Naast zijn werk voor GroenLinks en zijn studie politicologie, is Oscar Dijkhoffs belangrijkste bezigheid momenteel de strijd voor het behoud van de Zwarte Madonna, waar hij zelf ook woont.
De gemeente Den Haag wil deze woonflat naast station Den Haag CS, die ooit het predikaat ‘lelijkste gebouw van Nederland’ kreeg, slopen en er twee ministeries neerzetten.
Aan de buitenkant ziet het vierkante woonblok van de Zwarte Madonna er streng, somber en ontoegankelijk uit. Eenmaal binnen is het eigenlijk een verrassend leuk en open gebouw, met een grote binnentuin met speelplaats en open galerijen. “Het contrast tussen binnen en buiten is heel groot”, beaamt Oscar Dijkhoff. Ook zijn appartement is groter dan gedacht. “Veel mensen denken dat elk vierkant raampje een aparte woning is, maar dat is niet zo.”
Van de ruim driehonderd appartementen in het gebouw zijn er nu nog maar 58 bewoond. De overige bewoners zijn al vertrokken. “Onder grote druk van de gemeente, worden de mensen hier weggepest”, zegt Dijkhoff. “Ze doen net alsof het gebouw op 1 april leeg moet zijn omdat dan de sloop begint, maar dat kan juridisch helemaal niet. Dat is volstrekte flauwekul.” Als lid van de bewonerscommissie probeert hij de resterende groep medebewoners regelmatig moed in te praten. “Maar de gemeente intimideert mensen om hen zo afstand te laten doen van hun rechten als huurder.”
Al sinds 1997, toen hij nog bezig was met zijn studie technische natuurkunde, woont Dijkhoff in het Haagse wooncomplex, dat architect prof.ir. Carel Weeber in 1989 neerzette. Weeber noemde de Zwarte Madonna ooit in een interview ‘een zielig zwart kindje, dat altijd heeft geleden, haar hele leven in een bouwput heeft gestaan, en nu de rotzooi verdwenen is moet ze zelf weg’. Klopt, vindt Dijkhoff. “Jarenlang hebben de bewoners overlast gehad van de nieuwbouw in dit gebied, nooit hebben ze geklaagd en nu alles af is worden ze eruit getrapt.”
Bouwfraude
Voor Dijkhoff is de strijd rond de Zwarte Madonna een principekwestie geworden. “Het gebouw is vijftien jaar geleden neergezet door de PvdA, betaalbare woningen in het centrum van de stad. Diezelfde partij wil het gebouw nu alweer slopen. En waarom? Om er ministeries voor in de plaats te zetten. Er worden goede woningen gesloopt en er komt weinig voor terug.”
Toegeven dat de strijd om de Zwarte Madonna een verloren strijd is, zal hij niet. “Het is David tegen Goliath en al is de kans klein dat wij winnen, doorvechten is het enige wat wij kunnen.” Hij hoopt met juridische argumenten de procedures te kunnen vertragen. “Het politieke klimaat is al veranderd: de economische neergang, de bouwfraudeaffaire en de UWV-affaire. Nog minder reden om te slopen dus.”
In 1999 kwam Dijkhoff door zijn lobbywerk voor de Zwarte Madonna in contact met Haagse gemeentepolitici. “We kregen alle oppositiepartijen mee, waaronder ook GroenLinks. Allemaal waren zefaliekant tegen de sloop. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om bij de fractie van GroenLinks te komen werken.”
Kort daarvoor was Dijkhoff gestopt met zijn promotie bij technische natuurkunde. “Het was verstandig om daarmee te stoppen”, zegt hij. Dijkhoff werkte aan een retinal scanning display bij de vakgroep optica. “Dat is een techniek om een beeld met laserstralen op het netvlies te projecteren. Ik ben om diverse redenen gestopt, onder andere omdat ik steeds dingen aan het uitrekenen was die niet bleken te kunnen. Ook bleek het project niet zo multidisciplinair als ik in eerste instantie dacht. Dat was een teleurstelling en hierdoor vond ik het werk steeds minder leuk.”
De studie natuurkunde is hem wel goed bevallen. Hij roemt, zoals zovele alumni voor hem, de manier van denken die je op de TU Delft leert: zaken analyseren en hierdoor sturen. “Daar heb ik nu in de politiek ook profijt van. Vooral de wiskundige kant van de studie lag me goed, maar ik heb nooit precies geweten wat ik met de studie wilde doen. Ik ben niet zo’n carrièreplanner, ik kijk geen vijf jaar vooruit. Op het moment dat ik een keus moet maken, ga ik pas kijken wat er te koop is.”
Twijfels of hij wel de goede keus heeft gemaakt, zegt hij niet te hebben. “Nee, want ik denk er wel goed over na of ik het leuk vind. Ook nu, met de studie politicologie, heb ik meer gekeken of ik het leuk vond dan wat ik er later mee kan doen. Mijn ervaring van de afgelopen jaren is dat ik heel andere dingen ben gaan doen dan ik dacht, dus plannen heeft niet zoveel zin.” Technische kennis is volgens hem best handig voor een politicus. “Er zijn erg veel politici met een alfa- of gamma-achtergrond, maar techneuten zijn ook nodig.”
Drama’s
De studie is goed te combineren met zijn fractiewerk voor GroenLinks, dat hij 22 uur per week doet. Hij zit voor GroenLinks in het algemeen bestuur van Haaglanden en in de commissie sociale zekerheid. “Die commissie vergadert een keer per week over bezwaarschriften tegen de sociale dienst. Dat zijn bezwaarschriften van mensen die bijvoorbeeld vinden dat hun bijstandsaanvraag ten onrechte is afgewezen of dat zij ten onrechte worden beschuldigd van fraude. “Ik heb inzage in dossiers, je ziet heel wat persoonlijke drama’s voorbij komen”, vertelt hij. “En soms zie je ook brieven van mensen van wie je je afvraagt waarom ze niet gewoon werk hebben. Door dit commissiewerk kan ik beter aanvoelen hoe bepaalde maatregelen uitpakken.”
Bij de laatste Provinciale Statenverkiezingen viel Dijkhoff net buiten de boot. “Ik stond op plek zes, maar de partij viel terug van acht naar vijf zetels. Helaas.” Of hij zich voor de volgende verkiezingen weer kandidaat stelt, weet hij nog niet. “Op het moment dat het speelt, ga ik erover nadenken. Misschien vind ik tussentijds een heel leuke baan. Ik doe dit intussen alweer een tijdje.”
Actief op zoek naar ander werk is Dijkhoff niet, maar hij heeft wel zin in iets anders. “Iets wat meer in de richting van technische natuurkunde gaat misschien. Ik zoek de unieke functie die natuurkunde combineert met politicologie. Misschien iets bij een organisatie die zich bezighoudt met het verspreiden van kennis overatoomenergie in landen als Irak.”
Voorlopig heeft Dijkhoff dichterbij huis nog genoeg werk te doen. Terwijl werklui op de galerijen van de Zwarte Madonna leeggekomen appartementen aan het dichtspijkeren zijn, hangt in de lift een oproep voor bewoners. ‘Zaterdag komt de bewonerscommissie weer bijeen’.
Naam : ir. Oscar Dijkhoff
Leeftijd : 29 jaar
Geboorteplaats : Boxtel
Studie : technische natuurkunde
Verliefd/verloofd/getrouwd : (nog) getrouwd
Loopbaan : Studeerde van 1992 tot 1998 technische natuurkunde in Delft, ging promoveren bij de vakgroep optica maar brak de promotie halverwege af. Via zijn acties voor het behoud van zijn woonflat de Zwarte Madonna in Den Haag kwam hij in contact met de gemeentepolitiek. Hij werkt nu parttime voor de Haagse raadsfractie van GroenLinks en studeert politicologie in Leiden.
Naast zijn werk voor GroenLinks en zijn studie politicologie, is Oscar Dijkhoffs belangrijkste bezigheid momenteel de strijd voor het behoud van de Zwarte Madonna, waar hij zelf ook woont. De gemeente Den Haag wil deze woonflat naast station Den Haag CS, die ooit het predikaat ‘lelijkste gebouw van Nederland’ kreeg, slopen en er twee ministeries neerzetten.
Aan de buitenkant ziet het vierkante woonblok van de Zwarte Madonna er streng, somber en ontoegankelijk uit. Eenmaal binnen is het eigenlijk een verrassend leuk en open gebouw, met een grote binnentuin met speelplaats en open galerijen. “Het contrast tussen binnen en buiten is heel groot”, beaamt Oscar Dijkhoff. Ook zijn appartement is groter dan gedacht. “Veel mensen denken dat elk vierkant raampje een aparte woning is, maar dat is niet zo.”
Van de ruim driehonderd appartementen in het gebouw zijn er nu nog maar 58 bewoond. De overige bewoners zijn al vertrokken. “Onder grote druk van de gemeente, worden de mensen hier weggepest”, zegt Dijkhoff. “Ze doen net alsof het gebouw op 1 april leeg moet zijn omdat dan de sloop begint, maar dat kan juridisch helemaal niet. Dat is volstrekte flauwekul.” Als lid van de bewonerscommissie probeert hij de resterende groep medebewoners regelmatig moed in te praten. “Maar de gemeente intimideert mensen om hen zo afstand te laten doen van hun rechten als huurder.”
Al sinds 1997, toen hij nog bezig was met zijn studie technische natuurkunde, woont Dijkhoff in het Haagse wooncomplex, dat architect prof.ir. Carel Weeber in 1989 neerzette. Weeber noemde de Zwarte Madonna ooit in een interview ‘een zielig zwart kindje, dat altijd heeft geleden, haar hele leven in een bouwput heeft gestaan, en nu de rotzooi verdwenen is moet ze zelf weg’. Klopt, vindt Dijkhoff. “Jarenlang hebben de bewoners overlast gehad van de nieuwbouw in dit gebied, nooit hebben ze geklaagd en nu alles af is worden ze eruit getrapt.”
Bouwfraude
Voor Dijkhoff is de strijd rond de Zwarte Madonna een principekwestie geworden. “Het gebouw is vijftien jaar geleden neergezet door de PvdA, betaalbare woningen in het centrum van de stad. Diezelfde partij wil het gebouw nu alweer slopen. En waarom? Om er ministeries voor in de plaats te zetten. Er worden goede woningen gesloopt en er komt weinig voor terug.”
Toegeven dat de strijd om de Zwarte Madonna een verloren strijd is, zal hij niet. “Het is David tegen Goliath en al is de kans klein dat wij winnen, doorvechten is het enige wat wij kunnen.” Hij hoopt met juridische argumenten de procedures te kunnen vertragen. “Het politieke klimaat is al veranderd: de economische neergang, de bouwfraudeaffaire en de UWV-affaire. Nog minder reden om te slopen dus.”
In 1999 kwam Dijkhoff door zijn lobbywerk voor de Zwarte Madonna in contact met Haagse gemeentepolitici. “We kregen alle oppositiepartijen mee, waaronder ook GroenLinks. Allemaal waren zefaliekant tegen de sloop. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om bij de fractie van GroenLinks te komen werken.”
Kort daarvoor was Dijkhoff gestopt met zijn promotie bij technische natuurkunde. “Het was verstandig om daarmee te stoppen”, zegt hij. Dijkhoff werkte aan een retinal scanning display bij de vakgroep optica. “Dat is een techniek om een beeld met laserstralen op het netvlies te projecteren. Ik ben om diverse redenen gestopt, onder andere omdat ik steeds dingen aan het uitrekenen was die niet bleken te kunnen. Ook bleek het project niet zo multidisciplinair als ik in eerste instantie dacht. Dat was een teleurstelling en hierdoor vond ik het werk steeds minder leuk.”
De studie natuurkunde is hem wel goed bevallen. Hij roemt, zoals zovele alumni voor hem, de manier van denken die je op de TU Delft leert: zaken analyseren en hierdoor sturen. “Daar heb ik nu in de politiek ook profijt van. Vooral de wiskundige kant van de studie lag me goed, maar ik heb nooit precies geweten wat ik met de studie wilde doen. Ik ben niet zo’n carrièreplanner, ik kijk geen vijf jaar vooruit. Op het moment dat ik een keus moet maken, ga ik pas kijken wat er te koop is.”
Twijfels of hij wel de goede keus heeft gemaakt, zegt hij niet te hebben. “Nee, want ik denk er wel goed over na of ik het leuk vind. Ook nu, met de studie politicologie, heb ik meer gekeken of ik het leuk vond dan wat ik er later mee kan doen. Mijn ervaring van de afgelopen jaren is dat ik heel andere dingen ben gaan doen dan ik dacht, dus plannen heeft niet zoveel zin.” Technische kennis is volgens hem best handig voor een politicus. “Er zijn erg veel politici met een alfa- of gamma-achtergrond, maar techneuten zijn ook nodig.”
Drama’s
De studie is goed te combineren met zijn fractiewerk voor GroenLinks, dat hij 22 uur per week doet. Hij zit voor GroenLinks in het algemeen bestuur van Haaglanden en in de commissie sociale zekerheid. “Die commissie vergadert een keer per week over bezwaarschriften tegen de sociale dienst. Dat zijn bezwaarschriften van mensen die bijvoorbeeld vinden dat hun bijstandsaanvraag ten onrechte is afgewezen of dat zij ten onrechte worden beschuldigd van fraude. “Ik heb inzage in dossiers, je ziet heel wat persoonlijke drama’s voorbij komen”, vertelt hij. “En soms zie je ook brieven van mensen van wie je je afvraagt waarom ze niet gewoon werk hebben. Door dit commissiewerk kan ik beter aanvoelen hoe bepaalde maatregelen uitpakken.”
Bij de laatste Provinciale Statenverkiezingen viel Dijkhoff net buiten de boot. “Ik stond op plek zes, maar de partij viel terug van acht naar vijf zetels. Helaas.” Of hij zich voor de volgende verkiezingen weer kandidaat stelt, weet hij nog niet. “Op het moment dat het speelt, ga ik erover nadenken. Misschien vind ik tussentijds een heel leuke baan. Ik doe dit intussen alweer een tijdje.”
Actief op zoek naar ander werk is Dijkhoff niet, maar hij heeft wel zin in iets anders. “Iets wat meer in de richting van technische natuurkunde gaat misschien. Ik zoek de unieke functie die natuurkunde combineert met politicologie. Misschien iets bij een organisatie die zich bezighoudt met het verspreiden van kennis overatoomenergie in landen als Irak.”
Voorlopig heeft Dijkhoff dichterbij huis nog genoeg werk te doen. Terwijl werklui op de galerijen van de Zwarte Madonna leeggekomen appartementen aan het dichtspijkeren zijn, hangt in de lift een oproep voor bewoners. ‘Zaterdag komt de bewonerscommissie weer bijeen’.
Naam : ir. Oscar Dijkhoff
Leeftijd : 29 jaar
Geboorteplaats : Boxtel
Studie : technische natuurkunde
Verliefd/verloofd/getrouwd : (nog) getrouwd
Loopbaan : Studeerde van 1992 tot 1998 technische natuurkunde in Delft, ging promoveren bij de vakgroep optica maar brak de promotie halverwege af. Via zijn acties voor het behoud van zijn woonflat de Zwarte Madonna in Den Haag kwam hij in contact met de gemeentepolitiek. Hij werkt nu parttime voor de Haagse raadsfractie van GroenLinks en studeert politicologie in Leiden.
Comments are closed.