Universiteiten maken prestatieafspraken

The Winnipeg Free Press reported last Thursday: ‘Cameron and Jane Kerr own nine quarter-sections of land above the Weyburn oilfield in eastern Saskatchewan. They released a consultant’s report Tuesday that links high concentrations of carbon dioxide in their soil to 6,000 tonnes of the gas injected underground every day by energy giant Cenovus in an attempt to enhance oil recovery and fight climate change.”
Since 2000, Cenovus has injected about 16 million tonnes of carbon dioxide underground to force more oil from an aging field and safely store greenhouse gases that would otherwise contribute to climate change.
But in 2005, the Kerrs began noticing algae blooms, clots of foam and multicoloured scum in two ponds at the bottom of a gravel quarry on their land. Sometimes the ponds bubbled. Small animals — cats, rabbits and goats — were regularly found dead a few metres away.
Then there were the explosions.
“At night we could hear this sort of bang like a cannon going off,” said Jane Kerr, 58. “We’d go out and check the gravel pit and, in the walls, it (had) blown a hole in the side and there would be all this foaming coming out of this hole.” The water, said Jane Kerr, came out of the ground carbonated. “It would fizz and foam.”
Delta asked CCS specialist, Dr Karl Heinz Wolf (Civil Engineering and Geosciences), for his comment. Does he take the news seriously?
“Yes, but I haven’t seen the data. So I can’t say if the CO2 storage has anything to do with it. Normally, there is also a large and fluctuating amount of CO2 in the soil.”

But in this case they have identified the carbon dioxide as coming from fossil fuels on the basis of the carbon-isotopes.
“That surprised me. I think it’s strange that they haven’t seen traces of the normal CO2 in the soil.”

Perhaps it got flushed out?
“Theoretically that’s possible, but again: I haven’t seen the data.”

Is the situation comparable with that in the Netherlands?
“No, because we have, in the deep subsurface, an original and very stable deltaic system covered by more than 1-kilometer thick dense layers of clay. Here we don’t have any mountains with the associated tectonic movements or fault lines and fault zones.”

The Weyburn site is an oil field where no gas has been found. Does the absence of gas indicate a porous covering of the oil layer?
“That’s plausible.”

In which case, one might conclude that oil fields should not be used for CO2 storage, and that gas fields are a better choice.
“We’ve always said that CO2 should preferably be stored in empty gas fields. Oil fields are less or not suitable because, for one thing, the sealing of the abandoned oil wells do not following the normal regulations pertaining to abandoned wells in gas fields. These findings can be found in a TNO report that evaluated an oil field for CO2 storage.”

In het zogenoemde ‘hoofdlijnenakkoord’, dat vanmiddag ondertekend werd, nemen de universiteiten maatregelen om het rendement van opleidingen te verhogen en de studie-uitval te beperken.

Tegelijk moet het onderwijsprogramma uitdagender en intensiever worden. Uiterlijk in 2015 bieden opleidingen in het eerste bachelorjaar ten minste twaalf contacturen per week aan. Als ze op grond van hun onderwijsconcept voor andere maatregelen kiezen om het onderwijs te intensiveren, moeten ze kunnen aantonen dat het effect daarvan vergelijkbaar is met een ophoging naar twaalf contacturen per week.

Daarnaast moeten de universiteiten ervoor zorgen dat het percentage studenten in ‘excellente trajecten’ stijgt van de huidige 3,5 procent naar zeven procent en moeten meer docenten beschikken over de basiskwalificatie onderwijs.

Een andere afspraak is dat universiteiten hun onderwijsaanbod tegen het licht gaan houden. Ze zullen opleidingen afstoten die onvoldoende aansluiten bij het profiel waarmee ze zich willen onderscheiden. Om de internationale positie van het Nederlands wetenschappelijk onderzoek te versterken moet elke universiteit een wetenschappelijk zwaartepunt kiezen waarmee het tot de wereldtop behoort.

In 2013 is er voor de plannen 142 miljoen euro beschikbaar. Daarvan is 84 miljoen euro ‘voorwaardelijke financiering’. Ten opzichte van het totale universitaire budget van ruim vier miljard euro is dat niet bijzonder veel: slechts twee procent. Dat zal oplopen tot 2,5 procent in 2016. Dan wordt bekeken of de prestatieafspraken zijn nagekomen. Zo niet, dan zullen universiteiten een deel van de gelden niet langer krijgen.

Toch blijft het afwachten of de soep werkelijk zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend, want de universiteiten krijgen nogal wat ruimte. Er moet veel gebeuren, willen ze werkelijk geld kwijtraken.

Zo mogen ze zelf aan Zijlstra voorstellen waarop hij ze zou moeten afrekenen. “Daarbij hebben zij de vrijheid om een eigen tijdsvenster te hanteren, dat aansluit bij hun ontwikkelingsproces”, aldus het akkoord. Bovendien zijn de indicatoren niet zo hard als ze klinken, want er is ruimte voor “maatwerk, om aan te sluiten bij de lokale situatie”. Bovendien gaan de universiteiten hun plannen ook nog eens “op elkaar afstemmen”, zodat ze elkaar niet onnodig gaan overtroeven.

En zelfs als een universiteit uiteindelijk in gebreke blijft en haar eigen prestatieafspraken niet nakomt, is er nog een uitweg. Het bestuur kan een beroep doen op de ‘hardheidsclausule’. Dan zal Zijlstra een commissie langs laten komen, die moet beoordelen of de doelen misschien door ‘onvoorziene omstandigheden’ niet zijn gehaald.