Vroeger was het nogal gefreak

En als het aan de bandleden ligt gaat dat veranderen. De release van hun eerste cd, ‘Ignorance is a lifestyle’, kan wellicht uitkomst bieden.

In 1991 al oefenden drummer Gert-Jan van het Veen en ‘Baskabouter’ Moerbeek met elkaar. Hun band heette toen nog Spoc en ze mixten tal van stijlen. Onder andere metal, rap en funk. Inmiddels zijn Van het Veen en Moerbeek in gezelschap van zanger Frank van de Vecht en gitarist Job Timmerman. De metal is gebleven maar de rap en funk hebben plaats gemaakt voor wat meer pop. Voor die omschakeling heeft de band een goede reden, volgens Van de Vecht: ,,We maken in de eerste plaats muziek om op te treden. En vroeger was het nogal veel freaken, dat schiet niet op als je graag wilt spelen en groeien.”

Vandaar ook dat Timmerman goed luistert naar grote popmuzikanten, zoals Lou Reed en Bob Dylan. ,,De nummers die zij maken gaan ergens over en toch blijven ze hangen, dat is de kunst.” Daarom geen ellenlange solo’% en gepiel meer, maar liedjes van drie minuten met een zo pakkend mogelijk refrein. Maar dan natuurlijk wel à la Fish for Breakfast.

De naam hebben de TU’ers aan een cd-hoes van Fishbone te danken. Van de Vecht: ,,We kwamen brak de studio in voor een demo-opname en toen zagen we die cd. De naam is typerend voor onze muziek; je moet ervan houden. Je zou onze muziek kunnen vergelijken met de film ‘Night On Earth’; alles zit erin, humor, verdriet en toch draait het om de taxi, die zorgt voor de link.”

De toekomst zal leren of Fish for Breakfast daadwerkelijk zal uitgroeien tot een nationale, of wellicht internationale, topact. De wil ontbreekt in ieder geval niet. Eens is in de week wordt er trouw geoefend in het Delftse Spod. Op zich niet zo bijzonder, eens in de week, ware het niet dat de leden uit Enkhuizen, Roermond en Den Haag komen. Alleen Timmermans studeert en woont nog in Delft. ,,Alles moet wijken voor de band”, aldus Van de Vecht. ,,Maar je moet natuurlijk wel realistisch blijven”, zegt Timmermans. ,,En om de zaken professioneel aan te pakken moet er wel een goed aanbod komen, want drie van de vier bandleden hebben een vaste baan. En zoals een Anouk gehypt wordt lijkt me ook niks, het hoeft niet koste wat kost”, vult de gitarist aan.

Zover is het nog niet. Voorlopig is Fish for Breakfast nog op zoek naar een label voor de mini-cd. Van de Vecht: ,,Veel labeltjes zijn gebonden aan een vaste stijl; vooralsnog hebben we niets passends gevonden.” Wel hebben ze hun tv-debuut gemaakt, al moet daar niet teveel waarde aan worden gehecht. Van de Vecht: ,,Midden in de nacht kijken er niet zoveel mensen naar Call-tv, maar het was wel leuk jezelf op televisie te zien. We hebben er dan ook niets aan overgehouden. Alleen dat we Katja Schuurmans nog hebben gezien … voor de operatie.”

Het grootste succes had Fish for Breakfast op het AHC-festival. Daar deden zij ‘voor de grap’ een nederhop-nummer en dat bleek aan te slaan. Van de Vecht: ,,De mensen die we in dat nummer op de hak namen, vonden het nog het mooist. Het is ook op een verzamel-cd verschenen en daardoor wordt het nog vaak bij studentenverenigingen gedraaid.”

Fish for Breakfast

Door: Niels Post

Muziek: Hard maar toch pop

Invloeden: Life of Agony, Helmet, Faith No More, Crowbar

Hoogtepunt: Mini-cd, verschijnt binnen twee weken

Stones of Beatles: Beatles, nooit echt naar de Stones geluisterd

Discografie: Vijf demo’s en (bijna) de mini-cd ‘Ignorance is a lifestyle’

Eerstvolgende optreden: 17 februari in de Meander te Amsterdam

Als er één band is die zich erop mag beroepen wereldberoemd te zijn binnen de TU, dan is het Fish for Breakfast wel. En als het aan de bandleden ligt gaat dat veranderen. De release van hun eerste cd, ‘Ignorance is a lifestyle’, kan wellicht uitkomst bieden.

In 1991 al oefenden drummer Gert-Jan van het Veen en ‘Baskabouter’ Moerbeek met elkaar. Hun band heette toen nog Spoc en ze mixten tal van stijlen. Onder andere metal, rap en funk. Inmiddels zijn Van het Veen en Moerbeek in gezelschap van zanger Frank van de Vecht en gitarist Job Timmerman. De metal is gebleven maar de rap en funk hebben plaats gemaakt voor wat meer pop. Voor die omschakeling heeft de band een goede reden, volgens Van de Vecht: ,,We maken in de eerste plaats muziek om op te treden. En vroeger was het nogal veel freaken, dat schiet niet op als je graag wilt spelen en groeien.”

Vandaar ook dat Timmerman goed luistert naar grote popmuzikanten, zoals Lou Reed en Bob Dylan. ,,De nummers die zij maken gaan ergens over en toch blijven ze hangen, dat is de kunst.” Daarom geen ellenlange solo’% en gepiel meer, maar liedjes van drie minuten met een zo pakkend mogelijk refrein. Maar dan natuurlijk wel à la Fish for Breakfast.

De naam hebben de TU’ers aan een cd-hoes van Fishbone te danken. Van de Vecht: ,,We kwamen brak de studio in voor een demo-opname en toen zagen we die cd. De naam is typerend voor onze muziek; je moet ervan houden. Je zou onze muziek kunnen vergelijken met de film ‘Night On Earth’; alles zit erin, humor, verdriet en toch draait het om de taxi, die zorgt voor de link.”

De toekomst zal leren of Fish for Breakfast daadwerkelijk zal uitgroeien tot een nationale, of wellicht internationale, topact. De wil ontbreekt in ieder geval niet. Eens is in de week wordt er trouw geoefend in het Delftse Spod. Op zich niet zo bijzonder, eens in de week, ware het niet dat de leden uit Enkhuizen, Roermond en Den Haag komen. Alleen Timmermans studeert en woont nog in Delft. ,,Alles moet wijken voor de band”, aldus Van de Vecht. ,,Maar je moet natuurlijk wel realistisch blijven”, zegt Timmermans. ,,En om de zaken professioneel aan te pakken moet er wel een goed aanbod komen, want drie van de vier bandleden hebben een vaste baan. En zoals een Anouk gehypt wordt lijkt me ook niks, het hoeft niet koste wat kost”, vult de gitarist aan.

Zover is het nog niet. Voorlopig is Fish for Breakfast nog op zoek naar een label voor de mini-cd. Van de Vecht: ,,Veel labeltjes zijn gebonden aan een vaste stijl; vooralsnog hebben we niets passends gevonden.” Wel hebben ze hun tv-debuut gemaakt, al moet daar niet teveel waarde aan worden gehecht. Van de Vecht: ,,Midden in de nacht kijken er niet zoveel mensen naar Call-tv, maar het was wel leuk jezelf op televisie te zien. We hebben er dan ook niets aan overgehouden. Alleen dat we Katja Schuurmans nog hebben gezien … voor de operatie.”

Het grootste succes had Fish for Breakfast op het AHC-festival. Daar deden zij ‘voor de grap’ een nederhop-nummer en dat bleek aan te slaan. Van de Vecht: ,,De mensen die we in dat nummer op de hak namen, vonden het nog het mooist. Het is ook op een verzamel-cd verschenen en daardoor wordt het nog vaak bij studentenverenigingen gedraaid.”