Verlept

Okee, een dergelijke zoektocht draagt niet bij tot een positief oordeel. Maar wát een armetierige B-kroeg.

Een verlepte barvrouw die nog steeds artificieel blond is. Grofweg zes klanten in groepjes van twee, die zich vooral met zichzelf bemoeien. De inrichting is cliché. Diepdonkerbruine bar, houten plankenvloer, coca cola-spiegel en een bovenkant-van-een-fust-klok. En ook de aanpak is eerder gezien: een leestafel, een jukebox, een dartbord en maar liefst drie pooltafels.

En natuurlijk, dat er niks te beleven viel kán komen door het tijdstip van ons bezoekje. Geen lokkertjes. Al zijn ze er wel. Dinsdagavond, bieravond: bier één euro. Nou, nou. En elke dag studentenkorting van 20.00 tot 22.00 uur. Poe hé.

Meer clichés. Waarom heet het Café 28 als het op nummer 50 zit? Antwoord A: 28 zit middenin het telefoonnummer. Antwoord B: vroeger was dit wél nummer 28. Antwoord C: forget we ever asked.

Ach ja, nog meer clichés. Vrouwen en poolen. We hebben onze motoriek getest bij het biljart. Niet gehinderd door kennis en spelregels toch nog contact gemaakt met anderen.

,,Het apparaat werkt nog op guldens?” leverde ons van een jongen in een hoekje een ,,Ballen achter de bar” op. En toen bij een prachtige pot de witte (speel)bal ook verdween en niet terugkwam, kregen we een ,,Hij rolt niet altijd door”, gevolgd door een precisieklap op de rand van het biljart. Na een dik halfuur gestuntel rekende de bardame precies op de minuut af hoelang we gepoold hadden. Meer dan vier euro! Dan hadden we ook ‘Mag het licht uit’ van De Dijk twaalf keer kunnen opzetten, en gaan.

Café 28, Vlouw 50, Delft

Prijzen: Aldi //////>//Appie

Barvrouw: Heather Locklear ///////>/ Annette Nijs

Hapjes:Bakker-borrelballen ////>/// Mora Mix

Sfeer:muf rookhol //// wegwezen

Na royale omzwervingen via dichte deuren wegens vakantie of op verordening van de burgemeester, en vriendelijke verzoeken om weg te gaan wegens de jaarlijkse vergadering van De Biljartvrienden, belanden we bij Café 28. Okee, een dergelijke zoektocht draagt niet bij tot een positief oordeel. Maar wát een armetierige B-kroeg.

Een verlepte barvrouw die nog steeds artificieel blond is. Grofweg zes klanten in groepjes van twee, die zich vooral met zichzelf bemoeien. De inrichting is cliché. Diepdonkerbruine bar, houten plankenvloer, coca cola-spiegel en een bovenkant-van-een-fust-klok. En ook de aanpak is eerder gezien: een leestafel, een jukebox, een dartbord en maar liefst drie pooltafels.

En natuurlijk, dat er niks te beleven viel kán komen door het tijdstip van ons bezoekje. Geen lokkertjes. Al zijn ze er wel. Dinsdagavond, bieravond: bier één euro. Nou, nou. En elke dag studentenkorting van 20.00 tot 22.00 uur. Poe hé.

Meer clichés. Waarom heet het Café 28 als het op nummer 50 zit? Antwoord A: 28 zit middenin het telefoonnummer. Antwoord B: vroeger was dit wél nummer 28. Antwoord C: forget we ever asked.

Ach ja, nog meer clichés. Vrouwen en poolen. We hebben onze motoriek getest bij het biljart. Niet gehinderd door kennis en spelregels toch nog contact gemaakt met anderen.

,,Het apparaat werkt nog op guldens?” leverde ons van een jongen in een hoekje een ,,Ballen achter de bar” op. En toen bij een prachtige pot de witte (speel)bal ook verdween en niet terugkwam, kregen we een ,,Hij rolt niet altijd door”, gevolgd door een precisieklap op de rand van het biljart. Na een dik halfuur gestuntel rekende de bardame precies op de minuut af hoelang we gepoold hadden. Meer dan vier euro! Dan hadden we ook ‘Mag het licht uit’ van De Dijk twaalf keer kunnen opzetten, en gaan.

Café 28, Vlouw 50, Delft

Prijzen: Aldi //////>//Appie

Barvrouw: Heather Locklear ///////>/ Annette Nijs

Hapjes:Bakker-borrelballen ////>/// Mora Mix

Sfeer:muf rookhol //// wegwezen