‘Je wilt geen vijf op je lijst’

Grote vakken in een blok geven, met tussentoetsen en tentamens. Goed idee?

“Ligt er aan hoe het wordt uitgevoerd. Zijn die tussentoetsen verplicht? Belangrijk is dat studenten niet belemmerd worden in hun studievoortgang als ze een tussentoets niet gehaald hebben. Bij het rapport-Brakels zie je dat studenten minder voor zichzelf verantwoordelijk zijn, maar aan het handje worden meegenomen. Je moet meer bij lessen en bepaalde projecten aanwezig zijn. Dat vind ik een zeer onzelfstandige manier van onderwijs voor studenten.”

Het gaat erom geen langstudeerder te worden.

“Het feit dat een student straks een boete krijgt, motiveert al voldoende om te studeren. Ik heb het gevoel dat de TU deze adviesnotitie doorvoert, ongeacht wat Den Haag beslist.”

Vind je niet dat het curriculum aan een herziening toe is?      

“Er mag wel eens nagedacht worden over hoe curricula in elkaar zitten en hoe vakken met elkaar samenvallen, maar ik ben niet voor maatregelen als een verhoging van de norm van het bindend studieadvies (bsa) van dertig naar 45 studiepunten, verschoolsing en het meer aan de hand meenemen van studenten.”

Bij blokonderwijs hoort ook dat je een onvoldoende mag compenseren.

“Maar die vijf staat dan wel op je diploma. Ik ken weinig studenten die een vijf laten staan. Je wilt geen vijf op je lijst.”

En als het alternatief een jaar vertraging is?

“Willen we naar een verschraling van de kwaliteit? Naar een cultuur waarin een student een onvoldoende mag hebben en zijn diploma toch haalt? Dat vind ik echt zonde. Je wilt juist dat de kwaliteit omhoog gaat. En dat de TU tot de top gaat horen. Dat bereik je niet door studenten de mogelijkheid te bieden een onvoldoende te hebben. Als je een onvoldoende hebt, heb je onvoldoende kennis. Je verlaagt je als universiteit door vijven toe te staan. Dan kun je beter iets doen aan de begeleiding. Persoonlijker onderwijs.”      

De bsa-norm voor eerstejaars verhogen naar 45 punten?

“Ab-so-luut niet! Het bindend studieadvies was bedoeld om studieuitval in het tweede en derde jaar terug te dringen. Op deze manier wordt het een voortgangsmaatregel. En een financiële maatregel. Studenten moeten in het eerste jaar opstarten en een kamer vinden. Vaak studeren ze in het tweede en derde jaar veel beter.”

Door afspraken over aanwezigheid kan de TU sneller ingrijpen als studenten vaak afwezig zijn.

“Totdat ze het verplichten. Dat is toch niet de bedoeling van een universitaire opleiding: bijhouden of studenten braafjes aanwezig zijn? Wat als een student de stof gelezen heeft en het al begrijpt? Moet hij dan toch aanwezig zijn?”    

Bij practica wordt een aanwezigheidsplicht heel gewoon gevonden.

“Omdat je daar afhankelijk bent van je medestudenten met wie je samenwerkt. Daar ga je naar toe omdat je het practicum anders op bijzondere tijden moet inhalen. Bij colleges ben je niet afhankelijk van andere studenten.” 

Few technical details have been unveiled, except that the technology applied is known as solid oxide fuel cell (SOFC). These are fuel cells that run on a variety of fuels, natural gas and hydrogen being the most common. They operate at high temperatures and typically have an efficiency of 45 to 50 percent.
“Technically it’s not new”, says dr. Kas Hemmes (Technology, Policy and Management). “But it seems they have made the technology reliable and cheap enough for major data centres to buy into the technology.”
The efficiency is not much better than a modern, large-scale power plant, but it certainly beats smaller scale facilities such as generators driven by gas engines, which reach 30 to 40 percent at most.
Typical ‘challenges’ associated with SOFC’s include leaky sealings, high costs and high operating temperatures. Apparently, Bloom Energy has quietly tackled these issues.

“Their marketing is remarkable as well”, Hemmes says. “Normally a firm presents the technology, highlights their first prototype and hype their developments. Not Bloom. They have quietly worked on the technology, found some well-known customers willing to take the risk, installed the technology, and ran it for months, before bringing it out into the open.”

With their secured power need, data centres are the obvious first clients, just as hospitals could be. The installation allows them to produce their own power cheaper. According to Bloom, the installation pays for itself in three to five years time. Meanwhile, the national power grid serves as a backup.
Bloom sells the fuel cells in 100-kilowatt units. Allegedly for 700,000 US dollars. Units are made of small, tile-like 25-watt fuel cells that can be stacked together. A complete 100-kilowatt module, with multiple stacks and equipment for converting DC power into AC to be used in buildings, is about the size of a parking space. The company says each module can power a small supermarket.”

Bloom says that in ten years’ time the units will also be able to convert energy from solar units or wind turbines. Fuel cell expert, dr. Gaby Jansen, of the Energy Research Centre of the Netherlands (ECN), says these fuel cells can indeed run in reverse, creating hydrogen from electricity. The overall energy efficiency of this process is pretty low (about 50 percent), but then again: wind and sun are for free.

You would expect SOFC to be a popular technology in the Netherlands as well, given the extensive gas infrastructure. But gas is too expensive here, says Hemmes. And power, mainly from coal and imported nuclear, is too cheap. Gas costs about half the price of power for the same amount of energy. “So if you convert gas to power with 50 percent efficiency, you have nothing left for the technology.”