Campus

Zwaar Metaal, deel 10

Band looptWat vooraf ging: een veelbelovende opnamesessie wordt ruw verstoord…Het was na wat bakkeleien dan toch nog gelukt, al had Fredo er een hard hoofd in gehad.

Eerst Zavjee die die twee kweelteefjes had uitgenodigd, toen Fik volkomen van slag met Mylotte in de buurt: verre van ideale omstandigheden voor een goeie demo-opname. Maar nadat Belinda en Palinde waren vertrokken (met de afgedwongen belofte dat ze op de gastenlijst zouden staan bij het eerste optreden), en Mylotte met haar bandje het oefenhok weer was ingedoken, waren bij meerderheid van stemmen drie nummers, categorie ‘stonerrock’, geselecteerd en opgenomen.

Elk nummer werd net zo vaak gespeeld tot iedereen er van overtuigd was dat van elke ’track’ (zoals Zavjee het hardnekkig bleef noemen) tenminste één goeie versie op band stond. Hurm had daarna met wat kunstgrepen de boel op een aantal cd’tjes weten te branden, en Fredo was bepaald niet ontevreden met het geheel. Bert-Jan was meteen met zijn exemplaar naar een huisgenoot gelopen die ‘iets deed van bandprogrammering in de Koornbeurs’ % en die had maar meteen een datum geprikt voor een optreden aldaar.

Binnen drie weken.

,,Er is een bandje uitgevallen”, had hij er eerlijk bijgezegd, ,,dus of jullie nog kunnen worden meegenomen in de publiciteit weet ik niet, maar áls jullie willen spelen…”

Unaniem: ja. Fredo had ergens het gevoel dat ze in de maling werden genomen. Met z’n vorige band was het, zeker in het begin, elke keer zwoegen en soebatten geweest om een optreden te mogen doen. En dan nu in een zo korte tijd een optreden aangeboden krijgen…? Dit kon een vliegende start betekenen!

Band loopt

Wat vooraf ging: een veelbelovende opnamesessie wordt ruw verstoord…

Het was na wat bakkeleien dan toch nog gelukt, al had Fredo er een hard hoofd in gehad. Eerst Zavjee die die twee kweelteefjes had uitgenodigd, toen Fik volkomen van slag met Mylotte in de buurt: verre van ideale omstandigheden voor een goeie demo-opname. Maar nadat Belinda en Palinde waren vertrokken (met de afgedwongen belofte dat ze op de gastenlijst zouden staan bij het eerste optreden), en Mylotte met haar bandje het oefenhok weer was ingedoken, waren bij meerderheid van stemmen drie nummers, categorie ‘stonerrock’, geselecteerd en opgenomen.

Elk nummer werd net zo vaak gespeeld tot iedereen er van overtuigd was dat van elke ’track’ (zoals Zavjee het hardnekkig bleef noemen) tenminste één goeie versie op band stond. Hurm had daarna met wat kunstgrepen de boel op een aantal cd’tjes weten te branden, en Fredo was bepaald niet ontevreden met het geheel. Bert-Jan was meteen met zijn exemplaar naar een huisgenoot gelopen die ‘iets deed van bandprogrammering in de Koornbeurs’ % en die had maar meteen een datum geprikt voor een optreden aldaar.

Binnen drie weken.

,,Er is een bandje uitgevallen”, had hij er eerlijk bijgezegd, ,,dus of jullie nog kunnen worden meegenomen in de publiciteit weet ik niet, maar áls jullie willen spelen…”

Unaniem: ja. Fredo had ergens het gevoel dat ze in de maling werden genomen. Met z’n vorige band was het, zeker in het begin, elke keer zwoegen en soebatten geweest om een optreden te mogen doen. En dan nu in een zo korte tijd een optreden aangeboden krijgen…? Dit kon een vliegende start betekenen!

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.