Koffie

Een schrikbarend groot gedeelte wordt in beslag genomen door Senseo Crema. Vormeloze chipszakken gevuld met kleine ronde doosjes oplichterij. In bedenkelijke smaken als Naturel, Cappuccino of Wiener Melange. Altijd gedacht dat dat eigenlijk voor huisvrouwen was, maar in de C1000, studentensupermarkt pur sang, hebben ze het hele arsenaal. Je moet er toch niet aan denken dat je jaarclub je zo’n apparaat cadeau doet voor je verjaardag. Moet je onherkenbaar met zonnebril en sjaal door de winkel met zo’n gedrocht in je mandje. Kun je van alle vieze kopjes zeggen: ‘komt door het schuimlaagje’.

Ik drink graag koffie, maar dan wel kóffie. Echte koffie. Gewoon snelfiltermaling (volgens cafeïnefanaten ook niet goed) uit half of heel pondspak. Gezet met een koffiezetapparaat met afmeetstreepjes aan de binnenkant van het reservoir. Ongebleekte filters nummer vier. En ik drink ook geen verantwoorde-arme-koffieboeren-Max-Havelaar. Laat staan dat ik oma’s gezelligheid van de 250-jarige Douwe Egberts in huis haal. Dat is me al teveel gedoe.

Ik drink Huismerk.

Maar ook dat is niet meer wat het geweest is. Waar ik normaal een gruisfestijn produceer bij het aanbreken van een nieuw pak, blijft nu mijn keuken angstvallig schoon. De koffie komt niet meer zoals gebruikelijk tot op de rand, maar blijft er een centimeter onder. Is mijn koffiebus gegroeid? Is de koffie zwaarder dan vroeger? Of zit er minder in? Is de koffie nu nóg geconcentreerder, net als bij wasmiddel? Ik weet het niet, maar het houdt me wel bezig. Als ik nou een Senseo Crema had, dan merkte ik het niet. Want één zak is twaalf rondjes en twaalf rondjes is twaalf kopjes.

Of is twaalf rondjes vierentwintig kopjes?

Ik sta voor het schap. Tegenover mij bevindt zich zes vierkante meter koffie. Of beter, koffieproducten. Slechts een goede twee meter bevat ook echt koffie. Een schrikbarend groot gedeelte wordt in beslag genomen door Senseo Crema. Vormeloze chipszakken gevuld met kleine ronde doosjes oplichterij. In bedenkelijke smaken als Naturel, Cappuccino of Wiener Melange. Altijd gedacht dat dat eigenlijk voor huisvrouwen was, maar in de C1000, studentensupermarkt pur sang, hebben ze het hele arsenaal. Je moet er toch niet aan denken dat je jaarclub je zo’n apparaat cadeau doet voor je verjaardag. Moet je onherkenbaar met zonnebril en sjaal door de winkel met zo’n gedrocht in je mandje. Kun je van alle vieze kopjes zeggen: ‘komt door het schuimlaagje’.

Ik drink graag koffie, maar dan wel kóffie. Echte koffie. Gewoon snelfiltermaling (volgens cafeïnefanaten ook niet goed) uit half of heel pondspak. Gezet met een koffiezetapparaat met afmeetstreepjes aan de binnenkant van het reservoir. Ongebleekte filters nummer vier. En ik drink ook geen verantwoorde-arme-koffieboeren-Max-Havelaar. Laat staan dat ik oma’s gezelligheid van de 250-jarige Douwe Egberts in huis haal. Dat is me al teveel gedoe.

Ik drink Huismerk.

Maar ook dat is niet meer wat het geweest is. Waar ik normaal een gruisfestijn produceer bij het aanbreken van een nieuw pak, blijft nu mijn keuken angstvallig schoon. De koffie komt niet meer zoals gebruikelijk tot op de rand, maar blijft er een centimeter onder. Is mijn koffiebus gegroeid? Is de koffie zwaarder dan vroeger? Of zit er minder in? Is de koffie nu nóg geconcentreerder, net als bij wasmiddel? Ik weet het niet, maar het houdt me wel bezig. Als ik nou een Senseo Crema had, dan merkte ik het niet. Want één zak is twaalf rondjes en twaalf rondjes is twaalf kopjes.

Of is twaalf rondjes vierentwintig kopjes?