Lekker met een biertje op een vlot

Wie zondagmorgen moet roeien, kan de avond daarvoor rustig feestvieren. De resultaten zijn belangrijk, maar komen op de tweede plaats. De lol van het roeien staat voorop. Lekker met een biertje op het vlot zitten voor het clubhuis, als je net uitgeroeid bent. Dat maakt het leuk.”

Het evenement in het weekeinde van 12 en 13 mei werd op zondagmiddag opgefleurd door de muziek van een ingehuurde dj. Zelfs het, in het ronkende persbericht vooraf verzekerde ‘stralende meizonnetje’ was aanwezig, ondanks alle bar slechte weersvoorspellingen. Fibbe: “Er waren een paar korte buien, en de rukwinden begonnen zondag pas na de laatste finish.”

Bij PE in ’t Lang wordt op het Rijn-Schiekanaal een afstand van 4500 meter afgelegd. De in 1997 aan het evenement toegevoegde sprintwedstrijden op zaterdag, over 450 meter, kregen de toepasselijke naam PE in ’t Kort. In beide categorieën vallen er jaarlijks bokalen te veroveren.

Van de oorzaak van het lagere aantal inschrijvingen (tegen de 350 boten), in vergelijking met de vorige editie, heeft Fibbe een vermoeden: “In reacties op internet werd vorig jaar behoorlijk geklaagd over lange wachttijden, zowel bij de inschrijfbalie als bij het starten. Ik denk dat veel mensen daarop afgeknapt zijn. We hebben de wachttijden dit jaar behoorlijk kunnen verkorten. Er stonden geen rijen meer. Ook bij de starts hebben we dat teruggebracht. Volgend jaar moet dat nog beter.”

De straffe meewind op zondag was niet prettig voor de roeiers (‘het is dan lastig om technisch een goede haal neer te zetten’), maar leverde wel vijf nieuwe baanrecords op. Onder meer voor de met Proteusroeiers gevulde HCl4+. De boot was met een minuut voorsprong de sterkste van zijn veld en finishte in 15:14.57.

Een bijzonder aspect was, evenals vorig jaar, de deelname van lichamelijk en verstandelijk gehandicapten, de zogeheten G-roeiers. “Altijd geweldig om te zien”, aldus Fibbe. “Die roeien meestal met een begeleider in een twee met stuurman. G-roeiers gaan zo uit hun dak, dat ze soms vergeten om te stoppen na de finish. Die hebben zo’n lol, dat straalt er echt vanaf.” (JT)

“Het is een evenement voor wedstrijdroeiers”, zegt mede-organisator Simon Fibbe. “Geen mensen die zeven keer in de week trainen, zoals de toppers. Wie zondagmorgen moet roeien, kan de avond daarvoor rustig feestvieren. De resultaten zijn belangrijk, maar komen op de tweede plaats. De lol van het roeien staat voorop. Lekker met een biertje op het vlot zitten voor het clubhuis, als je net uitgeroeid bent. Dat maakt het leuk.”

Het evenement in het weekeinde van 12 en 13 mei werd op zondagmiddag opgefleurd door de muziek van een ingehuurde dj. Zelfs het, in het ronkende persbericht vooraf verzekerde ‘stralende meizonnetje’ was aanwezig, ondanks alle bar slechte weersvoorspellingen. Fibbe: “Er waren een paar korte buien, en de rukwinden begonnen zondag pas na de laatste finish.”

Bij PE in ’t Lang wordt op het Rijn-Schiekanaal een afstand van 4500 meter afgelegd. De in 1997 aan het evenement toegevoegde sprintwedstrijden op zaterdag, over 450 meter, kregen de toepasselijke naam PE in ’t Kort. In beide categorieën vallen er jaarlijks bokalen te veroveren.

Van de oorzaak van het lagere aantal inschrijvingen (tegen de 350 boten), in vergelijking met de vorige editie, heeft Fibbe een vermoeden: “In reacties op internet werd vorig jaar behoorlijk geklaagd over lange wachttijden, zowel bij de inschrijfbalie als bij het starten. Ik denk dat veel mensen daarop afgeknapt zijn. We hebben de wachttijden dit jaar behoorlijk kunnen verkorten. Er stonden geen rijen meer. Ook bij de starts hebben we dat teruggebracht. Volgend jaar moet dat nog beter.”

De straffe meewind op zondag was niet prettig voor de roeiers (‘het is dan lastig om technisch een goede haal neer te zetten’), maar leverde wel vijf nieuwe baanrecords op. Onder meer voor de met Proteusroeiers gevulde HCl4+. De boot was met een minuut voorsprong de sterkste van zijn veld en finishte in 15:14.57.

Een bijzonder aspect was, evenals vorig jaar, de deelname van lichamelijk en verstandelijk gehandicapten, de zogeheten G-roeiers. “Altijd geweldig om te zien”, aldus Fibbe. “Die roeien meestal met een begeleider in een twee met stuurman. G-roeiers gaan zo uit hun dak, dat ze soms vergeten om te stoppen na de finish. Die hebben zo’n lol, dat straalt er echt vanaf.” (JT)