Moeder Natuur heeft haar zaakjes goed geregeld. Elke keer weer dient zij als inspiratiebron voor schilders, dichters en techneuten. Drs.dr. Léon Rothkrantz van media- en kennistechnologie raakte al heel jong verslingerd aan mieren, vogels en hondjes.
Share
De logica die de beestjes gebruiken simuleert hij nu in zijn onderzoek. “In de natuur overleven alleen de beste algoritmen.”
Wanneer we aankloppen bij de heer Rothkrantz, vraagt hij ons eventjes te wachten. Secretaresse Toos schudt meewarig haar hoofd. “Hij heeft het heel erg druk, hij neemt ook alles aan.” Met behulp van een zaklampje haalt ze twee bekers koffie uit de pikdonkere keuken. De verlichting gaat op de raarste momenten aan en uit. De verhuizing naar Elektro, een aantal jaar geleden, blijkt niet in alle opzichten een verbetering.
Een halfuurtje en vele anekdotes van Toos later komt Rothkrantz ons ophalen. Als jonge wiskundige kwam Rothkrantz aanvankelijk als studieadviseur bij de TU binnen. Algauw begon hij aan een tweede studie, psychologie. “Ik kon wel wiskundige problemen oplossen, maar geen menselijke.” Met de wonderlijke combinatie van de twee studies rolde Rothkrantz MKT in. “Het ligt voor de hand dat je dan artificial intelligence gaat doen.”
In de Limburgse bossen kon de kleine Léon zich uren vermaken met het opwerpen van barricades in een ‘mieren-highway’. Steevast vonden de beestjes na enige paniek weer de kortste weg. “Per mier is het gedrag heel simpel, per kolonie ontstaat er iets complex.” Met dezelfde fascinatie bekijkt Rothkrantz nu groepsvorming onder vierdaagselopers, rondrennende brandweerlieden op Ground Zero of commandotroepen in Irak. De modellen voor decentrale besluitvorming die hij er ontdekt, worden gekoppeld aan technische toepassingen. “Ik ben application-driven.”
Rothkrantz is gespecialiseerd in communicatie. Enkele jaren geleden lanceerde hij een nieuwe term, socionics. “Computers in een netwerk gaan met elkaar leuke dingen doen, ze hebben de mensen niet meer nodig.” In het onderwijs ziet Rothkrantz zich als vlam in de pan. Hij gaat projectmatig en in teamverband aan het werk. “Veel leuker dan in je eentje. Iedereen moppert wel over minder gemotiveerde studenten, maar daar geloof ik niet in. Socrates riep ook al dat zijn volgelingen elk jaar luier en vetter werden.”
Waar Rothkrantz echt warm van wordt, zijn robothondjes. Als hij een Aibo uit zijn tas haalt, begint het beestje alle kanten op te rennen. “O, hij zit nog in de voetbal-mode.” Een echt goede coach is Rothkrantz nog niet gebleken. “Voorlopig blijft het eigenwijs pupillenvoetbal. Positiespel is er niet bij.” Ook aan watch-dogs, rescue-dogs en paringsgedrag wordt hard geprogrammeerd.
Het gaat om de interpretatie van beeld en geluid. Automatisch liplezen, simulatie van gezichtsexpressie en ikoongestuurde vertaalcomputers zijn voer voor promovendi. Volgend jaar doet Rothkrantz’ groep weer mee met het Aibo-WK. “Context-awareness, je eigen gedrag evalueren, dat kun je met voetbal leren.”
Stan en Sander
Léon Rothkrantz (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Moeder Natuur heeft haar zaakjes goed geregeld. Elke keer weer dient zij als inspiratiebron voor schilders, dichters en techneuten. Drs.dr. Léon Rothkrantz van media- en kennistechnologie raakte al heel jong verslingerd aan mieren, vogels en hondjes. De logica die de beestjes gebruiken simuleert hij nu in zijn onderzoek. “In de natuur overleven alleen de beste algoritmen.”
Wanneer we aankloppen bij de heer Rothkrantz, vraagt hij ons eventjes te wachten. Secretaresse Toos schudt meewarig haar hoofd. “Hij heeft het heel erg druk, hij neemt ook alles aan.” Met behulp van een zaklampje haalt ze twee bekers koffie uit de pikdonkere keuken. De verlichting gaat op de raarste momenten aan en uit. De verhuizing naar Elektro, een aantal jaar geleden, blijkt niet in alle opzichten een verbetering.
Een halfuurtje en vele anekdotes van Toos later komt Rothkrantz ons ophalen. Als jonge wiskundige kwam Rothkrantz aanvankelijk als studieadviseur bij de TU binnen. Algauw begon hij aan een tweede studie, psychologie. “Ik kon wel wiskundige problemen oplossen, maar geen menselijke.” Met de wonderlijke combinatie van de twee studies rolde Rothkrantz MKT in. “Het ligt voor de hand dat je dan artificial intelligence gaat doen.”
In de Limburgse bossen kon de kleine Léon zich uren vermaken met het opwerpen van barricades in een ‘mieren-highway’. Steevast vonden de beestjes na enige paniek weer de kortste weg. “Per mier is het gedrag heel simpel, per kolonie ontstaat er iets complex.” Met dezelfde fascinatie bekijkt Rothkrantz nu groepsvorming onder vierdaagselopers, rondrennende brandweerlieden op Ground Zero of commandotroepen in Irak. De modellen voor decentrale besluitvorming die hij er ontdekt, worden gekoppeld aan technische toepassingen. “Ik ben application-driven.”
Rothkrantz is gespecialiseerd in communicatie. Enkele jaren geleden lanceerde hij een nieuwe term, socionics. “Computers in een netwerk gaan met elkaar leuke dingen doen, ze hebben de mensen niet meer nodig.” In het onderwijs ziet Rothkrantz zich als vlam in de pan. Hij gaat projectmatig en in teamverband aan het werk. “Veel leuker dan in je eentje. Iedereen moppert wel over minder gemotiveerde studenten, maar daar geloof ik niet in. Socrates riep ook al dat zijn volgelingen elk jaar luier en vetter werden.”
Waar Rothkrantz echt warm van wordt, zijn robothondjes. Als hij een Aibo uit zijn tas haalt, begint het beestje alle kanten op te rennen. “O, hij zit nog in de voetbal-mode.” Een echt goede coach is Rothkrantz nog niet gebleken. “Voorlopig blijft het eigenwijs pupillenvoetbal. Positiespel is er niet bij.” Ook aan watch-dogs, rescue-dogs en paringsgedrag wordt hard geprogrammeerd.
Het gaat om de interpretatie van beeld en geluid. Automatisch liplezen, simulatie van gezichtsexpressie en ikoongestuurde vertaalcomputers zijn voer voor promovendi. Volgend jaar doet Rothkrantz’ groep weer mee met het Aibo-WK. “Context-awareness, je eigen gedrag evalueren, dat kun je met voetbal leren.”
Stan en Sander
Léon Rothkrantz (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Comments are closed.