Pak op 11 augustus een Corona uit de koelkast, klim op het dak en geniet. Iets voor half één ’s middags wordt het in Delft donker. Niet volledig, bijna 95 procent. Mooi, maar het kan mooier: de totaliteitszone is dichtbij.
Pak op 11 augustus een Corona uit de koelkast, klim op het dak en geniet. Iets voor half één ’s middags wordt het in Delft donker. Niet volledig, bijna 95 procent. Mooi, maar het kan mooier: de totaliteitszone is dichtbij.
In Zuid-Amerika leven indianen die denken dat zon en maan de liefde bedrijven tijdens een zonsverduistering. Omdat ze daarbij liever niet worden gestoord treedt duisternis in. Vakantietip: kijk na 11 augustus eens of je de ooievaar met een klein maantje of zonnetje in zijn snavel ziet vliegen.
Vogels zijn overigens erg grappig om te volgen gedurende de verduistering. Ze zoeken een slaapplaats wanneer het bijna donker is. Omdat het veel sneller donker wordt dan normaal, raken ze in paniek. Zodra een paar minuten later het zonlicht weer ongehinderd de aarde bereikt, vliegen ze rond alsof er niets is gebeurd.
En dan zijn er ook nog de eclipsfanaten. Binnen twee minuten willen ze de verduistering zien, foto’s maken en zoveel mogelijk meetgegevens verzamelen. Hele horden wetenschappers reizen af richting totaliteitszone.
Ook Delftse wetenschappers lopen warm voor het natuurverschijnsel. De sectie optica bij Technische Natuurkunde heeft plannen om georganiseerd naar Frankrijk af te reizen. De leerstoelgroep astrodynamica en satellietsystemen (Lucht- en Ruimtevaart), thuisbasis van professor Wubbo Ockels, heeft nog geen plannen.
Bouwkunde
1 Zowel in Stuttgart, Salzburg en Boekarest vindt op 11 augustus een totale zonverduistering plaats
Nico van der Kraaij bedient de knoppen van de zonnesimulator op de faculteit Bouwkunde. Voer datum, tijd en breedtegraad in en het apparaat simuleert de zonnestand. Het apparaat houdt echter geen rekening met de baan van de maan. Om een totale zonsverduistering mee te maken, zullen Van der Kraaij en collega’s dus op reis moeten. ,,Maar ik heb er nog geen collega over gehoord. Zelf ga ik sowieso niet, want ik moet werken op 11 augustus.”
Theoretisch kan een totale verduistering maximaal 7 minuten en 31 seconden duren. In Europa duurt ze het langst bij de Roemeense plaats Rimnici Vilcea: 2 minuten en 23 seconden. In Delft bedekt de maan bijna 95 procent van de zon.
De eerstvolgende keer dat in Nederland iets van een verduistering valt waar te nemen is op 31 mei 2003 wanneer de maan als stip in de zon staat en haar voor 30 procent bedekt. De eerstvolgende totale verduistering in West-Europa is pas in 2081.
MacGyver-filters
2 Wanneer het deksel van een milieumok de doorsnede van de zon zou zijn, staat op 77 meter afstand een stipje van 0.18 millimeter dat de maan voorstelt. Twee centimeter daarnaast staat de aarde: een stipje van 0.67 millimeter.
Een beetje Delftenaar kijkt niet met het blote oog recht in de zon. Met wat MacGyver-creativiteit verzint hij een filter om door te kijken. Niet onverstandig, want teveel licht zorgt voor een chemische reactie in de staafjes en kegeltjes van het netvlies. Eén seconde. Dat is de tijd waarin onherstelbare schade aan de ogen kan ontstaan. Alleen tijdens totale verduistering kan met onbeschermde ogen veilig worden gekeken.
Het veiligst is het om niet rechtstreeks in de zon te kijken. Een gaatje in een stuk papier, scherm erachter en het zonlicht wordt op het scherm geprojecteerd. Maar dat is ongeveer net zo indrukwekkend als tv kijken.
Dus pakt een Delftenaar twee polaroidglazen. Hij draait de tralies ten opzichte van elkaar zodat het licht in twee richtingen wordt gepolariseerd. Dat helpt niet voldoende. Overigens laten ook floppies en cd’s teveel licht door. En het verraderlijke: het is niet te voelen. Het netvlies bevat geen pijnzenuwen en constateert dus ook geen pijn.
Een andere Delftenaar pakt zijn vakantiefoto’s en zoekt naar een pikzwart fotonegatief. Een fotonegatief kan een goed filter zijn. Maar alleen wanneer de negatieven voldoende zilver bevatten om het licht tegen te houden. Kleurnegatieven vallen af. Zwart-witnegatieven zijn al beter maar niet alle huidige zwart-witnegatieven bevatten voldoende zilver.
Delftenaren met historisch besef stellen zich een andere vraag. Hoe keken de menschen in vorige eeuwen naar een zonsverduistering? Door beroete glaasjes. Probleem is om de roetlaag egaal verdeeld over het glas te krijgen. Een dun plekje laat alsnog te fel licht door en sowieso blokt roet de infrarode straling niet goed.
In de winkel zijn veilige eclipsbrilletjes te koop. Ze bevatten een Mylar-filter met een dun laagje aluminium en kosten maar een paar gulden. Moeten MacGyver-Delftenaren zich dan verlagen tot de aanschaf van een eclips-brilletje? Nee, een beetje MacGyver kan lassen. En een lasbril is een prima filter.
,
Pak op 11 augustus een Corona uit de koelkast, klim op het dak en geniet. Iets voor half één ’s middags wordt het in Delft donker. Niet volledig, bijna 95 procent. Mooi, maar het kan mooier: de totaliteitszone is dichtbij.
In Zuid-Amerika leven indianen die denken dat zon en maan de liefde bedrijven tijdens een zonsverduistering. Omdat ze daarbij liever niet worden gestoord treedt duisternis in. Vakantietip: kijk na 11 augustus eens of je de ooievaar met een klein maantje of zonnetje in zijn snavel ziet vliegen.
Vogels zijn overigens erg grappig om te volgen gedurende de verduistering. Ze zoeken een slaapplaats wanneer het bijna donker is. Omdat het veel sneller donker wordt dan normaal, raken ze in paniek. Zodra een paar minuten later het zonlicht weer ongehinderd de aarde bereikt, vliegen ze rond alsof er niets is gebeurd.
En dan zijn er ook nog de eclipsfanaten. Binnen twee minuten willen ze de verduistering zien, foto’s maken en zoveel mogelijk meetgegevens verzamelen. Hele horden wetenschappers reizen af richting totaliteitszone.
Ook Delftse wetenschappers lopen warm voor het natuurverschijnsel. De sectie optica bij Technische Natuurkunde heeft plannen om georganiseerd naar Frankrijk af te reizen. De leerstoelgroep astrodynamica en satellietsystemen (Lucht- en Ruimtevaart), thuisbasis van professor Wubbo Ockels, heeft nog geen plannen.
Bouwkunde
1 Zowel in Stuttgart, Salzburg en Boekarest vindt op 11 augustus een totale zonverduistering plaats
Nico van der Kraaij bedient de knoppen van de zonnesimulator op de faculteit Bouwkunde. Voer datum, tijd en breedtegraad in en het apparaat simuleert de zonnestand. Het apparaat houdt echter geen rekening met de baan van de maan. Om een totale zonsverduistering mee te maken, zullen Van der Kraaij en collega’s dus op reis moeten. ,,Maar ik heb er nog geen collega over gehoord. Zelf ga ik sowieso niet, want ik moet werken op 11 augustus.”
Theoretisch kan een totale verduistering maximaal 7 minuten en 31 seconden duren. In Europa duurt ze het langst bij de Roemeense plaats Rimnici Vilcea: 2 minuten en 23 seconden. In Delft bedekt de maan bijna 95 procent van de zon.
De eerstvolgende keer dat in Nederland iets van een verduistering valt waar te nemen is op 31 mei 2003 wanneer de maan als stip in de zon staat en haar voor 30 procent bedekt. De eerstvolgende totale verduistering in West-Europa is pas in 2081.
MacGyver-filters
2 Wanneer het deksel van een milieumok de doorsnede van de zon zou zijn, staat op 77 meter afstand een stipje van 0.18 millimeter dat de maan voorstelt. Twee centimeter daarnaast staat de aarde: een stipje van 0.67 millimeter.
Een beetje Delftenaar kijkt niet met het blote oog recht in de zon. Met wat MacGyver-creativiteit verzint hij een filter om door te kijken. Niet onverstandig, want teveel licht zorgt voor een chemische reactie in de staafjes en kegeltjes van het netvlies. Eén seconde. Dat is de tijd waarin onherstelbare schade aan de ogen kan ontstaan. Alleen tijdens totale verduistering kan met onbeschermde ogen veilig worden gekeken.
Het veiligst is het om niet rechtstreeks in de zon te kijken. Een gaatje in een stuk papier, scherm erachter en het zonlicht wordt op het scherm geprojecteerd. Maar dat is ongeveer net zo indrukwekkend als tv kijken.
Dus pakt een Delftenaar twee polaroidglazen. Hij draait de tralies ten opzichte van elkaar zodat het licht in twee richtingen wordt gepolariseerd. Dat helpt niet voldoende. Overigens laten ook floppies en cd’s teveel licht door. En het verraderlijke: het is niet te voelen. Het netvlies bevat geen pijnzenuwen en constateert dus ook geen pijn.
Een andere Delftenaar pakt zijn vakantiefoto’s en zoekt naar een pikzwart fotonegatief. Een fotonegatief kan een goed filter zijn. Maar alleen wanneer de negatieven voldoende zilver bevatten om het licht tegen te houden. Kleurnegatieven vallen af. Zwart-witnegatieven zijn al beter maar niet alle huidige zwart-witnegatieven bevatten voldoende zilver.
Delftenaren met historisch besef stellen zich een andere vraag. Hoe keken de menschen in vorige eeuwen naar een zonsverduistering? Door beroete glaasjes. Probleem is om de roetlaag egaal verdeeld over het glas te krijgen. Een dun plekje laat alsnog te fel licht door en sowieso blokt roet de infrarode straling niet goed.
In de winkel zijn veilige eclipsbrilletjes te koop. Ze bevatten een Mylar-filter met een dun laagje aluminium en kosten maar een paar gulden. Moeten MacGyver-Delftenaren zich dan verlagen tot de aanschaf van een eclips-brilletje? Nee, een beetje MacGyver kan lassen. En een lasbril is een prima filter.
Pak op 11 augustus een Corona uit de koelkast, klim op het dak en geniet. Iets voor half één ’s middags wordt het in Delft donker. Niet volledig, bijna 95 procent. Mooi, maar het kan mooier: de totaliteitszone is dichtbij.
In Zuid-Amerika leven indianen die denken dat zon en maan de liefde bedrijven tijdens een zonsverduistering. Omdat ze daarbij liever niet worden gestoord treedt duisternis in. Vakantietip: kijk na 11 augustus eens of je de ooievaar met een klein maantje of zonnetje in zijn snavel ziet vliegen.
Vogels zijn overigens erg grappig om te volgen gedurende de verduistering. Ze zoeken een slaapplaats wanneer het bijna donker is. Omdat het veel sneller donker wordt dan normaal, raken ze in paniek. Zodra een paar minuten later het zonlicht weer ongehinderd de aarde bereikt, vliegen ze rond alsof er niets is gebeurd.
En dan zijn er ook nog de eclipsfanaten. Binnen twee minuten willen ze de verduistering zien, foto’s maken en zoveel mogelijk meetgegevens verzamelen. Hele horden wetenschappers reizen af richting totaliteitszone.
Ook Delftse wetenschappers lopen warm voor het natuurverschijnsel. De sectie optica bij Technische Natuurkunde heeft plannen om georganiseerd naar Frankrijk af te reizen. De leerstoelgroep astrodynamica en satellietsystemen (Lucht- en Ruimtevaart), thuisbasis van professor Wubbo Ockels, heeft nog geen plannen.
Bouwkunde
1 Zowel in Stuttgart, Salzburg en Boekarest vindt op 11 augustus een totale zonverduistering plaats
Nico van der Kraaij bedient de knoppen van de zonnesimulator op de faculteit Bouwkunde. Voer datum, tijd en breedtegraad in en het apparaat simuleert de zonnestand. Het apparaat houdt echter geen rekening met de baan van de maan. Om een totale zonsverduistering mee te maken, zullen Van der Kraaij en collega’s dus op reis moeten. ,,Maar ik heb er nog geen collega over gehoord. Zelf ga ik sowieso niet, want ik moet werken op 11 augustus.”
Theoretisch kan een totale verduistering maximaal 7 minuten en 31 seconden duren. In Europa duurt ze het langst bij de Roemeense plaats Rimnici Vilcea: 2 minuten en 23 seconden. In Delft bedekt de maan bijna 95 procent van de zon.
De eerstvolgende keer dat in Nederland iets van een verduistering valt waar te nemen is op 31 mei 2003 wanneer de maan als stip in de zon staat en haar voor 30 procent bedekt. De eerstvolgende totale verduistering in West-Europa is pas in 2081.
MacGyver-filters
2 Wanneer het deksel van een milieumok de doorsnede van de zon zou zijn, staat op 77 meter afstand een stipje van 0.18 millimeter dat de maan voorstelt. Twee centimeter daarnaast staat de aarde: een stipje van 0.67 millimeter.
Een beetje Delftenaar kijkt niet met het blote oog recht in de zon. Met wat MacGyver-creativiteit verzint hij een filter om door te kijken. Niet onverstandig, want teveel licht zorgt voor een chemische reactie in de staafjes en kegeltjes van het netvlies. Eén seconde. Dat is de tijd waarin onherstelbare schade aan de ogen kan ontstaan. Alleen tijdens totale verduistering kan met onbeschermde ogen veilig worden gekeken.
Het veiligst is het om niet rechtstreeks in de zon te kijken. Een gaatje in een stuk papier, scherm erachter en het zonlicht wordt op het scherm geprojecteerd. Maar dat is ongeveer net zo indrukwekkend als tv kijken.
Dus pakt een Delftenaar twee polaroidglazen. Hij draait de tralies ten opzichte van elkaar zodat het licht in twee richtingen wordt gepolariseerd. Dat helpt niet voldoende. Overigens laten ook floppies en cd’s teveel licht door. En het verraderlijke: het is niet te voelen. Het netvlies bevat geen pijnzenuwen en constateert dus ook geen pijn.
Een andere Delftenaar pakt zijn vakantiefoto’s en zoekt naar een pikzwart fotonegatief. Een fotonegatief kan een goed filter zijn. Maar alleen wanneer de negatieven voldoende zilver bevatten om het licht tegen te houden. Kleurnegatieven vallen af. Zwart-witnegatieven zijn al beter maar niet alle huidige zwart-witnegatieven bevatten voldoende zilver.
Delftenaren met historisch besef stellen zich een andere vraag. Hoe keken de menschen in vorige eeuwen naar een zonsverduistering? Door beroete glaasjes. Probleem is om de roetlaag egaal verdeeld over het glas te krijgen. Een dun plekje laat alsnog te fel licht door en sowieso blokt roet de infrarode straling niet goed.
In de winkel zijn veilige eclipsbrilletjes te koop. Ze bevatten een Mylar-filter met een dun laagje aluminium en kosten maar een paar gulden. Moeten MacGyver-Delftenaren zich dan verlagen tot de aanschaf van een eclips-brilletje? Nee, een beetje MacGyver kan lassen. En een lasbril is een prima filter.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.