Paint it grey?

Opa’s, hang jullie gitaren aan de wilgen, zo was de teneur. Kortzichtige leeftijdsdiscriminatie, vonden anderen: de aanwezigheid van de doorgroefde multimiljonairs maakt de lappendeken van de popmuziek alleen maar boeiender.

Hoe het ook zij, vergrijzing lééft. Ook op de TU Delft. Sla het jaarverslag over het jaar 2002 maar open op pagina 49: het percentage 55-plussers stijgt gestaag, laat een tabelletje ondubbelzinnig zien. En bovendien: het percentage medewerkers onder de dertig daalt. Met 20,4 procent is de ‘grijze’ groep TU-medewerkers nu al bijna even groot als de ‘groene’ taartpunt van 22,5 procent.

Zoom je nog wat verder in op de cijfertjes, dan zie je dat het nog grijzer kan. De allerjongste groep medewerkers (25 jaar en jonger) viel in 2002 voor het eerst kleiner uit dan de alleroudste groep TU-medewerkers (59 jaar en ouder). Dat is alsof de Rolling Stones anno 2003 een okselfris jong groepje van de eerste plaats zouden stoten. Grappig, maar ook licht verontrustend. Heeft de jeugd nog wel de toekomst? Stel je voor dat de Stones in 1966 een eerste plaats in de charts hadden moeten prijsgeven aan een orkestje dat begin jaren dertig was opgericht.

Eerder dit jaar sprak de Vsnu haar bezorgdheid uit over het gebrek aan jong bloed op de Nederlandse universiteiten. Straks zitten de universiteiten opeens met een groot gebrek aan goede mensen, vreest de organisatie. De TU Delft scoort overigens nog niet eens het slechtst. En de leeftijdspiramide van TU-medewerkers biedt een grilliger beeld dan je misschien zou verwachten: bij de middengroepen groeit juist het jongere segment (30-44 jaar) en neemt de oudere groep (45-54 jaar) in omvang af.

In 2002 is het aantal jonge TU-medewerkers verder afgenomen, zo blijkt uit het jaarverslag van de TU Delft.

De kranten stonden vol bitse stukken over de laatste tournee van de Rolling Stones, deze maand. Opa’s, hang jullie gitaren aan de wilgen, zo was de teneur. Kortzichtige leeftijdsdiscriminatie, vonden anderen: de aanwezigheid van de doorgroefde multimiljonairs maakt de lappendeken van de popmuziek alleen maar boeiender.

Hoe het ook zij, vergrijzing lééft. Ook op de TU Delft. Sla het jaarverslag over het jaar 2002 maar open op pagina 49: het percentage 55-plussers stijgt gestaag, laat een tabelletje ondubbelzinnig zien. En bovendien: het percentage medewerkers onder de dertig daalt. Met 20,4 procent is de ‘grijze’ groep TU-medewerkers nu al bijna even groot als de ‘groene’ taartpunt van 22,5 procent.

Zoom je nog wat verder in op de cijfertjes, dan zie je dat het nog grijzer kan. De allerjongste groep medewerkers (25 jaar en jonger) viel in 2002 voor het eerst kleiner uit dan de alleroudste groep TU-medewerkers (59 jaar en ouder). Dat is alsof de Rolling Stones anno 2003 een okselfris jong groepje van de eerste plaats zouden stoten. Grappig, maar ook licht verontrustend. Heeft de jeugd nog wel de toekomst? Stel je voor dat de Stones in 1966 een eerste plaats in de charts hadden moeten prijsgeven aan een orkestje dat begin jaren dertig was opgericht.

Eerder dit jaar sprak de Vsnu haar bezorgdheid uit over het gebrek aan jong bloed op de Nederlandse universiteiten. Straks zitten de universiteiten opeens met een groot gebrek aan goede mensen, vreest de organisatie. De TU Delft scoort overigens nog niet eens het slechtst. En de leeftijdspiramide van TU-medewerkers biedt een grilliger beeld dan je misschien zou verwachten: bij de middengroepen groeit juist het jongere segment (30-44 jaar) en neemt de oudere groep (45-54 jaar) in omvang af.