Kloof tussen industrie en universiteit is te groot

Zij vertroebelen het primaire kennisbeeld van wat we kunnen en willen begrijpen van chemische processen.” Dit stelde prof.ir. Piet de Jong afgelopen vrijdag in zijn afscheidsrede. Maar chemische processen in fabrieken presteren nooit precies zoals de theorie voorspelt.

Chemici baseren zich op balansen. Wat er in komt, moet er ook weer uit. Zo moeten de chemische omzetting en de daarbij horende warmte-effecten juist in balans zijn. ,,Een in chemische en fysische fenomenen wegwijs gemaakte student die wordt geconfronteerd met sluitende procesberekening kan de illusie hebben dat als je dit proces bouwt de praktijk dit ook laat zien. In de praktijk gooien echter alle soorten storingen roet in het eten”, aldus De Jong.

Complex

De Jong was dertien jaar deeltijdhoogleraar procesregeling naast zijn baan bij DSM-Research in Geleen. Bij DSM is De Jong manager advanced procescontrol. Hij ontwerpt en implementeert meet- en regeltechniek in bestaande en nieuwe fabrieken.

Niet alleen op de universiteit is volgens De Jong te weinig aandacht voor de complexe praktijk van het automatiseren van chemische processen. ,,De industrie rekent te veel op de beschikbaarheid van procesoperators, werkend in een vijfploegenstelsel, zodat er dag en nacht menselijke actie mogelijk is. Maar al te vaak is dat een vrijbrief om lastige beheersvragen van het productieproces weg te strijken naar ‘de procesoperator is er toch, die doet ook wel wat gedaan moet worden’.”

Omdat er in de chemische industrie ook relatief weinig aandacht is voor onderzoek naar een sterkere automatisering %ze maken vooral gebruik van commerciële systemen-, is er weinig samenwerking tussen universitaire systeem- en regeltechniekgroepen en de chemische industrie. Maar ook voor de chemische industrie zou het volgnes De Jong goed zijn als ‘de procesindustrie, het onderzoek, de ontwikkeling en het onderwijs dichter bij elkaar komen dan thans dreigt’.

Dat een sterkere automatisering mogelijk is bewijst bijvoorbeeld NedCar. Daar rollen twee merken auto’s van één en dezelfde productieband. Ook wisselen typen, uitvoeringsvormen en kleuren elkaar af, in volgorde van bestelling. Voorraden zijn tot een minimum teruggebracht.

Langzaam doet deze gedachte ook zijn intrede in de chemie. Bij polymerisatiefabrieken is de tijd van grote opslag- en mengbuffers voorbij. Producenten van bijvoorbeeld plastics kunnen snel omschakelen van het ene type plastic voor de ene klant naar een ander type voor een andere klant.

De Jong verwacht dat e-commerce ook om een flexibelereproductiebesturing vraagt, omdat bedrijven via internet sneller orders kunnen plaatsen. ”Dit wordt een sterke impuls voor verdere automatisering van de procesindustrie, inclusief planning en logistieke besturing.” Om dit te bereiken moeten deelspecialismen veel intensiever samenwerken, ook met bijvoorbeeld technische bestuurskundigen.

Een afgestudeerd chemisch technoloog moet meer voorbereiding krijgen op de beroepspraktijk, vindt prof.ir Piet de Jong.

,,Ik ervaar bij studenten en soms ook bij docenten weerstand om aandacht te geven aan afwijkingen en storingen. Zij vertroebelen het primaire kennisbeeld van wat we kunnen en willen begrijpen van chemische processen.” Dit stelde prof.ir. Piet de Jong afgelopen vrijdag in zijn afscheidsrede. Maar chemische processen in fabrieken presteren nooit precies zoals de theorie voorspelt.

Chemici baseren zich op balansen. Wat er in komt, moet er ook weer uit. Zo moeten de chemische omzetting en de daarbij horende warmte-effecten juist in balans zijn. ,,Een in chemische en fysische fenomenen wegwijs gemaakte student die wordt geconfronteerd met sluitende procesberekening kan de illusie hebben dat als je dit proces bouwt de praktijk dit ook laat zien. In de praktijk gooien echter alle soorten storingen roet in het eten”, aldus De Jong.

Complex

De Jong was dertien jaar deeltijdhoogleraar procesregeling naast zijn baan bij DSM-Research in Geleen. Bij DSM is De Jong manager advanced procescontrol. Hij ontwerpt en implementeert meet- en regeltechniek in bestaande en nieuwe fabrieken.

Niet alleen op de universiteit is volgens De Jong te weinig aandacht voor de complexe praktijk van het automatiseren van chemische processen. ,,De industrie rekent te veel op de beschikbaarheid van procesoperators, werkend in een vijfploegenstelsel, zodat er dag en nacht menselijke actie mogelijk is. Maar al te vaak is dat een vrijbrief om lastige beheersvragen van het productieproces weg te strijken naar ‘de procesoperator is er toch, die doet ook wel wat gedaan moet worden’.”

Omdat er in de chemische industrie ook relatief weinig aandacht is voor onderzoek naar een sterkere automatisering %ze maken vooral gebruik van commerciële systemen-, is er weinig samenwerking tussen universitaire systeem- en regeltechniekgroepen en de chemische industrie. Maar ook voor de chemische industrie zou het volgnes De Jong goed zijn als ‘de procesindustrie, het onderzoek, de ontwikkeling en het onderwijs dichter bij elkaar komen dan thans dreigt’.

Dat een sterkere automatisering mogelijk is bewijst bijvoorbeeld NedCar. Daar rollen twee merken auto’s van één en dezelfde productieband. Ook wisselen typen, uitvoeringsvormen en kleuren elkaar af, in volgorde van bestelling. Voorraden zijn tot een minimum teruggebracht.

Langzaam doet deze gedachte ook zijn intrede in de chemie. Bij polymerisatiefabrieken is de tijd van grote opslag- en mengbuffers voorbij. Producenten van bijvoorbeeld plastics kunnen snel omschakelen van het ene type plastic voor de ene klant naar een ander type voor een andere klant.

De Jong verwacht dat e-commerce ook om een flexibelereproductiebesturing vraagt, omdat bedrijven via internet sneller orders kunnen plaatsen. ”Dit wordt een sterke impuls voor verdere automatisering van de procesindustrie, inclusief planning en logistieke besturing.” Om dit te bereiken moeten deelspecialismen veel intensiever samenwerken, ook met bijvoorbeeld technische bestuurskundigen.