Soldaat van Oranje-gevoel

In Leiden is dat dus wat moeilijker.

In Delft heb haalde ik meteen in mijn eerstejaar mijn P al. Het leek me toen wel aardig om verder te kijken dan alleen Delft. Ik was altijd al in rechten geïnteresseerd. Mijn moeder is advocaat. Ik heb het dus een beetje van huis uit meegekregen.

Rechten is natuurlijk minder technisch dan TB en dat spreekt me eigenlijk wel aan. Je benadert problemen bijvoorbeeld niet alleen op de analytische manier, zoals in Delft, maar geeft ook een taalkundige draai aan het geheel. Dat levert wel een heel andere manier van denken op. Je merkt daarbij dat je als Delftenaar veel directer bent, veel meer recht voor z’n raap. Leienaren kunnen af en toe een beetje om de hete brei heen draaien.

Op een gegeven moment wilde ik kennismaken met de mensen van mijn werkgroepje in Leiden. Had ik zo’n tasje bij me van de Delftse bedrijvendagen. Toen ze dat zagen kreeg ik meteen te horen dat er nog wat fietsen gerepareerd moesten worden. Ja, dan voel je jezelf wel Delftenaar tussen de Leienaren.

Er is ook echt een verschil tussen Delft en Leiden. Als je daar op het Rapenburg loopt, tussen de universiteitsgebouwen, dan krijg je echt wel een beetje het Soldaat van Oranje-gevoel. Wat dat betreft is zo’n TU-wijk echt niks.

Ik merk nu dat mijn aandacht steeds meer verschuift van TB naar rechten. In het begin was het in Leiden alleen vakjes inkoppen, maar ik begin nu steeds meer te beseffen dat daar mijn toekomst ligt.

Als het mogelijk zou zijn zou ik wel gecombineerd willen afstuderen; een onderwerp kiezen dat bij allebei de studies past. Zeker omdat ik ook nog naar het buitenland wil; dan zou tegelijkertijd afstuderen in beide studierichtingen tijd schelen. Er is een goede kans dat ik daarna advocaat word. Met een technische achtergrond zou octrooirecht bijvoorbeeld heel goed mogelijk zijn. Maar dan moet ik wel vaker naar Leiden dan ik nu doe.”

,,Ik kom eigenlijk heel weinig in Leiden. Af en toe is dat wel jammer. In Delft ken ik mijn wegen om uittreksels en oude tentamens te regelen. In Leiden is dat dus wat moeilijker.

In Delft heb haalde ik meteen in mijn eerstejaar mijn P al. Het leek me toen wel aardig om verder te kijken dan alleen Delft. Ik was altijd al in rechten geïnteresseerd. Mijn moeder is advocaat. Ik heb het dus een beetje van huis uit meegekregen.

Rechten is natuurlijk minder technisch dan TB en dat spreekt me eigenlijk wel aan. Je benadert problemen bijvoorbeeld niet alleen op de analytische manier, zoals in Delft, maar geeft ook een taalkundige draai aan het geheel. Dat levert wel een heel andere manier van denken op. Je merkt daarbij dat je als Delftenaar veel directer bent, veel meer recht voor z’n raap. Leienaren kunnen af en toe een beetje om de hete brei heen draaien.

Op een gegeven moment wilde ik kennismaken met de mensen van mijn werkgroepje in Leiden. Had ik zo’n tasje bij me van de Delftse bedrijvendagen. Toen ze dat zagen kreeg ik meteen te horen dat er nog wat fietsen gerepareerd moesten worden. Ja, dan voel je jezelf wel Delftenaar tussen de Leienaren.

Er is ook echt een verschil tussen Delft en Leiden. Als je daar op het Rapenburg loopt, tussen de universiteitsgebouwen, dan krijg je echt wel een beetje het Soldaat van Oranje-gevoel. Wat dat betreft is zo’n TU-wijk echt niks.

Ik merk nu dat mijn aandacht steeds meer verschuift van TB naar rechten. In het begin was het in Leiden alleen vakjes inkoppen, maar ik begin nu steeds meer te beseffen dat daar mijn toekomst ligt.

Als het mogelijk zou zijn zou ik wel gecombineerd willen afstuderen; een onderwerp kiezen dat bij allebei de studies past. Zeker omdat ik ook nog naar het buitenland wil; dan zou tegelijkertijd afstuderen in beide studierichtingen tijd schelen. Er is een goede kans dat ik daarna advocaat word. Met een technische achtergrond zou octrooirecht bijvoorbeeld heel goed mogelijk zijn. Maar dan moet ik wel vaker naar Leiden dan ik nu doe.”