Campus

Zwaar metaal deel 7: Van lotje getikt

Wat vooraf ging: Fredo’s band klinkt veelbelovend % nu de bandnaam nog…Toen Fredo tegen tweeën zijn bed in wilde ploffen ging de bel.

Kort-lang-kort-kort: voor hem dus. Het was Fik, die blijkbaar nog een poosje in de kroeg was blijven hangen en daar zo te ruiken minstens twee flessen rode wijn had verzwolgen.

,,Bert-Jan is een zak!” oreerde hij op vol volume, nog niet goed en wel binnen. ,,Een zak! Een grote, gróte…” Met moeite laveerde Fik om twee fietsen, een kapotte televisie en een onhandig opgehangen surfplank. Fredo zuchtte. Na drie kwartier debat was men het die avond niet alleen oneens gebleven over de bandnaam, er was ook enig bekvechten ontstaan over zaken zoals clausules in een platencontract, de verdeling van royalties en andere dingen die welbeschouwd nog lang niet aan de orde waren. En nu dit weer.

,,Een hele, héle grote…” begon Fik nog eens, maar nu ging er een deur open – en Fik deed zijn mond met een klap dicht. De verschijning van Mylotte, zeker in dit nachthemdje, had op meer mensen die uitwerking.

Schuldbewust schoof Fredo zijn bandmaat de gang door en maakte op zijn kamer wat zitruimte. Hij bereidde zich voor op een alcoholische litanie, maar Fik keek dromerig richting deur. ,,Wie was dat…?”

Och jee, dacht Fredo. Bekende symptomen. ,,Dat was Mylotte, en daar ligt half Delft van wakker. Doe jij dat nou maar niet. Wat was er nou met Bert-Jan?”

Maar Fik had heel Bert-Jan, zak of geen zak, voorlopig uit zijn hoofd gezet. ,,En jij woont hier gewoon met haar in één huis?”

Dat viel niet te ontkennen.

Wat vooraf ging: Fredo’s band klinkt veelbelovend % nu de bandnaam nog…

Toen Fredo tegen tweeën zijn bed in wilde ploffen ging de bel. Kort-lang-kort-kort: voor hem dus. Het was Fik, die blijkbaar nog een poosje in de kroeg was blijven hangen en daar zo te ruiken minstens twee flessen rode wijn had verzwolgen.

,,Bert-Jan is een zak!” oreerde hij op vol volume, nog niet goed en wel binnen. ,,Een zak! Een grote, gróte…” Met moeite laveerde Fik om twee fietsen, een kapotte televisie en een onhandig opgehangen surfplank. Fredo zuchtte. Na drie kwartier debat was men het die avond niet alleen oneens gebleven over de bandnaam, er was ook enig bekvechten ontstaan over zaken zoals clausules in een platencontract, de verdeling van royalties en andere dingen die welbeschouwd nog lang niet aan de orde waren. En nu dit weer.

,,Een hele, héle grote…” begon Fik nog eens, maar nu ging er een deur open – en Fik deed zijn mond met een klap dicht. De verschijning van Mylotte, zeker in dit nachthemdje, had op meer mensen die uitwerking.

Schuldbewust schoof Fredo zijn bandmaat de gang door en maakte op zijn kamer wat zitruimte. Hij bereidde zich voor op een alcoholische litanie, maar Fik keek dromerig richting deur. ,,Wie was dat…?”

Och jee, dacht Fredo. Bekende symptomen. ,,Dat was Mylotte, en daar ligt half Delft van wakker. Doe jij dat nou maar niet. Wat was er nou met Bert-Jan?”

Maar Fik had heel Bert-Jan, zak of geen zak, voorlopig uit zijn hoofd gezet. ,,En jij woont hier gewoon met haar in één huis?”

Dat viel niet te ontkennen.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.