Lijken kijken

Freakshow of pionierswerk?

Van der Poel: ,,Het is minder luguber dan ik verwacht had. Doordat alle lichamen helemaal of gedeeltelijk van hun vel ontdaan zijn, voelde het voor mij meer alsof ik naar het skelet achter in de biologieklas aan het kijken was dan naar echte mensen.”

Arends: ,,Pas toen ik ergens een man met een tattoo op zijn lichaam zag, drong het echt tot mij door dat ik naar mensen aan het kijken was en niet naar plastic poppen.”

Van der Poel: ,,Een groot gedeelte van de tentoonstelling is meer educatief dan kunstzinnig opgezet. Doordat werkelijk elk peesje en spiertje zichtbaar is, zie je heel goed hoe lichaamsbewegingen nou eigenlijk precies werken.”

Arends: ,,Bij de meer kunstzinnige werken had ik gemengde gevoelens. Het is zeker heel spectaculair om een man op een compleet gefileerd steigerend paard te zien zitten, een lichaam in exploded view, of een skelet in polonaise met zijn eigen ingewanden. Toch ben ik er nog niet helemaal uit in hoeverre je menselijke lichamen als kunstobject mag gebruiken. Het is toch wel een stapje verder dan een dierenkop aan de muur.”

Van der Poel: ,,Toen we in de rij voor de ingang stonden, verbaasde ik me erover dat ouders hun kinderen meenamen naar de expositie. Achteraf gezien vind ik dat eigenlijk wel kunnen, het is meer een les in het functioneren van het menselijk lichaam dan dat het een echt schokkende ervaring is.”

Arends: ,,De expositie lijkt controversiëler dan zij eigenlijk is. In een anatomisch museum in Leiden heb ik een keer wat misvormde organen op sterk water gezien. Dat vond ik veel afschrikwekkender dan het werk van Von Hagens.”

Anatoom-kunstenaar prof. Günther von Hagens plastificeert menselijke lijken. Jansbruggers Bunno Arends en Bart van der Poel bezochten zijn tentoonstelling Körperwelten in Oberhausen, Duitsland. Freakshow of pionierswerk?

Van der Poel: ,,Het is minder luguber dan ik verwacht had. Doordat alle lichamen helemaal of gedeeltelijk van hun vel ontdaan zijn, voelde het voor mij meer alsof ik naar het skelet achter in de biologieklas aan het kijken was dan naar echte mensen.”

Arends: ,,Pas toen ik ergens een man met een tattoo op zijn lichaam zag, drong het echt tot mij door dat ik naar mensen aan het kijken was en niet naar plastic poppen.”

Van der Poel: ,,Een groot gedeelte van de tentoonstelling is meer educatief dan kunstzinnig opgezet. Doordat werkelijk elk peesje en spiertje zichtbaar is, zie je heel goed hoe lichaamsbewegingen nou eigenlijk precies werken.”

Arends: ,,Bij de meer kunstzinnige werken had ik gemengde gevoelens. Het is zeker heel spectaculair om een man op een compleet gefileerd steigerend paard te zien zitten, een lichaam in exploded view, of een skelet in polonaise met zijn eigen ingewanden. Toch ben ik er nog niet helemaal uit in hoeverre je menselijke lichamen als kunstobject mag gebruiken. Het is toch wel een stapje verder dan een dierenkop aan de muur.”

Van der Poel: ,,Toen we in de rij voor de ingang stonden, verbaasde ik me erover dat ouders hun kinderen meenamen naar de expositie. Achteraf gezien vind ik dat eigenlijk wel kunnen, het is meer een les in het functioneren van het menselijk lichaam dan dat het een echt schokkende ervaring is.”

Arends: ,,De expositie lijkt controversiëler dan zij eigenlijk is. In een anatomisch museum in Leiden heb ik een keer wat misvormde organen op sterk water gezien. Dat vond ik veel afschrikwekkender dan het werk van Von Hagens.”