Een Big Brotherhuis, een zaal met een grote koepel of een podium voor een levendige confrontatie tussen oppositie en coalitie. Die opzienbarende ontwerpen maakten bouwkundestudenten van de plenaire zaal van de Tweede Kamer.
Zeven bouwkundestudenten werkten de afgelopen maanden aan een nieuw ontwerp van de belangrijkste vergaderzaal van politiek Nederland. Wat hen opviel was de grote afstand tussen oppositie en coalitie. “De interruptiemicrofoon ligt mijlenver van de spreker af”, zegt masterstudent bouwkunde Willem Middeldorp (27). “En als mensen van verschillende partijen interrumperen en met elkaar in discussie gaan, moeten ze hun nek verdraaien om te zien wie er spreekt. Dat levert geen spontaan debat op.”
Middeldorp geeft daarmee D66-leider Alexander Pechtold gelijk. Hij merkte tijdens het televisieprogramma Zomergasten (2009) op dat het ontwerp van de plenaire zaal geen debat uitlokte. Het vormde de aanleiding voor Architectenbureau XML om de ontwerp-opdracht ‘Theaters van Democratie’ uit te schrijven.
Het moet dus anders, volgens Middeldorp. In zijn ontwerp zitten de Tweede Kamer partijen van oppositie en coalitie niet naast elkaar in een waaier zoals nu, maar tegenover elkaar. Tussen hen in zitten het kabinet en de voorzitter. “Dat maakt het veel overzichtelijker voor het publiek. Tijdens het debat staan politieke tegenstanders tegenover elkaar.”
Zijn ontwerp lijkt op dat van het Engelse Lagerhuis. “Maar daar zitten de partijen op rechte banken tegenover elkaar, bij mij zit er een knik in de banken. Daardoor zitten de partijen die politiek het verst uit elkaar staan in het kabinet en de oppositie ook fysiek het verst bij elkaar vandaan.”
Andere ontwerpen op de tentoonstelling ‘Theater van Democratie’ zijn radicaler. Een student koos voor een Big Brotherhuis, want debatten vinden ook op internet en in tv-programma’s plaats. De Tweede Kamer is daardoor geen centrale zaal, maar bestaat uit meerdere kamers. Een andere student ontwierp een zaal waar iedereen gelijkwaardig is met een grote koepel als symbool daarvan.
Eind januari presenteerden de studenten hun plannen aan Pechtold. “Hij was onder de indruk dat ik de politiek inzichtelijker en laagdrempeliger maakte. Maar ik had ook een plan om afbeeldingen van historische parlementaire gebeurtenissen te tonen in de zaal. Dat vond Pechtold helemaal niks. Omdat de kamer het niet eens zou worden, over de afbeeldingen.”
‘Theaters van Democratie’ is tot en met donderdag 28 april te zien in de Statenpassage van het Tweede Kamer-gebouw, Lange Poten 4, Den Haag.
Het evenement is niet nieuw. Iedereen die in Delft woont, heeft wel eens een D11TMUSIQ-avond in Speakers meegemaakt. Maar de mazzel van deze regio: er wordt wel héél veel goede nieuwe muziek gemaakt. Door de drie Haagse bands Moonpilot, Grace en Johnny’s Landing, bijvoorbeeld. En die treden donderdagavond toevallig – nou ja, niet helemaal – op in Speakers. Kosten: een paar biertjes.
Een sprintje voor zo’n buitenkansje is wel op zijn plaats, want het gaat zo hard met de bands, dat de grote zalen lonken. Moonpilot bracht onlangs zelfs zijn eerste plaat uit: ‘Control’, die het midden houdt tussen de muziek van Keane en Coldplay. Ze haalden er vier liveoptredens mee bij Stenders op 3FM en spelen nu door het hele land.
Ook al zo lekker is Grace, volgens Speakers ‘een mix van oneven maatsoorten, aparte structuren, puntige riffs, technische partijen en melodieuze zangpartijen in een popjasje’. Zelf vinden de bandleden zich vooral ‘technisch en toch toegankelijk’. En dat terwijl ze pas eind 2008 met elkaar in de oefenruimte stonden.
Voor Johnny’s Landing – ‘een kruising tussen Andrew Bird, Nina Simone, Patti Smith en Patrick Watson’ – geldt een nog indrukwekkender cv, met optredens op festivals als Crossing Border en The Music in my Head.
Ach, ga gewoon zelf luisteren. Zodat je over een paar jaar kunt zeggen: “Ja, daar ben ik nog geweest in mijn studententijd. Toen speelden ze nog voor een biertje.”
D11TMUSIQ, donderdag 8 april om 20.30 uur in Speakers. Toegang gratis.

Comments are closed.