Duw is een van de tien amateur toneelgezelschappen die volgende week optreedt tijdens het Delfts Eenakterfestival in Theater de Veste. Hun voorstelling ‘De moeder van Icarus’ gaat volgens regisseur Maarten Freriks over de drang naar avontuur.
,,Dat zit in iedereen. Het gaat erom in hoeverre je daaraan durft toe te geven.”
Dat Maarten Freriks net een sollicitatiegesprek bij Randstad achter de rug heeft, is aan zijn outfit, die op een rode broek na helemaal zwart is, niet af te zien. ,,Dat is wat ik in de kast heb hangen”, verklaart hij. ,,Ik heb geen wit overhemd of een streepjesblouse. En voor een sollicitatie ga ik geen pak aanschaffen. Ze zeiden inderdaad wel dat ze een dresscode hebben.”
Tijdens een sollicitiegesprek kun je volgens de regisseur beter niet acteren, want dan krijg je misschien een baan die je niet wilt. Hij noemt zich een werkzoekende projectontwikkelaar voor het begeleiden van startende en doorstartende ondernemers. Dat lijkt ver af te staan van industrieel ontwerpen, het vak waarin hij is afgestudeerd. Maar: ,,Industrieel ontwerpen is ook een vorm van projectontwikkeling. Als je het helemaal wilt doortrekken, kun je zeggen dat regisseren dat ook is. Je begint namelijk met niets en je eindigt met iets.”
Samen met zeven vrienden vormt hij het toneelgezelschap Duw. Ooit volgden ze allemaal cursussen bij de Delftse Komedie. ,,Toen wilden we zelf aan de slag”, vertelt Freriks. Ze begonnen als Het Genotschap en deden aan straattheater en gaven gelegenheidsvoorstellingen en acts op feesten of in opdracht van organisaties. ,,Deze berusten voor een groot deel op improvisatie. Hooguit leg je een paar types vast of een stukje verhaallijn. Deze week moesten we nog een act opvoeren voor een personeelsvereniging. Het moest een ‘gettofeest’ worden, dus dan kleed je je een beetje getto-achtig met baseballpetjes op en ga je elkaar wat jennen.”
Naam
Het geld dat ze ermee verdienen steken ze in onafhankelijke producties. Tot nu toe zagen er twee het licht: ‘De koning sterft’ van Ionesco en ‘De collectie’ van Pinter. Vorig jaar hadden ze zich ook aangemeld voor het Eenakterfestival, maar toen werden ze niet geselecteerd. ,,We hadden geen gevestigde naam en op grond van het A-4tje dat we hadden ingeleverd wisten de organisatoren niet hoe goed wij zijn. Later zijn ze naar ons komen kijken en op basis daarvan mogen we dit jaar wel meedoen.”
Verspreid over vier avonden staan er tijdens het Eenakterfestival, inclusief Duw, in totaal tien gezelschappen op de planken, waarvan De Spiegel, Amato, Drie Ackers en deJeugdtheaterschool van de Vrije Akademie uit Delft. Elke avond worden minstens twee eenakters opgevoerd van een bonte verzameling toneelschrijvers, uiteenlopend van Martin Veldhuizen tot Dimitri Frenkel Frank en van Edward Albee tot Sophocles.
Het Eenakterfestival is meer dan een optelsom van de voorstellingen, want er zijn verschillende activiteiten omheen gebreid. Zo worden de regisseurs voorafgaand aan de voorstellingen geïnterviewd. Verder neemt een radioverslaggever de publieksreacties op. Aan het eind van de avond worden die in de grote zaal uitgezonden. Ook geven professionele theatermakers, zoals Catherine ten Bruggencate en Jan van der Mast, commentaar op de voorstellingen.
Nieuw dit jaar is de uitreiking van de Delftse Koe. Speciaal voor het festival ontwierp Camila Warringa een keramisch beeldje. Iedere avond nomineert een vakkundige jury de meest veelbelovende acteur en actrice. Uit de genomineerden worden op de laatste avond twee winnaars gekozen die van burgemeester Van Walsum de Delftse Oscar krijgen uitgereikt. Bovendien krijgen beiden een masterclass aangeboden van Aus Greidanus, de artistiek leider van Toneelgroep De Appel.
Straaljager
Het gezelschap Duw, bestaande uit acht mannen en vrouwen in de leeftijd van 24 tot 35 jaar – ,,middelbare jongeren” en ,,hooggeleerd” – dingt mee met ‘De moeder van Icarus’ van Sam Shepard. Deze Amerikaanse auteur is één van de meest succesvolle toneelschrijvers van na de oorlog. Daarnaast is hij een gevierd auteur en scenarist, die onder andere tekende voor ‘Paris Texas’ van Wim Wenders.
‘De moeder van Icarus’ (1965) speelt zich af vlakbij zee waar vijf jonge mensen hebben gebarbecued. Ze liggen in het gras en zien aan de hemel een straaljager verschijnen. Vervolgens gaan ze de piloot toespreken. Eén van hen keert de groep na een tijdje de rug toe om naar het strand te gaan. Wanneer hij terugkomt, vertelt hij opgetogen dat hij getuige was van een prachtig vuurwerk. Dat roept de vraag op of de straaljager soms is neergestort.
Uit de tekst wordt volgens Freriks niet duidelijk of dat is gebeurd. ,,’De moeder van Icarus’ staat voor de drang naar avontuur. Dat zit in iedereen. Het gaat erom in hoeverre je daaraan durft toe te geven. Frank neemt uiteindelijk het risico door op verkenning uit te gaan. Hij gaat naar het strand, waar hij nog nooit is geweest, hoewel hij er vlakbij woont. Hij ziet in dat er meer uit het leven te halen valt.”
Freriks houdt van stukken waarin wat te raden overblijft en dat is ook van toepassing op ‘De moeder van Icarus’. Tot dusverre was hij niet echt bekend met het werk van Shepard. ,,Toen ik het stuk las, vond ik het gelijk heel herkenbaar: de benauwing die mensen op elkaar kunnen uitoefenen en de drang om daaruit los te breken. Zelf ben ik ook altijd geïnteresseerd in vernieuwing, maar desondanks stort ik me niet zo snel in iets anders.”
Emoties
Het decor is volgens Freriks erg bijzonder. Omdat het stuk draait om een universeel thema, heeft Duw het losgeweekt van een specifieke tijd en plaats. De kunstenaar Roboodt maakte voor de voorstelling objecten van glas-in-lood. ,,Naast de tekst heb je spelmateriaal nodig. Amateurs moeten vaak zoeken hoe ze emoties naar boven kunnen halen. Daarom hebben we objecten waar ze hun emoties op kunnen botvieren. Deze zijn abstract en ook functioneel voor het spel. Glas staat namelijk niet alleen voor breekbaarheid, maar ook voor gevaar.”
Freriks besluit: ,,Het festival verschaft ons de mogelijkheid op een groot podium te spelen. Het is vrij uniek in Nederland dat een theater zich daarvoor openstelt. Je bent als amateur theatergroep toch vaak aangewezen op vrienden en kennissen als toeschouwers. Tijdens het Eenakterfestival kunnen we onszelf aan een breed publiek laten zien. En het is een leuke toegevoegde waarde dat professionals commentaar geven.”
Mannus van der Laan
Het Eenakterfestival vindt van do. 7 t/m za. 10 mei plaats in Theater de Veste. Reserveren: di. t/m za. 12.00 tot 16.00 uur, tel. 015-2159652
Duw is een van de tien amateur toneelgezelschappen die volgende week optreedt tijdens het Delfts Eenakterfestival in Theater de Veste. Hun voorstelling ‘De moeder van Icarus’ gaat volgens regisseur Maarten Freriks over de drang naar avontuur. ,,Dat zit in iedereen. Het gaat erom in hoeverre je daaraan durft toe te geven.”
Dat Maarten Freriks net een sollicitatiegesprek bij Randstad achter de rug heeft, is aan zijn outfit, die op een rode broek na helemaal zwart is, niet af te zien. ,,Dat is wat ik in de kast heb hangen”, verklaart hij. ,,Ik heb geen wit overhemd of een streepjesblouse. En voor een sollicitatie ga ik geen pak aanschaffen. Ze zeiden inderdaad wel dat ze een dresscode hebben.”
Tijdens een sollicitiegesprek kun je volgens de regisseur beter niet acteren, want dan krijg je misschien een baan die je niet wilt. Hij noemt zich een werkzoekende projectontwikkelaar voor het begeleiden van startende en doorstartende ondernemers. Dat lijkt ver af te staan van industrieel ontwerpen, het vak waarin hij is afgestudeerd. Maar: ,,Industrieel ontwerpen is ook een vorm van projectontwikkeling. Als je het helemaal wilt doortrekken, kun je zeggen dat regisseren dat ook is. Je begint namelijk met niets en je eindigt met iets.”
Samen met zeven vrienden vormt hij het toneelgezelschap Duw. Ooit volgden ze allemaal cursussen bij de Delftse Komedie. ,,Toen wilden we zelf aan de slag”, vertelt Freriks. Ze begonnen als Het Genotschap en deden aan straattheater en gaven gelegenheidsvoorstellingen en acts op feesten of in opdracht van organisaties. ,,Deze berusten voor een groot deel op improvisatie. Hooguit leg je een paar types vast of een stukje verhaallijn. Deze week moesten we nog een act opvoeren voor een personeelsvereniging. Het moest een ‘gettofeest’ worden, dus dan kleed je je een beetje getto-achtig met baseballpetjes op en ga je elkaar wat jennen.”
Naam
Het geld dat ze ermee verdienen steken ze in onafhankelijke producties. Tot nu toe zagen er twee het licht: ‘De koning sterft’ van Ionesco en ‘De collectie’ van Pinter. Vorig jaar hadden ze zich ook aangemeld voor het Eenakterfestival, maar toen werden ze niet geselecteerd. ,,We hadden geen gevestigde naam en op grond van het A-4tje dat we hadden ingeleverd wisten de organisatoren niet hoe goed wij zijn. Later zijn ze naar ons komen kijken en op basis daarvan mogen we dit jaar wel meedoen.”
Verspreid over vier avonden staan er tijdens het Eenakterfestival, inclusief Duw, in totaal tien gezelschappen op de planken, waarvan De Spiegel, Amato, Drie Ackers en deJeugdtheaterschool van de Vrije Akademie uit Delft. Elke avond worden minstens twee eenakters opgevoerd van een bonte verzameling toneelschrijvers, uiteenlopend van Martin Veldhuizen tot Dimitri Frenkel Frank en van Edward Albee tot Sophocles.
Het Eenakterfestival is meer dan een optelsom van de voorstellingen, want er zijn verschillende activiteiten omheen gebreid. Zo worden de regisseurs voorafgaand aan de voorstellingen geïnterviewd. Verder neemt een radioverslaggever de publieksreacties op. Aan het eind van de avond worden die in de grote zaal uitgezonden. Ook geven professionele theatermakers, zoals Catherine ten Bruggencate en Jan van der Mast, commentaar op de voorstellingen.
Nieuw dit jaar is de uitreiking van de Delftse Koe. Speciaal voor het festival ontwierp Camila Warringa een keramisch beeldje. Iedere avond nomineert een vakkundige jury de meest veelbelovende acteur en actrice. Uit de genomineerden worden op de laatste avond twee winnaars gekozen die van burgemeester Van Walsum de Delftse Oscar krijgen uitgereikt. Bovendien krijgen beiden een masterclass aangeboden van Aus Greidanus, de artistiek leider van Toneelgroep De Appel.
Straaljager
Het gezelschap Duw, bestaande uit acht mannen en vrouwen in de leeftijd van 24 tot 35 jaar – ,,middelbare jongeren” en ,,hooggeleerd” – dingt mee met ‘De moeder van Icarus’ van Sam Shepard. Deze Amerikaanse auteur is één van de meest succesvolle toneelschrijvers van na de oorlog. Daarnaast is hij een gevierd auteur en scenarist, die onder andere tekende voor ‘Paris Texas’ van Wim Wenders.
‘De moeder van Icarus’ (1965) speelt zich af vlakbij zee waar vijf jonge mensen hebben gebarbecued. Ze liggen in het gras en zien aan de hemel een straaljager verschijnen. Vervolgens gaan ze de piloot toespreken. Eén van hen keert de groep na een tijdje de rug toe om naar het strand te gaan. Wanneer hij terugkomt, vertelt hij opgetogen dat hij getuige was van een prachtig vuurwerk. Dat roept de vraag op of de straaljager soms is neergestort.
Uit de tekst wordt volgens Freriks niet duidelijk of dat is gebeurd. ,,’De moeder van Icarus’ staat voor de drang naar avontuur. Dat zit in iedereen. Het gaat erom in hoeverre je daaraan durft toe te geven. Frank neemt uiteindelijk het risico door op verkenning uit te gaan. Hij gaat naar het strand, waar hij nog nooit is geweest, hoewel hij er vlakbij woont. Hij ziet in dat er meer uit het leven te halen valt.”
Freriks houdt van stukken waarin wat te raden overblijft en dat is ook van toepassing op ‘De moeder van Icarus’. Tot dusverre was hij niet echt bekend met het werk van Shepard. ,,Toen ik het stuk las, vond ik het gelijk heel herkenbaar: de benauwing die mensen op elkaar kunnen uitoefenen en de drang om daaruit los te breken. Zelf ben ik ook altijd geïnteresseerd in vernieuwing, maar desondanks stort ik me niet zo snel in iets anders.”
Emoties
Het decor is volgens Freriks erg bijzonder. Omdat het stuk draait om een universeel thema, heeft Duw het losgeweekt van een specifieke tijd en plaats. De kunstenaar Roboodt maakte voor de voorstelling objecten van glas-in-lood. ,,Naast de tekst heb je spelmateriaal nodig. Amateurs moeten vaak zoeken hoe ze emoties naar boven kunnen halen. Daarom hebben we objecten waar ze hun emoties op kunnen botvieren. Deze zijn abstract en ook functioneel voor het spel. Glas staat namelijk niet alleen voor breekbaarheid, maar ook voor gevaar.”
Freriks besluit: ,,Het festival verschaft ons de mogelijkheid op een groot podium te spelen. Het is vrij uniek in Nederland dat een theater zich daarvoor openstelt. Je bent als amateur theatergroep toch vaak aangewezen op vrienden en kennissen als toeschouwers. Tijdens het Eenakterfestival kunnen we onszelf aan een breed publiek laten zien. En het is een leuke toegevoegde waarde dat professionals commentaar geven.”
Mannus van der Laan
Het Eenakterfestival vindt van do. 7 t/m za. 10 mei plaats in Theater de Veste. Reserveren: di. t/m za. 12.00 tot 16.00 uur, tel. 015-2159652
Comments are closed.