De Kunsthal in Rotterdam herbergt een keur aan exposities. Zo siert een tachtigtal Still Lifes van de Amerikaanse fotograaf Irving Penn de wanden, en tonen tien installaties ons de mogelijkheden van ‘Mobiel Dromen’.
Share
br />
De moderne mens is constant in beweging. Moderne technieken maken hem minder en minder plaatsgebonden. Werken doet hij waar hij maar wil op een laptop, eten doet hij uit de muur. Slapen echter doet hij nog altijd op zijn slaapkamer.
Beddenfabrikant Auping zocht naar alternatieven, en nodigde daartoe een aantal kunstenaars en vormgevers uit. Het resultaat is de tentoonstelling ‘ Mobiel Dromen ‘ : een bonte verzameling objecten, niet groot in aantal, wel zeer uiteenlopend in vorm en idee.
Praktische en poëtische oplossingen wisselen elkaar af. Eibert Draisma van NL Architects maakte de Slaapmuts, een contraptie waarin je knikkebollende hoofd steun vindt. Iedereen die wel eens in een hemeltergend saai vliegveld een paar uur heeft moeten wachten, beseft dat hier een gat in de markt gevonden is.
Het concept van de Duitser Christoph Seyferth richt zich op de metropoliet voor wie de vrije natuur en een zonnig talud onbereikbaar lijken. Seyferth bedacht een draagbaar landschap dat binnen als een tapijt kan worden uitgerold en waarmee men de natuur gewoonweg kan nabootsen. In een handomdraai een feeëriek grasveldje in je eigen woonkamer.
Idylle
Écht lekker wegdromen kun je op de Green Rolling Hills van Wim Poppinga. Hij creëerde een virtueel landschap van kleine toefjes grazige weide, de gedroomde idylle van menig stedeling. Een der toeven is echt: een soort grote sofa, bekleed met groene badstof. Wie werkelijk de aandrang niet kan weerstaan hier neer te zijgen komt van een koude kermis thuis: de objecten mogen niet beroerd worden, op straffe van een uitbrandertje van de schattige suppoost.
Voor Rudy Luijters staat Mobiel Dromen gelijk aan op vakantie met de caravan. In zijn fotoreportage vergelijkt hij de jaarlijkse zomerse caravankaravaan met het uitvliegen van een zwerm bijen. In het hoogseizoen snorren en zoemen ze ijverig over ‘ s lands wegen; ‘ s winters, als de bijen zich hebben teruggetrokken in hun korf, staan de Arcadia ‘ s, Hohenzollers en Kips zij aan zij in een boerenschuur te wachten op de volgende zomer. Het werk van Luijters is een ironisch commentaar: elke caravan begeeft zich op hetzelfde moment over dezelfde wegen naar hetzelfde reisdoel, hetgeen in schril contrast staat met hun veelbelovende namen als ‘La Bohème’, ‘Nomad’ en ‘Paradiso’.
De installaties van ‘ Mobiel Dromen ‘ staan opgesteld in een gedeelte van het gebouw dat is uitgerust met stalen roostervloeren. Architect Koolhaas veronderstelt stalen zenuwen bij de bezoekers (en spreekt zich en passant uit tegen het dragen van naaldhakken). Voor sommigen wordt hier echter de ergste nachtmerrie werkelijkheid.
Duister
Wie van boven naar beneden door ‘ Mobiel Dromen ‘ gaat, komt in de kelder terecht bij Still Lifes van Irving Penn. Onmiddellijk komt een nauw verwantschap tussen beide tentoonstellingen aan het licht, want de foto ‘ s van Penn lijken stills uit dromen. De stillevens zijn droombeelden; doorhun scherpte, hun kleurenpracht maar vooral door hun soms bizarre compositie. In een carrière die al in 1939 begon en waarvan het einde nog niet in zicht lijkt, ontwikkelde Penn zich tot een van de meest toonaangevende mode- en kunstfotografen van de eeuw. Er is geen mens te bekennen op zijn platen, wel voorwerpen, veel voorwerpen, variërend van opgeraapte peuken tot een Lampionjurk van ontwerper Issey Miyake. Penn kent twee gezichten; aan de ene kant is er de succesvolle en veelgevraagde modefotograaf met reportages voor Chanel en Calvin Klein, aan de andere kant is er de experimenterende artiest met duistere en confronterende beelden.
De stillevens zijn zorgvuldig geënsceneerd en lijken nagenoeg geen boodschap te hebben. Het zijn studies in vorm, kleur en textuur. De gave van Penn zit hem onder meer in zijn vermogen om schoonheid te ontdekken in alledaagse voorwerpen. Voedsel speelt een belangrijke rol in allerlei vormen; rottend fruit, diepgevroren groente en delicatessen als kikkerbilletjes, oesters en slakken.
Dat is wat zijn werk zo dromerig maakt; voorwerpen die je al kent worden buiten de gebruikelijke context geplaatst en krijgen daardoor een andere lading. Soms leidt dit tot iets prachtigs, soms tot een nachtmerrie.
Still Lifes van Irving Penn loopt nog tot 7 april, ‘Mobiel Dromen’ tot 31 maart in de Kunsthal, Rotterdam. Geopend van dinsdag t/m zaterdag 10.00-17.00 uur, zondag 11.00-17.00 uur.
De Kunsthal in Rotterdam herbergt een keur aan exposities. Zo siert een tachtigtal Still Lifes van de Amerikaanse fotograaf Irving Penn de wanden, en tonen tien installaties ons de mogelijkheden van ‘Mobiel Dromen’.
De moderne mens is constant in beweging. Moderne technieken maken hem minder en minder plaatsgebonden. Werken doet hij waar hij maar wil op een laptop, eten doet hij uit de muur. Slapen echter doet hij nog altijd op zijn slaapkamer.
Beddenfabrikant Auping zocht naar alternatieven, en nodigde daartoe een aantal kunstenaars en vormgevers uit. Het resultaat is de tentoonstelling ‘ Mobiel Dromen ‘ : een bonte verzameling objecten, niet groot in aantal, wel zeer uiteenlopend in vorm en idee.
Praktische en poëtische oplossingen wisselen elkaar af. Eibert Draisma van NL Architects maakte de Slaapmuts, een contraptie waarin je knikkebollende hoofd steun vindt. Iedereen die wel eens in een hemeltergend saai vliegveld een paar uur heeft moeten wachten, beseft dat hier een gat in de markt gevonden is.
Het concept van de Duitser Christoph Seyferth richt zich op de metropoliet voor wie de vrije natuur en een zonnig talud onbereikbaar lijken. Seyferth bedacht een draagbaar landschap dat binnen als een tapijt kan worden uitgerold en waarmee men de natuur gewoonweg kan nabootsen. In een handomdraai een feeëriek grasveldje in je eigen woonkamer.
Idylle
Écht lekker wegdromen kun je op de Green Rolling Hills van Wim Poppinga. Hij creëerde een virtueel landschap van kleine toefjes grazige weide, de gedroomde idylle van menig stedeling. Een der toeven is echt: een soort grote sofa, bekleed met groene badstof. Wie werkelijk de aandrang niet kan weerstaan hier neer te zijgen komt van een koude kermis thuis: de objecten mogen niet beroerd worden, op straffe van een uitbrandertje van de schattige suppoost.
Voor Rudy Luijters staat Mobiel Dromen gelijk aan op vakantie met de caravan. In zijn fotoreportage vergelijkt hij de jaarlijkse zomerse caravankaravaan met het uitvliegen van een zwerm bijen. In het hoogseizoen snorren en zoemen ze ijverig over ‘ s lands wegen; ‘ s winters, als de bijen zich hebben teruggetrokken in hun korf, staan de Arcadia ‘ s, Hohenzollers en Kips zij aan zij in een boerenschuur te wachten op de volgende zomer. Het werk van Luijters is een ironisch commentaar: elke caravan begeeft zich op hetzelfde moment over dezelfde wegen naar hetzelfde reisdoel, hetgeen in schril contrast staat met hun veelbelovende namen als ‘La Bohème’, ‘Nomad’ en ‘Paradiso’.
De installaties van ‘ Mobiel Dromen ‘ staan opgesteld in een gedeelte van het gebouw dat is uitgerust met stalen roostervloeren. Architect Koolhaas veronderstelt stalen zenuwen bij de bezoekers (en spreekt zich en passant uit tegen het dragen van naaldhakken). Voor sommigen wordt hier echter de ergste nachtmerrie werkelijkheid.
Duister
Wie van boven naar beneden door ‘ Mobiel Dromen ‘ gaat, komt in de kelder terecht bij Still Lifes van Irving Penn. Onmiddellijk komt een nauw verwantschap tussen beide tentoonstellingen aan het licht, want de foto ‘ s van Penn lijken stills uit dromen. De stillevens zijn droombeelden; doorhun scherpte, hun kleurenpracht maar vooral door hun soms bizarre compositie. In een carrière die al in 1939 begon en waarvan het einde nog niet in zicht lijkt, ontwikkelde Penn zich tot een van de meest toonaangevende mode- en kunstfotografen van de eeuw. Er is geen mens te bekennen op zijn platen, wel voorwerpen, veel voorwerpen, variërend van opgeraapte peuken tot een Lampionjurk van ontwerper Issey Miyake. Penn kent twee gezichten; aan de ene kant is er de succesvolle en veelgevraagde modefotograaf met reportages voor Chanel en Calvin Klein, aan de andere kant is er de experimenterende artiest met duistere en confronterende beelden.
De stillevens zijn zorgvuldig geënsceneerd en lijken nagenoeg geen boodschap te hebben. Het zijn studies in vorm, kleur en textuur. De gave van Penn zit hem onder meer in zijn vermogen om schoonheid te ontdekken in alledaagse voorwerpen. Voedsel speelt een belangrijke rol in allerlei vormen; rottend fruit, diepgevroren groente en delicatessen als kikkerbilletjes, oesters en slakken.
Dat is wat zijn werk zo dromerig maakt; voorwerpen die je al kent worden buiten de gebruikelijke context geplaatst en krijgen daardoor een andere lading. Soms leidt dit tot iets prachtigs, soms tot een nachtmerrie.
Still Lifes van Irving Penn loopt nog tot 7 april, ‘Mobiel Dromen’ tot 31 maart in de Kunsthal, Rotterdam. Geopend van dinsdag t/m zaterdag 10.00-17.00 uur, zondag 11.00-17.00 uur.
Comments are closed.