Stop! Een Koe!

Het geitenwollensokkencircuit was onvermijdelijk dominant aanwezig, maar ook de modale Deltenaar zat in de zaal. Dr. Bruno Nagel (tot voor kort docent wijsbegeerte aan de UvA) zou even een aantal onduidelijkheden over het hindoeïsme opklaren.

Dat viel tegen. Het betoog was aan de stugge en onsamenhangende kant. Het publiek moest zich diep concentreren om iets van een samenhang in het verhaal te ontdekken.

Toch biedt het onderwerp genoeg boeiende aspecten. Neem de veda – de heilige boeken, waarin gezangen en gedichten in Oud-Sanskriet zijn opgenomen – die een centrale rol spelen in het leven van een Hindoestaan. Ze worden voorgedragen tijdens belangrijke vereringsrituelen. Aan de belangrijkste verzameling gezangen binnen de Veda – de Rigveda – dankt de Nederlandse taal trouwens het woord mantra.

Het zijn niet alleen de oppergoden Visjnu, Sjiva en Ganesja die verering ten deel valt. In India lopen de koeien rond in steden: van verkeersregels hoeven ze zich niet aan te trekken. En olifanten zijn vaak wekelijks te gast in de heilige tempels.

Studenten met huisdieren zouden aan deze omzichtige behandeling van viervoeters een voorbeeld kunnen nemen. Doe je dat niet, dat loop je het risico je eigen karma te verliezen. Karma bepaalt hoe je volgende leven verloopt. Met een slecht karma zou je zomaar terug kunnen komen als student van een universiteit die niet in de top 5 van Europa staat.

Door yoga en meditatie komt de Hindoestaan tot het inzicht dat alles met elkaar verbonden is. In de hindoewereld bestaan geen individuen, louter wezens die allen dezelfde ‘kern’ hebben. Die individualiteit is maar schijn.

Tegelijkertijd deelt het kastensysteem iedereen in naar hun reinheid. Iemand die voor zijn beroep dieren doodt of met vuil omgaat belandt al snel in de laagste kaste.

Het kwam allemaal aan bod, maar het bleek voor spreker en publiek toch lastig om in een uurtje door een flink pak spirituele lagen te gaan. Of Delftenaren al aan het hindoeïsme toe zijn valt nog te bezien.

Nu begint zelfs Delft warm te lopen voor onversneden Oosterse spiritualiteit. Alle hooggestemde geesten van de stad leken uitgelopen naar de spreekzaal van Speakers om zich te laten inwijden in de geheimen van het hindoeïsme. Het geitenwollensokkencircuit was onvermijdelijk dominant aanwezig, maar ook de modale Deltenaar zat in de zaal. Dr. Bruno Nagel (tot voor kort docent wijsbegeerte aan de UvA) zou even een aantal onduidelijkheden over het hindoeïsme opklaren.

Dat viel tegen. Het betoog was aan de stugge en onsamenhangende kant. Het publiek moest zich diep concentreren om iets van een samenhang in het verhaal te ontdekken.

Toch biedt het onderwerp genoeg boeiende aspecten. Neem de veda – de heilige boeken, waarin gezangen en gedichten in Oud-Sanskriet zijn opgenomen – die een centrale rol spelen in het leven van een Hindoestaan. Ze worden voorgedragen tijdens belangrijke vereringsrituelen. Aan de belangrijkste verzameling gezangen binnen de Veda – de Rigveda – dankt de Nederlandse taal trouwens het woord mantra.

Het zijn niet alleen de oppergoden Visjnu, Sjiva en Ganesja die verering ten deel valt. In India lopen de koeien rond in steden: van verkeersregels hoeven ze zich niet aan te trekken. En olifanten zijn vaak wekelijks te gast in de heilige tempels.

Studenten met huisdieren zouden aan deze omzichtige behandeling van viervoeters een voorbeeld kunnen nemen. Doe je dat niet, dat loop je het risico je eigen karma te verliezen. Karma bepaalt hoe je volgende leven verloopt. Met een slecht karma zou je zomaar terug kunnen komen als student van een universiteit die niet in de top 5 van Europa staat.

Door yoga en meditatie komt de Hindoestaan tot het inzicht dat alles met elkaar verbonden is. In de hindoewereld bestaan geen individuen, louter wezens die allen dezelfde ‘kern’ hebben. Die individualiteit is maar schijn.

Tegelijkertijd deelt het kastensysteem iedereen in naar hun reinheid. Iemand die voor zijn beroep dieren doodt of met vuil omgaat belandt al snel in de laagste kaste.

Het kwam allemaal aan bod, maar het bleek voor spreker en publiek toch lastig om in een uurtje door een flink pak spirituele lagen te gaan. Of Delftenaren al aan het hindoeïsme toe zijn valt nog te bezien.