Campus

Passie voor Chopin

Hij had niets verwacht en behaalde de finale. Twee weken geleden deed technische natuurkundestudent Laurent Holtzer mee aan het prestigieuze Internationaal Studenten Pianoconcours in Utrecht.

Een paar dagen lang stond zijn leven op zijn kop. ,,Er komt ontzettend veel op je af.”

Hij had nooit gedacht dat hij in de finale zou komen. Toen dat onverwacht toch gebeurde, braken voor de vijfdejaars technische natuurkundestudent en amateurpianist Laurent Holtzer (22) dan ook een paar hectische dagen aan. In recordtijd moest hij zich voorbereiden op zijn finalespel tijdens het Internationaal Studenten Pianoconcours. ,,Op woensdagavond hoorde ik dat ik de finale had gehaald. Dan komt er ineens ontzettend veel op je af. Nog dezelfde avond werd er met het orkest gerepeteerd. Ik had nog nooit eerder als solist samen met een orkest gespeeld en het ging niet al te best. Ik maakte behoorlijk wat fouten. Die nacht heb ik slecht geslapen en de volgende dag heb ik nog even flink geoefend.”

Op vrijdag sleepte hij op het prestigieuze concours in Utrecht vervolgens de tweede prijs in de wacht. ,,Dat was geen teleurstelling. Ik vond het al geweldig om in de finale te staan en de Rus die gewonnen had, was gewoon de beste. Het stuk dat hij speelde was technisch erg moeilijk.”

Een aantal dagen eerder was Holtzer op hetzelfde concours wel winnaar van de U-fondsprijs, als beste vertolker van een verplicht Nederlands werk, in dit geval de Tweede Sonatine van Willem Pijper. ,,Het leuke is dat ik door dit concours heb ontdekt dat de muziek van Pijper mij heel goed ligt. Ik had het stuk ooit eerder gespeeld, maar ben er nooit mee doorgegaan. In de toekomst wil ik mij meer gaan bezighouden met de muziek van Pijper en andere Nederlandse componisten.”

Holtzer gelooft dat hij een voorsprong had op de buitenlandse deelnemers. ,,Als je het nog nooit hebt gehoord, klinkt deze twintigste-eeuwse muziek behoorlijk vreemd in de oren. Er zitten rare akkoorden in. Bovendien zijn Nederlandse composities sowieso lastig voor buitenlanders.”

Geestverwanten

Van de deelnemers aan het internationale concours bestond tweederde van de amateurpianisten uit Nederlanders. Verder waren er studenten uit landen over de hele wereld, waaronder Rusland, Slovenië en Canada. Reden voor de natuurkundestudent om aan het concours mee te doen, was onder andere de kennismaking met geestverwanten. ,,Ik wilde wel eens weten wie die andere gekke mensen zijn, die naast hun studie fanatiek piano spelen. Het was erg leuk lotgenoten te ontmoeten. Er hing een goede, niet competitieve sfeer op het concours.”

Daarnaast beschouwt Holtzer het concours als graadmeter voor zijn kunnen als pianist. ,,Ik wilde weten hoe goed ik ben in vergelijking met anderen. Ik heb mijn eigen verwachtingen overtroffen, want hoewel ik nog nooit zulke moeilijke stukken had gespeeld als op dit concours, ben ik ver gekomen.” In overleg met zijn pianodocent studeerde de student een ballade in van Chopin en de Eerste Sonate van Prokovjev. ,,Ik heb veel muziek beluisterd, van onder anderen Rachmaninov, en gekeken wat het best bij mij past. Mijn pianoleraar heeft me geadviseerd over het niveau. Ik houd van Chopin, omdat het heel karakteristiek is, en je er veel van jezelf in kwijt kunt. De muziek van Chopin is rijk aan contrasten. Dan klinkt het heel hard en heftig, en dan weer heel zacht en lieflijk. Het gevaar van deze muziek is wel, dat ze zo meeslepend is, dat je de controle kunt verliezen.”

Interpretatie

Behalve naar techniek kijkt de jury naar de eigen interpretatie. ,,Bij de verplichte stukken ben ik dan ook niet gaan luisteren naar de anderen, voordat ik zelf had gespeeld. Het is namelijk heel verwarrend om te horen dat anderen een stuk heel anders benaderen dan jij. Dat ze er veel meer tijd voor nemen of het heel lyrisch uitvoeren.”

Op het concours speelde de student alle stukken uit zijn hoofd. ,,Daar maakte ik me nog het meest druk over, want normaal speel ik altijd van blad. Het voordeel van uit het hoofd spelen is dat je meer aandacht hebt voor de techniek en de uitvoering.”

Al op zijn vierde begon Holtzers liefde voor het pianospel. Slechts eenmaal in zijn leven, in zijn eerste studiejaar aan de TU, hield hij het even voor gezien, maar al gauw begon het weer te knagen. ,,Ik heb ooit zelfs overwogen naar het conservatorium te gaan. Toch deed ik het niet vanwege de slechte toekomstperspectieven. Weinig orkesten hebben pianisten in dienst, de kans op een solocarrière is nihil en het docentschap trekt me niet. Daarbij ben je als amateur veel vrijer. Je kunt zelf bepalen wat je speelt.”

En wat is hij nu van plan met zijn prijzengeld van 1250 euro? ,,Mijn grootste wens is ooit een vleugel te hebben, maar daar heb ik nu geen ruimte voor. Misschien kan ik van dit geld een ruimtebesparende elektrische piano kopen. Ik houd veel meer van akoestische piano’s, maar het zou fijn zijn thuis te kunnen spelen.”

Hij had niets verwacht en behaalde de finale. Twee weken geleden deed technische natuurkundestudent Laurent Holtzer mee aan het prestigieuze Internationaal Studenten Pianoconcours in Utrecht. Een paar dagen lang stond zijn leven op zijn kop. ,,Er komt ontzettend veel op je af.”

Hij had nooit gedacht dat hij in de finale zou komen. Toen dat onverwacht toch gebeurde, braken voor de vijfdejaars technische natuurkundestudent en amateurpianist Laurent Holtzer (22) dan ook een paar hectische dagen aan. In recordtijd moest hij zich voorbereiden op zijn finalespel tijdens het Internationaal Studenten Pianoconcours. ,,Op woensdagavond hoorde ik dat ik de finale had gehaald. Dan komt er ineens ontzettend veel op je af. Nog dezelfde avond werd er met het orkest gerepeteerd. Ik had nog nooit eerder als solist samen met een orkest gespeeld en het ging niet al te best. Ik maakte behoorlijk wat fouten. Die nacht heb ik slecht geslapen en de volgende dag heb ik nog even flink geoefend.”

Op vrijdag sleepte hij op het prestigieuze concours in Utrecht vervolgens de tweede prijs in de wacht. ,,Dat was geen teleurstelling. Ik vond het al geweldig om in de finale te staan en de Rus die gewonnen had, was gewoon de beste. Het stuk dat hij speelde was technisch erg moeilijk.”

Een aantal dagen eerder was Holtzer op hetzelfde concours wel winnaar van de U-fondsprijs, als beste vertolker van een verplicht Nederlands werk, in dit geval de Tweede Sonatine van Willem Pijper. ,,Het leuke is dat ik door dit concours heb ontdekt dat de muziek van Pijper mij heel goed ligt. Ik had het stuk ooit eerder gespeeld, maar ben er nooit mee doorgegaan. In de toekomst wil ik mij meer gaan bezighouden met de muziek van Pijper en andere Nederlandse componisten.”

Holtzer gelooft dat hij een voorsprong had op de buitenlandse deelnemers. ,,Als je het nog nooit hebt gehoord, klinkt deze twintigste-eeuwse muziek behoorlijk vreemd in de oren. Er zitten rare akkoorden in. Bovendien zijn Nederlandse composities sowieso lastig voor buitenlanders.”

Geestverwanten

Van de deelnemers aan het internationale concours bestond tweederde van de amateurpianisten uit Nederlanders. Verder waren er studenten uit landen over de hele wereld, waaronder Rusland, Slovenië en Canada. Reden voor de natuurkundestudent om aan het concours mee te doen, was onder andere de kennismaking met geestverwanten. ,,Ik wilde wel eens weten wie die andere gekke mensen zijn, die naast hun studie fanatiek piano spelen. Het was erg leuk lotgenoten te ontmoeten. Er hing een goede, niet competitieve sfeer op het concours.”

Daarnaast beschouwt Holtzer het concours als graadmeter voor zijn kunnen als pianist. ,,Ik wilde weten hoe goed ik ben in vergelijking met anderen. Ik heb mijn eigen verwachtingen overtroffen, want hoewel ik nog nooit zulke moeilijke stukken had gespeeld als op dit concours, ben ik ver gekomen.” In overleg met zijn pianodocent studeerde de student een ballade in van Chopin en de Eerste Sonate van Prokovjev. ,,Ik heb veel muziek beluisterd, van onder anderen Rachmaninov, en gekeken wat het best bij mij past. Mijn pianoleraar heeft me geadviseerd over het niveau. Ik houd van Chopin, omdat het heel karakteristiek is, en je er veel van jezelf in kwijt kunt. De muziek van Chopin is rijk aan contrasten. Dan klinkt het heel hard en heftig, en dan weer heel zacht en lieflijk. Het gevaar van deze muziek is wel, dat ze zo meeslepend is, dat je de controle kunt verliezen.”

Interpretatie

Behalve naar techniek kijkt de jury naar de eigen interpretatie. ,,Bij de verplichte stukken ben ik dan ook niet gaan luisteren naar de anderen, voordat ik zelf had gespeeld. Het is namelijk heel verwarrend om te horen dat anderen een stuk heel anders benaderen dan jij. Dat ze er veel meer tijd voor nemen of het heel lyrisch uitvoeren.”

Op het concours speelde de student alle stukken uit zijn hoofd. ,,Daar maakte ik me nog het meest druk over, want normaal speel ik altijd van blad. Het voordeel van uit het hoofd spelen is dat je meer aandacht hebt voor de techniek en de uitvoering.”

Al op zijn vierde begon Holtzers liefde voor het pianospel. Slechts eenmaal in zijn leven, in zijn eerste studiejaar aan de TU, hield hij het even voor gezien, maar al gauw begon het weer te knagen. ,,Ik heb ooit zelfs overwogen naar het conservatorium te gaan. Toch deed ik het niet vanwege de slechte toekomstperspectieven. Weinig orkesten hebben pianisten in dienst, de kans op een solocarrière is nihil en het docentschap trekt me niet. Daarbij ben je als amateur veel vrijer. Je kunt zelf bepalen wat je speelt.”

En wat is hij nu van plan met zijn prijzengeld van 1250 euro? ,,Mijn grootste wens is ooit een vleugel te hebben, maar daar heb ik nu geen ruimte voor. Misschien kan ik van dit geld een ruimtebesparende elektrische piano kopen. Ik houd veel meer van akoestische piano’s, maar het zou fijn zijn thuis te kunnen spelen.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.