Spinozapremie voor natuurkundige Lohse met Delfts tintje

. Burgers Centrum. Van die onderzoeksschool is de TU Delft penvoerder.

Lohse doet onderzoek naar stromende vloeistoffen. Het meest bekend is hij om zijn onderzoek van sonoluminescentie, het uitzenden van licht door luchtbelletjes die worden bestookt met geluid. Recent trokken zijn experimenten met zand de aandacht. Hij toonde onder meer aan dat losgewoeld zand zich soms gedraagt als een vloeistof. Zo bestaat er wel degelijk ‘droog drijfzand’.

De Spinozapremie 2005 werd verder toegekend aan de Amsterdamse wiskundige prof.dr. Alexander Schrijver, de eveneens Amsterdamse kankeronderzoeker prof.dr. René Bernards en de Nijmeegse cognitieve neurowetenschapper prof.dr. Peter Hagoort. De wetenschappers krijgen van onderzoeksfinancier NWO anderhalf miljoen euro, die ze mogen besteden aan onderzoek naar keuze. In Delft viel de meest prestigieuze onderscheiding van het land tot dusver tweemaal. Prof.dr. Cees Dekker kreeg er een in 2003, prof.dr. René de Borst in 1999. De premies worden sinds 1995 toegekend.

Ook wiskundige Schrijver is geen onbekende in Delft. Zijn leerboeken zijn aan de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica studiemateriaal, en daarnaast heeft Schrijver diverse contacten met Delftse wiskundigen. Zoals met prof.dr.ir. Kees Roos, die samen met Schrijver leider is van een onderzoeksprogramma van het interuniversitaire Thomas Stieltjes Instituut voor Wiskunde. “Dit heeft Schrijver echt verdiend”, reageert Roos. “Hij is een algemeen erkend toponderzoeker in de wereld.” Schrijver vervaardigde onder meer een indrukwekkend, driedelig handboek over de optimalisatietheorie, de wiskunde die gaat over het oplossen van complexe problemen zoals het vinden van optimale routes.

De Delftse fysicus prof.dr.ir. Jerry Westerweel spreekt intussen van een ‘zeer verdiende’ onderscheiding voor zijn Twentse collega Detlef Lohse. “Vroeger gold de stromingsleer als een beetje moeilijk gebied in de natuurkunde. Maar Lohse heeft hard gewerkt om van de stromingsleer echte fysica te maken. Daarmee is hij niet alleen een dominante onderzoeker in het vakgebied geworden; hij heeft het totale niveau van de Nederlandse rol in de stromingsleer flink weten te verhogen.” (MK)

Ook de TU Delft mag daar een beetje trots op zijn: Lohse werkt nauw samen met Delftse onderzoekers, in de onderzoeksschool voor vloeistofmechanica, het J.M. Burgers Centrum. Van die onderzoeksschool is de TU Delft penvoerder.

Lohse doet onderzoek naar stromende vloeistoffen. Het meest bekend is hij om zijn onderzoek van sonoluminescentie, het uitzenden van licht door luchtbelletjes die worden bestookt met geluid. Recent trokken zijn experimenten met zand de aandacht. Hij toonde onder meer aan dat losgewoeld zand zich soms gedraagt als een vloeistof. Zo bestaat er wel degelijk ‘droog drijfzand’.

De Spinozapremie 2005 werd verder toegekend aan de Amsterdamse wiskundige prof.dr. Alexander Schrijver, de eveneens Amsterdamse kankeronderzoeker prof.dr. René Bernards en de Nijmeegse cognitieve neurowetenschapper prof.dr. Peter Hagoort. De wetenschappers krijgen van onderzoeksfinancier NWO anderhalf miljoen euro, die ze mogen besteden aan onderzoek naar keuze. In Delft viel de meest prestigieuze onderscheiding van het land tot dusver tweemaal. Prof.dr. Cees Dekker kreeg er een in 2003, prof.dr. René de Borst in 1999. De premies worden sinds 1995 toegekend.

Ook wiskundige Schrijver is geen onbekende in Delft. Zijn leerboeken zijn aan de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica studiemateriaal, en daarnaast heeft Schrijver diverse contacten met Delftse wiskundigen. Zoals met prof.dr.ir. Kees Roos, die samen met Schrijver leider is van een onderzoeksprogramma van het interuniversitaire Thomas Stieltjes Instituut voor Wiskunde. “Dit heeft Schrijver echt verdiend”, reageert Roos. “Hij is een algemeen erkend toponderzoeker in de wereld.” Schrijver vervaardigde onder meer een indrukwekkend, driedelig handboek over de optimalisatietheorie, de wiskunde die gaat over het oplossen van complexe problemen zoals het vinden van optimale routes.

De Delftse fysicus prof.dr.ir. Jerry Westerweel spreekt intussen van een ‘zeer verdiende’ onderscheiding voor zijn Twentse collega Detlef Lohse. “Vroeger gold de stromingsleer als een beetje moeilijk gebied in de natuurkunde. Maar Lohse heeft hard gewerkt om van de stromingsleer echte fysica te maken. Daarmee is hij niet alleen een dominante onderzoeker in het vakgebied geworden; hij heeft het totale niveau van de Nederlandse rol in de stromingsleer flink weten te verhogen.” (MK)