Schuldig

Ik ga 25 euro storten. Misschien 15. Dat ligt aan het saldo van mijn bankrekening.

Want ik ben uiteraard ook maar een arme student. Ik moet rondkomen van een zeer klein bedrag per maand. Daarvan moet ik kunnen leven, dus genoeg eten en drinken kunnen kopen. Als ik dat goed uitkien, dan houd ik net genoeg geld over om studieboeken aan te kunnen schaffen. Omdat ik een ijverige student ben, is het niet meer dan logisch dat ik mezelf af en toe eens flink een stuk in de kraag drink, je studeert tenslotte maar één keer. En dan nog te bedenken dat het afgelopen maand december was.

Een beetje student viert de jaarwisseling natuurlijk groots en meeslepend; het wordt tenslotte maar één keer 2005. In maart staat nog een wintersport gepland en in de zomer gaan we met de jaarclub op lustrumreis naar Thailand. Dat lijkt wat overdreven, maar ik ben nog nooit in Thailand geweest.

Als ik eerlijk ben, komt die zeebeving me op dit moment toch niet zo goed uit. Bovendien kan ik toch beter eerst m’n studieschuld afbetalen. Tegen de tijd dat dat gebeurd is komt er vast nog een ander gironummer voorbij waarmee ik mijn schuldgevoel kan aflossen.

Anders blijf ik komende zomer wel iets langer op het strand van Thailand liggen. Dat doet namelijk iedereen: uiteindelijk leef je toch ‘voor je eigen’.

Ik heb een schuldgevoel: ik heb nog geen geld gestort op giro 555. Wanneer ik klaar ben met het schrijven van deze column zal ik het meteen doen. Dat beloof ik. Ik ga 25 euro storten. Misschien 15. Dat ligt aan het saldo van mijn bankrekening.

Want ik ben uiteraard ook maar een arme student. Ik moet rondkomen van een zeer klein bedrag per maand. Daarvan moet ik kunnen leven, dus genoeg eten en drinken kunnen kopen. Als ik dat goed uitkien, dan houd ik net genoeg geld over om studieboeken aan te kunnen schaffen. Omdat ik een ijverige student ben, is het niet meer dan logisch dat ik mezelf af en toe eens flink een stuk in de kraag drink, je studeert tenslotte maar één keer. En dan nog te bedenken dat het afgelopen maand december was.

Een beetje student viert de jaarwisseling natuurlijk groots en meeslepend; het wordt tenslotte maar één keer 2005. In maart staat nog een wintersport gepland en in de zomer gaan we met de jaarclub op lustrumreis naar Thailand. Dat lijkt wat overdreven, maar ik ben nog nooit in Thailand geweest.

Als ik eerlijk ben, komt die zeebeving me op dit moment toch niet zo goed uit. Bovendien kan ik toch beter eerst m’n studieschuld afbetalen. Tegen de tijd dat dat gebeurd is komt er vast nog een ander gironummer voorbij waarmee ik mijn schuldgevoel kan aflossen.

Anders blijf ik komende zomer wel iets langer op het strand van Thailand liggen. Dat doet namelijk iedereen: uiteindelijk leef je toch ‘voor je eigen’.