De zandsculpturen op het strand bij Scheveningen staan weer allemaal overeind. Wanda Hellema, studente bouwkunde, carfde mee aan het winnende ontwerp ‘De Betere Wereld’, dat niet lang bestand bleek tegen de realiteit.
Met Pinksteren werd het verwoeste kunststuk opnieuw opgebouwd.
,,Op alle faculteiten hebben briefjes gehangen om mee te doen aan een sculptuurcursus en de wedstrijd in Scheveningen. Daar heb ik gewoon op gereageerd. In maart was er een cursus van vier zondagen, om de techniek een beetje onder de knie te krijgen”, vertelt Hellema.
Heeft iedereen wel een beetje ervaring met het bouwen van zandkastelen, bij het carven van de sculpturen komt meer om de hoek kijken dan een schep en een emmertje. ,,Het begint al met het compacten, verdichten dus. In grote houten mallen verdicht je het rivierzand, dat in tegenstelling tot zeezand hoekig is, door het aan te stampen. Daardoor krijg je blokken echt hard zand, die je gewoon kunt bewerken.” Het gereedschap bestaat uit troffels in alle soorten en maten.
Op vrijdag 2 mei begon het opbouwen voor de wedstrijd. Eerst een aantal dagen compacten. Het ontwerp van Hellema’s club (een willekeurig samengestelde groep van tien mensen) was toen al af: ,,Het wedstrijdthema, ‘koninklijke wereld’, hebben wij opgevat als een betere wereld.”
De sculpturen moeten minimaal viereneenhalve meter hoog zijn. Om die hoogte te bereiken zitten er bij ‘De Betere Wereld’ op een door twee handen opengebarsten wereldbol een engel en een vrouw. Door scheuren in de bol is de kaars binnenin te zien. Wachters bewaken de weg naar de wereld, een heleboel kleine mensjes proberen wanhopig die weg te bereiken. ,,In de wereldbol zaten drie gaten, waardoor precies om twaalf, één en drie uur zonlicht op de kaars zou vallen. Om één uur kwam de jury langs.”
Die beloonde de groep, na acht dagen hard werken, met de eerste prijs. De daarop volgende nacht werden ‘De Betere Wereld’ en ook ‘De kleren van de Keizer’ echter vernield door vandalisten. ,,Ik baalde flink toen ik het hoorde, maar ik was er kennelijk toch minder intensief mee bezig dan de anderen. Een meisje uit mijn team is huilend het strand afgerend”, vertelt Hellema. Met Pinksteren heeft het team geprobeerd de sculptuur weer te herstellen. ,,De wachters zijn simpeler geworden en de vleugels van de engel zijn wat minder hoog. Bij het andere beeld is de keizer echter nog steeds onthoofd. Dat was onherstelbaar.”
De zandsculpturen op het strand bij Scheveningen staan weer allemaal overeind. Wanda Hellema, studente bouwkunde, carfde mee aan het winnende ontwerp ‘De Betere Wereld’, dat niet lang bestand bleek tegen de realiteit. Met Pinksteren werd het verwoeste kunststuk opnieuw opgebouwd.
,,Op alle faculteiten hebben briefjes gehangen om mee te doen aan een sculptuurcursus en de wedstrijd in Scheveningen. Daar heb ik gewoon op gereageerd. In maart was er een cursus van vier zondagen, om de techniek een beetje onder de knie te krijgen”, vertelt Hellema.
Heeft iedereen wel een beetje ervaring met het bouwen van zandkastelen, bij het carven van de sculpturen komt meer om de hoek kijken dan een schep en een emmertje. ,,Het begint al met het compacten, verdichten dus. In grote houten mallen verdicht je het rivierzand, dat in tegenstelling tot zeezand hoekig is, door het aan te stampen. Daardoor krijg je blokken echt hard zand, die je gewoon kunt bewerken.” Het gereedschap bestaat uit troffels in alle soorten en maten.
Op vrijdag 2 mei begon het opbouwen voor de wedstrijd. Eerst een aantal dagen compacten. Het ontwerp van Hellema’s club (een willekeurig samengestelde groep van tien mensen) was toen al af: ,,Het wedstrijdthema, ‘koninklijke wereld’, hebben wij opgevat als een betere wereld.”
De sculpturen moeten minimaal viereneenhalve meter hoog zijn. Om die hoogte te bereiken zitten er bij ‘De Betere Wereld’ op een door twee handen opengebarsten wereldbol een engel en een vrouw. Door scheuren in de bol is de kaars binnenin te zien. Wachters bewaken de weg naar de wereld, een heleboel kleine mensjes proberen wanhopig die weg te bereiken. ,,In de wereldbol zaten drie gaten, waardoor precies om twaalf, één en drie uur zonlicht op de kaars zou vallen. Om één uur kwam de jury langs.”
Die beloonde de groep, na acht dagen hard werken, met de eerste prijs. De daarop volgende nacht werden ‘De Betere Wereld’ en ook ‘De kleren van de Keizer’ echter vernield door vandalisten. ,,Ik baalde flink toen ik het hoorde, maar ik was er kennelijk toch minder intensief mee bezig dan de anderen. Een meisje uit mijn team is huilend het strand afgerend”, vertelt Hellema. Met Pinksteren heeft het team geprobeerd de sculptuur weer te herstellen. ,,De wachters zijn simpeler geworden en de vleugels van de engel zijn wat minder hoog. Bij het andere beeld is de keizer echter nog steeds onthoofd. Dat was onherstelbaar.”
Comments are closed.