Puccinis spaghettiwestern

/strong>

Kuijpers: ,,Voor aanvang van de voorstelling gaf de regisseur een korte inleiding. Hij vertelde over de ontwikkeling van het stuk en gaf aan welke plaats het inneemt binnen het oeuvre van Puccini. Jammer genoeg ging hij ook gedetailleerd in op de verschillende aktes. Hierdoor kenden we de plot al voordat er een noot gezongen was. Van mij had hij niet alles hoeven verklappen. Er werd gebruik gemaakt van Nederlandse boventitels, dus het was ook niet nodig.”

Poleij: ,,Het verhaal speelt zich af in een mijnwerkersdorpje ten tijde van de gold rush. De mijnwerkers vermaken zich elke avond in een herberg waar de enige vrouw in de verre omgeving werkt: Minnie. Natuurlijk zijn ze allemaal tot over hun oren verliefd op haar. Uiteindelijk kiest ze voor Ramerrez, die van buiten het dorp komt en een spannend verleden als bandiet heeft.”

Kuijpers: ,,Ik vond de openingsscène erg indrukwekkend. Het koor %gevormd door de mijnwerkers- kwam met pikhouwelen het podium op en zong op de muziek, ritmisch zwaaiend met hun gereedschappen. Hiermee was meteen de juiste sfeer neergezet.”

Poleij: ,,Maar het decor droeg zeker niet bij aan de westernsfeer. Het was zelfs ronduit lelijk. Er hing over de hele breedte van het podium een rood-zwart behang als achtergrond, wat op mij meer jaren zestig-achtig overkwam.”

Kuijpers: ,,In de tweede acte werden er alleen maar solo’s gezongen. Minnie had een geweldig krachtige stem, mijn oren toeterden er soms van. Tijdens een bepaalde zangpartij had ik het gevoel dat ze elk moment kon exploderen.”

Poleij: ,,De solisten wisselden elkaar in die acte ook vaak heel snel af met korte zinnen en klanken. Soms moest ik echt moeite doen om te ontdekken wie er zong.”

Kuijpers: ,,Het was mijn eerste operabezoek en zeker voor herhaling vatbaar. Ik denk alleen wel dat ik in het vervolg de inleiding oversla, zodat de plot een beetje spannend blijft.”

La Fanciulla del West (Het meisje uit het Westen) ging in 1910 in New York in première. Eenennegentig jaar later bezoeken huisgenoten en vijfdejaars bouwkundestudenten Ilse Kuijpers en Jacco Poleij de bewerking van Opera Zuid.

Kuijpers: ,,Voor aanvang van de voorstelling gaf de regisseur een korte inleiding. Hij vertelde over de ontwikkeling van het stuk en gaf aan welke plaats het inneemt binnen het oeuvre van Puccini. Jammer genoeg ging hij ook gedetailleerd in op de verschillende aktes. Hierdoor kenden we de plot al voordat er een noot gezongen was. Van mij had hij niet alles hoeven verklappen. Er werd gebruik gemaakt van Nederlandse boventitels, dus het was ook niet nodig.”

Poleij: ,,Het verhaal speelt zich af in een mijnwerkersdorpje ten tijde van de gold rush. De mijnwerkers vermaken zich elke avond in een herberg waar de enige vrouw in de verre omgeving werkt: Minnie. Natuurlijk zijn ze allemaal tot over hun oren verliefd op haar. Uiteindelijk kiest ze voor Ramerrez, die van buiten het dorp komt en een spannend verleden als bandiet heeft.”

Kuijpers: ,,Ik vond de openingsscène erg indrukwekkend. Het koor %gevormd door de mijnwerkers- kwam met pikhouwelen het podium op en zong op de muziek, ritmisch zwaaiend met hun gereedschappen. Hiermee was meteen de juiste sfeer neergezet.”

Poleij: ,,Maar het decor droeg zeker niet bij aan de westernsfeer. Het was zelfs ronduit lelijk. Er hing over de hele breedte van het podium een rood-zwart behang als achtergrond, wat op mij meer jaren zestig-achtig overkwam.”

Kuijpers: ,,In de tweede acte werden er alleen maar solo’s gezongen. Minnie had een geweldig krachtige stem, mijn oren toeterden er soms van. Tijdens een bepaalde zangpartij had ik het gevoel dat ze elk moment kon exploderen.”

Poleij: ,,De solisten wisselden elkaar in die acte ook vaak heel snel af met korte zinnen en klanken. Soms moest ik echt moeite doen om te ontdekken wie er zong.”

Kuijpers: ,,Het was mijn eerste operabezoek en zeker voor herhaling vatbaar. Ik denk alleen wel dat ik in het vervolg de inleiding oversla, zodat de plot een beetje spannend blijft.”