Leuk als menukaart

Hij zal moeten besluiten of zijn ideeën eindigen op het ruwe hvo (houtvrij offset) dan wel op het gladde mc (machine coated) papier. En wordt het geheel omhuld door de standaard sulfaatkartonnen kaft of trekt hij de portemonnee voor een fraaie uitgave met suedel?

Afgelopen donderdag lieten enkele tientallen laatstejaars promovendi zich door drukkers voorlichten over de stoffelijke aspecten van het proefschrift. Schuifelend langs de stands in de foyer van de Aula voelden ze aan het papier, debatteerden over het ideale type tekstbestand en wenden langzaam aan de te betalen prijzen.

,,Van tevoren gokte ik dat het me vierduizend gulden zou gaan kosten, maar de meeste drukkers zitten daar iets boven”, zegt promovendus Marten Klok, die namens Promood de drukkersmarkt organiseerde en zelf volgende week zijn conceptproefschrift inlevert. De wiskundige heeft tijdens deze middag besloten hoe zijn boekje eruit gaat zien: ,,Ik houd van donker, dus ik wil een effen donkerblauwe kaft. Als bijzonderheid wil ik ook donkerblauwe letters in het binnenwerk.”

Een medewerkster van Drukkerij Ponsen & Looijen houdt een korte lezing, waarin ze de aanwezige promovendi verklapt waarom uitnodigingen voor promoties altijd 60×240 millimeter meten en dezelfde kleur hebben als de omslag van het proefschrift. Ze worden namelijk gemaakt van het karton dat overschiet bij het drukken van de kaft en worden dan ook gratis bijgeleverd. Een handige tip: laat voor weinig geld wat extra kaften doordrukken. Leuk als menukaart bij het promotiediner.

Academische uitgeverij Eburon biedt de gepromoveerde aan om zijn of haar levenswerk met een heus publiciteitsplan ‘in de markt te zetten’. De jonge doctor wordt geacht de investering en het risico van de uitgave voor zijn rekening te nemen, maar ontvangt wel zestig procent van de netto-opbrengsten. De uitgever rekent voor dat een typische dissertatie-uitgave zich bij de verkoop van tachtig tot honderd exemplaren terugverdient. Niet onaantrekkelijk voor wie overtuigd is van de commerciële potentie van zijn proefschrift.

Wie minder vertrouwen heeft in de gretige afname van zijn boekje en de drukkosten ervan wil beperken door op zoek te gaan naar adverteerders is trouwens gewaarschuwd: artikel 14.9 van het promotiereglement luidt: ,,Het proefschrift bevat geen advertenties.”

Wie dacht dat een overdosis specialistische vakkennis voldoende is om een proefschrift te produceren, heeft het mis. Na jaren van ploeteren op de inhoud van de dissertatie, dient de doctor in spe zich ook de fijne kneepjes van het drukkersambacht eigen te maken. Hij zal moeten besluiten of zijn ideeën eindigen op het ruwe hvo (houtvrij offset) dan wel op het gladde mc (machine coated) papier. En wordt het geheel omhuld door de standaard sulfaatkartonnen kaft of trekt hij de portemonnee voor een fraaie uitgave met suedel?

Afgelopen donderdag lieten enkele tientallen laatstejaars promovendi zich door drukkers voorlichten over de stoffelijke aspecten van het proefschrift. Schuifelend langs de stands in de foyer van de Aula voelden ze aan het papier, debatteerden over het ideale type tekstbestand en wenden langzaam aan de te betalen prijzen.

,,Van tevoren gokte ik dat het me vierduizend gulden zou gaan kosten, maar de meeste drukkers zitten daar iets boven”, zegt promovendus Marten Klok, die namens Promood de drukkersmarkt organiseerde en zelf volgende week zijn conceptproefschrift inlevert. De wiskundige heeft tijdens deze middag besloten hoe zijn boekje eruit gaat zien: ,,Ik houd van donker, dus ik wil een effen donkerblauwe kaft. Als bijzonderheid wil ik ook donkerblauwe letters in het binnenwerk.”

Een medewerkster van Drukkerij Ponsen & Looijen houdt een korte lezing, waarin ze de aanwezige promovendi verklapt waarom uitnodigingen voor promoties altijd 60×240 millimeter meten en dezelfde kleur hebben als de omslag van het proefschrift. Ze worden namelijk gemaakt van het karton dat overschiet bij het drukken van de kaft en worden dan ook gratis bijgeleverd. Een handige tip: laat voor weinig geld wat extra kaften doordrukken. Leuk als menukaart bij het promotiediner.

Academische uitgeverij Eburon biedt de gepromoveerde aan om zijn of haar levenswerk met een heus publiciteitsplan ‘in de markt te zetten’. De jonge doctor wordt geacht de investering en het risico van de uitgave voor zijn rekening te nemen, maar ontvangt wel zestig procent van de netto-opbrengsten. De uitgever rekent voor dat een typische dissertatie-uitgave zich bij de verkoop van tachtig tot honderd exemplaren terugverdient. Niet onaantrekkelijk voor wie overtuigd is van de commerciële potentie van zijn proefschrift.

Wie minder vertrouwen heeft in de gretige afname van zijn boekje en de drukkosten ervan wil beperken door op zoek te gaan naar adverteerders is trouwens gewaarschuwd: artikel 14.9 van het promotiereglement luidt: ,,Het proefschrift bevat geen advertenties.”