Negatieve getallen

Blaise was namelijk een uomo universalis, die nadacht over uiteenlopende dingen zoals kansrekening en luchtdruk. In de avonduren bouwde hij bovendien de eerste rekenmachine, waarvan zijn vader een dozijn verkocht. Blaise Pascal was een genie, maar hij was ook een enorme oelewapper. In zijn dagboek, dat na zijn dood is uitgegeven onder de titel ‘Gedachten’, pende Blaise alles neer wat hem te binnen schoot. Voor het grootste deel zijn dat eindeloze, bij voorbaat kansloze redenaties om te bewijzen dat God bestaat, hier en daar afgewisseld met vandaag de dag weer gangbare opvattingen over de islam. Wat maar weer eens laat zien dat je zelfs met een heel goed stel hersens toch nog steeds heel dom kunt denken.

In de meest onverwachte hoeken zag Blaise de hand van God, maar nog veel vaker vermoedde hij het werk van de duivel. De negatieve getallen durfde Blaise niet bij naam te noemen, omdat zij het product van Beëlzebub zouden zijn. Als je per ongeluk in zijn bijzijn je zoiets liet ontvallen als -7, dan legde hij zijn hand op je mond, keek schichtig vanuit zijn ooghoeken en siste: “Je bedoelt het getal waarbij je zeven op moet tellen om 0 te krijgen.” Negatieve getallen als werk van de duivel, het is tenminste weer eens wat anders dan drankzucht of pornografie.

Twee maanden geleden reed ik achteruit zonder in de spiegel te kijken en tikte tegen de bumper van een lieve oude dame. Geen probleem, zei ik tegen de dame, ik heb toch nog geen no-claim. Mijn premie kan niet omhoog. Vorige week viel de nieuwe verzekeringspremie op de mat: duizend euro hoger dan vorig jaar. Dus belde ik de verzekering om te vragen hoe dat zat. “Ja meneer Fokkink, u had 0 schadevrije jaren, maar u veroorzaakte een botsing en nu hebt u -3 schadevrije jaren.” De negatieve getallen hebben het verzekeringswezen bereikt. Aanschouw het werk van de duivel.

Robbert Fokkink

Blaise Pascal heeft heel wat op zijn naam staan: een eenheid van druk, een computertaal, een driehoek en talloze instellingen in het hoger onderwijs. Blaise was namelijk een uomo universalis, die nadacht over uiteenlopende dingen zoals kansrekening en luchtdruk. In de avonduren bouwde hij bovendien de eerste rekenmachine, waarvan zijn vader een dozijn verkocht. Blaise Pascal was een genie, maar hij was ook een enorme oelewapper. In zijn dagboek, dat na zijn dood is uitgegeven onder de titel ‘Gedachten’, pende Blaise alles neer wat hem te binnen schoot. Voor het grootste deel zijn dat eindeloze, bij voorbaat kansloze redenaties om te bewijzen dat God bestaat, hier en daar afgewisseld met vandaag de dag weer gangbare opvattingen over de islam. Wat maar weer eens laat zien dat je zelfs met een heel goed stel hersens toch nog steeds heel dom kunt denken.

In de meest onverwachte hoeken zag Blaise de hand van God, maar nog veel vaker vermoedde hij het werk van de duivel. De negatieve getallen durfde Blaise niet bij naam te noemen, omdat zij het product van Beëlzebub zouden zijn. Als je per ongeluk in zijn bijzijn je zoiets liet ontvallen als -7, dan legde hij zijn hand op je mond, keek schichtig vanuit zijn ooghoeken en siste: “Je bedoelt het getal waarbij je zeven op moet tellen om 0 te krijgen.” Negatieve getallen als werk van de duivel, het is tenminste weer eens wat anders dan drankzucht of pornografie.

Twee maanden geleden reed ik achteruit zonder in de spiegel te kijken en tikte tegen de bumper van een lieve oude dame. Geen probleem, zei ik tegen de dame, ik heb toch nog geen no-claim. Mijn premie kan niet omhoog. Vorige week viel de nieuwe verzekeringspremie op de mat: duizend euro hoger dan vorig jaar. Dus belde ik de verzekering om te vragen hoe dat zat. “Ja meneer Fokkink, u had 0 schadevrije jaren, maar u veroorzaakte een botsing en nu hebt u -3 schadevrije jaren.” De negatieve getallen hebben het verzekeringswezen bereikt. Aanschouw het werk van de duivel.

Robbert Fokkink