commercieel was internet bijzonder aantrekkelijk.” Ook de meest ingewikkelde informatie moest online, maar dat gebeurde niet altijd even zorgvuldig en efficiënt. Tremani wilde ‘moeilijk toegankelijke informatie toegankelijk maken op het net’.
Voor de gemeente Rotterdam ontwierpen ze een website voor statistisch onderzoek van onderwijs in de havenstad. “Ieder jaar bracht de gemeente een statistiekalmanak uit met alleen maar cijfermateriaal en tabellen. Wij hebben daar een digitale versie van gemaakt, die automatisch de cijfers verwerkt en daardoor altijd actueel is. In zo’n boekje staan honderden tabellen, vind dan maar eens het getal dat je zoekt. Op internet gaat dat veel makkelijker, bovendien kunnen mensen hun eigen tabellen samenstellen.”
Structuur aanbrengen in een doolhof van informatie werd hun devies. Het ging Tremani voor de wind. Ieder jaar groeide het ontwerpbureau met één werknemer. Het knappen van de internetzeepbel had maar weinig effect op het jonge bedrijf. “We zagen concurrenten ongelooflijk hard groeien tijdens de opleving, maar daarvan gingen later velen failliet. We hebben ons nooit gek laten maken. En wij hebben weinig met de consumentenmarkt te maken, dat scheelt ook enorm. We richten ons vooral op testsystemen voor overheid en onderwijs.”
Tremani ging zich steeds meer specialiseren in de ontwikkelingen van testsystemen. Vaak zet Van Polanen Petel zo’n systeem om van analoog naar digitaal . van papier naar computer. “We digitaliseerden bijvoorbeeld een postpaksimulatietest, die wordt gebruikt bij sollicitaties van managementfuncties.” Sollicitanten krijgen bij die test een stapel brieven voor zich waarbij ze per brief moeten beslissen wat ermee moet gebeuren: afwijzen, doorsturen of om feedback vragen. “Wij hebben dat systeem opnieuw ingedeeld en ontworpen, zodat de test ook via internet afgenomen kan worden. In die versie verwijzen we naar de papieren postbaktest.”
Het ontwerpen van zo’n site spreekt Van Polanen Petel nog steeds het meeste aan. Het is voor hem een van de leukere kanten van het werk. Van jongs af aan had Van Polanen Petel potloden in de hand, om te tekenen. Tijdens zijn studententijd maakte hij cartoons voor Delta. “Ik word daar nog vaak op aangesproken”, zegt hij. “Ik sprak laatst iemand die onderzoek naar gammastraling doet. Over zijn onderzoek had ik jaren geleden een cartoon gemaakt. Een van de mannetjes zei in mijn strip: ‘Dat zeg ik, gamma’.” Het tekenen doet hij er nog steeds bij. Hij maakt nu onder meer tekeningen voor een boek over management van uitgeverij SDU.
Niet alleen de tekeningen voor Delta roepen goede herinneringen op, ook aan zijn studie bij de TU heeft hij veel gehad. “Via stages en groepsopdrachten kom je in contact met heel verschillende bedrijven en leer je de problemen kennen die bedrijven tegenkomen. Acquisitie is nog steeds niet een van mijn sterkste punten, maar je leert indruk te maken met je vormgeving en presentatie.”
Toch heeft wat Van Polanen Petel tegenwoordig doet, minder met ontwerpen te maken dan hem voor ogen stond toen hij zijn bedrijf oprichtte. “Iemand vroeg me laatst of ik nog steeds hetzelfde zou studeren als ik nu mag kiezen. Een moeilijke vraag, want ik ben nu veel met internet bezig. Ik heb veel vakken gevolgd waar ik nu niets meer aan heb. Aan de andere kant: ik heb nog dagelijks profijt van de ontwerpaanpak en methodiek.”
Zijn eigen loopbaan mag hij dan saai noemen, zijn bedrijf draaiende houden is dat beslist niet. “Het geeft de grootste voldoening dat we het zo lang volhouden en voldoende werk hebben. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de zeven andere mensen die plezier hebben in hun werk. Daar ben ik trots op.”
Naam: Frank van Polanen Petel (35)
Woonplaats: Delft
Studie: Industrieel ontwerpen
Afstudeerproject: Ontwerp van een alarmtelefoon voor senioren, bij professor Bill Green
Afstudeerjaar: 1996
Verliefd/Verloofd/Getrouwd: Getrouwd met Ingrid
Loopbaan: In 1996 richtten Van Polanen Petel en René Dings Gripp on products op. In 1998 fuseerde het bedrijf met Tilt ontwerpen van industrieel ontwerper Luuk Platschorre, tot Gripp ontwerpen. Vanaf 2004 heet het bedrijf Tremani. Van Polanen Petel is lid van het bestuur van Technet, het kennisnetwerk van hightech bedrijven uit de regio Delft.
(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Comments are closed.