Schipper

”Of er raakvlakken zijn tussen mijn studie technische natuurkunde en deze bijbaan?” Van Oven knikt. “Bij het Prinsenhof is de gracht zó smal, dat het water tussen boot en kant met een hoge snelheid wordt samengeperst. De onderdruk geeft een zuigende werking. Bernoulli, hè?” Mooie theorie, maar wat betekent dat in de praktijk? “Ik raakte met de boot al eens de zijkant”, bekent hij lachend. “Het stelde gelukkig niet veel voor.”
Sinds april werkt Van Oven nu bij Rondvaart Delft. “Hiervoor verdiende ik wat bij als jongleur. Diabolo was mijn specialiteit.” In januari solliciteerde hij met succes voor de baan. “Ik moest daarvoor wél mijn vaar- en marifoonbewijs halen. Maar dat bleek een formaliteit.” Misschien wel belangrijker is Van Ovens zeilervaring. “Als je zeilt weet je dat er altijd een vertraging inzit voordat je handeling effect heeft. Dat komt hier goed van pas.”
En dan, na meerdere verkenningen met een ervaren schipper op de gracht, is daar het moment van de eerste keer. “Goh, Jules, zullen we het eens alleen proberen?” kreeg hij daags daarvoor te horen. Voor het eerst alleen varen bleek best pittig. “Het was spannend en moeilijk, behoorlijk multitasken ook. Ik zei tegen die toeristen dat het mijn vuurdoop was. Dat werd leuk ontvangen.”
Mooie verhalen. Ook als je nog maar pas schipper bent, krijg je ze al mee. Over de tweeduizend fietsen die veertig jaar terug, toen de rederij begon, uit de grachten werden gevist. Of recenter, over een winkelwagentje dat een collega in de schroef kreeg. Er zat niets anders op dan de rit lopend te vervolgen. Eén boottocht staat Van Oven zelf nog goed in het geheugen. “Ik had laatst een hockeyteam aan boord. De alcohol zat er al goed in, zeg maar. Een van die jongens kwam naar me toe en zei: ‘Jules, je hoeft niets te vertellen vandaag. Hier heb je een iPod met muziek.’ Volgens mij is daarna iedereen uit dat team een keer van boord gesprongen.” Van Oven lacht. “Moet kunnen, zeker in Delft.”

Bijbaan: Schipper rondvaartboot
Verdiensten: €8,50 per uur, exclusief fooi
Opvallend: Spijkert, om de toeristen beter van dienst te zijn, vanaf volgende maand zijn Duits bij 

De 20-jarige studente bouwkunde reed zondagochtend samen met haar 17-jarige zusje Fleur en haar even oude vriendin Demy terug van een technofeest in Gent. Waaijer bestuurde de auto zelf en is waarschijnlijk in slaap gevallen. In een flauwe bocht van de E19, ter hoogte van het Belgische Schoten, belandde de auto in de vangrail. De meisjes waren op slag dood.
Beide verenigingen reageerden ontsteld toen zij het nieuws te horen kregen. “Wij zijn niet zo’n heel grote vereniging en het hakt er behoorlijk in als iemand zo jong door zo’n verschrikkelijk ongeval omkomt”, zegt thesaurier Willem Lijmbach van Laga.

Waaijer was sinds lente vorig jaar ‘Lagaaier’, ofwel lid van Laga. “Ze was erg enthousiast”, zegt Lijmbach. “We zijn er erg van ondersteboven. De Lagavlag aan het gebouw hangt halfstok. Alle activiteiten deze week, zoals de algemene ledenvergadering en de presentatie van het thema voor de almanak, gaan niet door.”

Wat bij de studentenroeivereniging wel doorgaat, zijn de gezamenlijke maaltijden van de leden. Het bestuur vindt dat juist een goede gelegenheid om als vereniging samen te komen. De aansluitende borrel is wel ingetogen en de tap blijft gesloten. Dinsdagavond heeft het bestuur een kleine uitleg over de rouwweek gegeven. De roeiers blijven gedurende de rouwweek wel doortrainen. Uitzondering is de dag van de begrafenis van Waaijer. Volgens het Delftsch Studenten Corps (DSC) is die zaterdag.
Het corps, waarvan Waaijer al drie jaar lid was, heeft feesten afgelast en sluit de sociëteit de gehele week om 20.00 uur. “Van leden die langskomen wordt verwacht zich gepast te gedragen en zich niet enorm uit te leven”, zegt corpspresident Evert Willeumier.

Laga en het corps hebben elk in hun verenigingsgebouw een condoleanceregister geopend waarin leden al volop hun medeleven hebben betoond. “Maandag liep het werkelijk storm”, zegt Willeumier.
Ook het condoleanceregister in de hal van faculteit Bouwkunde is al volop getekend. Docenten, studiegenoten en diverse medewerkers in het pand hebben hun medeleven betuigd aan familie en vrienden. Uit de reacties blijkt onder meer dat ook mensen die Waaijer alleen maar van de ontvangstweek of van een instemming kenden haar niet zullen vergeten.
Op hun weblog hebben haar clubgenoten van vrouwenjaarclub Ivy geschreven hoe erg ze haar missen. ‘Lieve Annemarie, onwerkelijk is het dat jij in de bloei van je leven niet meer door mocht gaan. We hadden nog zoveel met je willen beleven, aan je willen vragen en met je willen delen. We hebben je zien veranderen van een jong meisje in een mooie jonge vrouw. We hadden je ook graag oud zien worden. We zullen je missen voor altijd. Je zit in ons hart. Je zult altijd IVY blijven.’