Ontwerpen is meer dan knutselen

Vanuit café Draeb kijk je zo de hal in, waar soms ruim honderd studenten tegelijk bezig zijn met een ontwerpopdracht. Begeleiders van totaal verschillend pluimage, sommigen in het pak, anderen nauwelijks van studenten te onderscheiden, lopen onopvallend door die enorme massa mensen en geven tips en aanwijzingen. Die eerste keer deed het mij denken aan de zomervakanties die ik als kind altijd doorbracht op de ‘bouwspeelplaats’, lekker timmeren aan een hut van houten pallets, en snoepjes kopen bij de begeleiders.

Maar schijn bedriegt. Over werkelijk alles wat de student op dat moment doet, is door de ontwerpstaf uitvoerig nagedacht en eindeloos vergaderd. Er is nagedacht over wanneer de student daar loopt, met welke materialen hij bezig is, wat hij wil bereiken met dat geknutsel, hoe het ontwerpproces tot dan toe verlopen is en met welke begeleiders hij wanneer gesproken heeft.

En vooral dat laatste, als student met begeleiders gesprekjes hebben over je ontwerpideeën en je ontwerpproces is voor mij de parel van het ontwerponderwijs. Hier zit, anders dan in de collegezaal, degene tegen wie je in het begin misschien nog opkeek, recht voor je neus. Je merkt als student dat die begeleider het ook niet allemaal in detail weet. Vaak genoeg kwam het angstzweet uit al mijn poriën zetten tijdens zo’n gesprek. Bovendien krijgt de student vaak van een andere begeleider weer een totaal ander antwoord op zijn vraag, omdat dat ontwerpaspect nou net de hobby van de begeleider blijkt te zijn. Ik noem maar wat: de ene begeleider kan zich totaal niet druk maken om de bedieningsknopjes, terwijl de andere een uur kan praten over de ergonomische aspecten van de breedte van die knopjes.

Studenten leren hier dus dat je kritisch staat tegenover mensen van wie je denkt dat ze het weten, dat je je eigen mening leert vormen en je eigen keuzes leert verdedigen, dat je een zoeker naar kennis wordt in plaats van een zuiger, dat je je als volwassene moet gedragen in plaats van als een volgzaam kindje. Kortom, studenten worden gedurende hun hele studentenleven in eigenschappen getraind die voor een ingenieur zo essentieel zijn in de dagelijkse praktijk.

Het ontwerponderwijs zoals dat bij industrieel ontwerpen wordt onderwezen bevat het meest waardevolle stukje vorming van een universiteit, en ik ben er dan ook heel trots op dat ik uitgerekend daar, als staflid, een aantal jaar terug ben verkozen tot ontwerpdocent van het jaar.

Dr.ir. R.H.M. Goossens

Industrieel Ontwerpen .

Dit is de zevende in een reeks discussiebijdragen over de noodzaak van academische vorming, opgezet door de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen Delft.

.chap Academische vorming (7)

Mijn eerste kennismaking met het ontwerponderwijs bij industrieel ontwerpen was de ontwerphal aan de Drebbelweg. Vanuit café Draeb kijk je zo de hal in, waar soms ruim honderd studenten tegelijk bezig zijn met een ontwerpopdracht. Begeleiders van totaal verschillend pluimage, sommigen in het pak, anderen nauwelijks van studenten te onderscheiden, lopen onopvallend door die enorme massa mensen en geven tips en aanwijzingen. Die eerste keer deed het mij denken aan de zomervakanties die ik als kind altijd doorbracht op de ‘bouwspeelplaats’, lekker timmeren aan een hut van houten pallets, en snoepjes kopen bij de begeleiders.

Maar schijn bedriegt. Over werkelijk alles wat de student op dat moment doet, is door de ontwerpstaf uitvoerig nagedacht en eindeloos vergaderd. Er is nagedacht over wanneer de student daar loopt, met welke materialen hij bezig is, wat hij wil bereiken met dat geknutsel, hoe het ontwerpproces tot dan toe verlopen is en met welke begeleiders hij wanneer gesproken heeft.

En vooral dat laatste, als student met begeleiders gesprekjes hebben over je ontwerpideeën en je ontwerpproces is voor mij de parel van het ontwerponderwijs. Hier zit, anders dan in de collegezaal, degene tegen wie je in het begin misschien nog opkeek, recht voor je neus. Je merkt als student dat die begeleider het ook niet allemaal in detail weet. Vaak genoeg kwam het angstzweet uit al mijn poriën zetten tijdens zo’n gesprek. Bovendien krijgt de student vaak van een andere begeleider weer een totaal ander antwoord op zijn vraag, omdat dat ontwerpaspect nou net de hobby van de begeleider blijkt te zijn. Ik noem maar wat: de ene begeleider kan zich totaal niet druk maken om de bedieningsknopjes, terwijl de andere een uur kan praten over de ergonomische aspecten van de breedte van die knopjes.

Studenten leren hier dus dat je kritisch staat tegenover mensen van wie je denkt dat ze het weten, dat je je eigen mening leert vormen en je eigen keuzes leert verdedigen, dat je een zoeker naar kennis wordt in plaats van een zuiger, dat je je als volwassene moet gedragen in plaats van als een volgzaam kindje. Kortom, studenten worden gedurende hun hele studentenleven in eigenschappen getraind die voor een ingenieur zo essentieel zijn in de dagelijkse praktijk.

Het ontwerponderwijs zoals dat bij industrieel ontwerpen wordt onderwezen bevat het meest waardevolle stukje vorming van een universiteit, en ik ben er dan ook heel trots op dat ik uitgerekend daar, als staflid, een aantal jaar terug ben verkozen tot ontwerpdocent van het jaar.

Dr.ir. R.H.M. Goossens

Industrieel Ontwerpen .

Dit is de zevende in een reeks discussiebijdragen over de noodzaak van academische vorming, opgezet door de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen Delft.