Het elektronisch patiëntendossier komt er toch, meldde NRC Handelsblad op 24 november. Het is weliswaar afgewezen door de Eerste Kamer, maar zonder staatsbijdrage verder ontwikkeld door organisaties van artsen, apothekers, ziekenhuizen en patiënten.
Per 1 januari zal aan iedere patiënt gevraagd worden of die bezwaar heeft tegen de opname van zijn gegevens in het ‘Landelijk Schakelpunt’ – de nieuwe naam van het veelbesproken Elektronisch Patiëntendossier of EPD. Toestemming van de patiënt is een voorwaarde die de Eerste Kamer stelde naast de conditie dat het rijk niet meebetaalt. Nu zijn het de verzekeringen die betalen, en wel aan de artsen wanneer die patiënten aanmelden. Naar verwachting zullen artsen de voordelen van het systeem benadrukken en dan vragen: geeft u toestemming?
Zeker niet, zegt dr. Martijn Warnier van de sectie systeemkunde (TBM), die tijdens zijn carrière betrokken is geweest bij onderzoeken naar diverse grootschalige informatiesystemen, waaronder een systeem voor de rechtbank en voor ziekenhuizen.
“Elke zorgverlener in Nederland heeft toegang tot het Landelijk Schakelpunt. Dat zijn 200 duizend mensen. Dan kan ik net zo goed mijn gegevens op straat gooien.”
Warniers belangrijkste bezwaar is de schaal van het netwerk. “Op lokaal niveau werkt het systeem goed”, weet Warnier, “en in 99 procent van de gevallen wordt de zorg ook lokaal verleend.” Dat zou zo moeten blijven, vindt hij, omdat er dan veel minder mensen toegang hebben tot de gegevens, en er bovendien een sociale controle is omdat je weet wie je gegevens raadplegen. Bij een landelijke koppeling ben je die controle kwijt.
Toch verwacht hij de verzekeraars hun target van negentig procent inschrijving wel zullen halen. Als voorbereiding op het EPD heeft destijds maar een paar procent van de bevolking bezwaar aangetekend, verklaart Warnier. En als het systeem nu door de arts wordt aanbevolen, moet je wel sterk in je schoenen staan om te weigeren.
Hoogleraar informatie- en communicatietechnologie prof.dr. Yao-Hua Tan (TBM) zal wel toestemming geven aan zijn huisarts. Hij vindt het ‘EPD nieuwe stijl’ een goed idee, zegt hij desgevraagd. De reden: het kan levens redden. “Bij noodgevallen – bij een verkeersongeluk bijvoorbeeld – hebben artsen dankzij dit systeem straks direct toegang tot de medische gegevens.”
“De zorg wordt bovendien alsmaar ingewikkelder”, vervolgt Tan. “Er komen steeds meer handen aan het bed. Goede uitwisseling van gegevens is daarom van groot belang.”
De zorgen over privacy snapt Tan. “Je kunt natuurlijk nooit helemaal uitsluiten dat het systeem gehackt wordt. Maar er zijn wel degelijk verbeteringen doorgevoerd ten opzicht van het EPD. Zo kan men met dit nieuwe systeem altijd nagaan wie het dossier van een patiënt heeft opgevraagd.” Een arts die iets kwaads in de zin zou hebben, kan dus niet ongestraft aan de haal met patiëntgegevens, aldus de hoogleraar.
Comments are closed.