Huurverhoging doet TU inschikken

Maarten van der Toorn houdt zich bij civiele techniek bezig met de huisvesting van het personeel. Sinds 1996 kent de subfaculteit een intern model voor de verdeling van het huisvestingsbudget. Aangezien het budget nooit helemaal toereikend is voor de benodigde huren staan de secties regelmatig voor de keuze: bijbetalen of indikken. ,,Dit is geen activiteit waarmee je je populair maakt”, aldus Van der Toorn.

De TU loopt landelijk gezien voorop met haar huurbeleid. Uitgangspunt is sinds vier jaar de doorberekening van de huisvestingskosten: de gebruiker wordt aangeslagen voor het aantal vierkante meters dat hij nodig heeft. Het draagt bij aan het door bestuurders zo gewilde ‘kostenbewustzijn’: ruimte claimen kost geld. En met de doorberekening van huisvestingskosten moet uiteindelijk de algehele indikking van de TU worden bewerkstelligd.

Op de meeste plaatsen werden die twee doelstellingen de afgelopen jaren nog maar mondjesmaat bereikt. Lang niet alle huisvestingskosten werden door het college aan de faculteiten doorberekend. En de meeste faculteiten vingen op facultair niveau de huisvestingskosten op. De facultaire groepen en eenheden kregen nooit een huurnota te zien % behalve bij civiel dus.

Voor 2001 scherpte het college onlangs het huurbeleid aan. De huuropbrengst moet stijgen, van 68 miljoen naar 83 miljoen gulden, waarvan 78 miljoen aan interne huur. Het college berekent in de huren nu ook de kosten door van nieuwe investeringen en aflossing van leningen voor de TU-huisvesting in de komende tien jaar. De faculteiten hoeven niet meteen te wanhopen, want ze krijgen die huurverhoging het komend jaar volledig gecompenseerd. Het totale huisvestingsbudget wordt toegevoegd aan de zogenaamde lump sum (het geld uit de eerste geldstroom) van de faculteiten binnen het centrale verdeelmodel. Elk jaar stelt de dienst Vastgoedbeheer vervolgens de huursom per faculteit vast, op basis van het daadwerkelijke ruimtegebruik.

Spelletje

Daarmee krijgen de faculteiten de mogelijkheid hun eigen interne huurbeleid te gaan voeren en de kosten voor huisvesting terug te dringen. ,,We hopen dat faculteiten intern hetzelfde spelletje gaan spelen, als wij met hen doen”, zegt ir. Freek Higler, directeur van de dienst Vastgoedbeheer.

Maar is het uiteindelijke resultaat de moeite (een papierwinkel, irritaties bij de medewerkers) wel waard? Van der Toorn: ,,Beleid voeren op vierkante meters vraagt inderdaad veel organisatie en daar zijn we aan de TU niet altijd even sterk in. Bovendien hebben sectieleiders nogal eens de neiging om voor het probleem weg te lopen, als ze ruimte moeten inleveren. Maar het blijft belangrijk.Onderzoeksgroepen moeten bijvoorbeeld een stok achter de deur hebben om de huisvestingskosten van derde geldstroomprojecten in de prijzen door te berekenen. En bij de clustering van faculteiten wordt er voortdurend overvraagd. Als je de huisvestingskosten op facultair niveau opvangt, is er geen enkele prikkel om in te krimpen.”

Onder het oude TU-huurbeleid van 1996 tot 2000 paste de subfaculteit civiele techniek nog een correctie toe. Ze subsidieerde de labkosten, omdat ze het verschil in huur tussen kantoor- en labruimte te groot vond. Dat is in het nieuwe huurbeleid ondervangen. Bovendien is er een verschil gemaakt in de tarieven voor lowtech en hightech laboratoriumruimte. Maar nog steeds moeten de groepen bloeden, zegt Van der Toorn. ,,In het oude beleid hadden we hier al een tekort van meer dan een miljoen. Een groep als die van de betonconstructies betaalde bijvoorbeeld jaarlijks ruim een ton bij. Maar ook onder het nieuwe beleid is het budget niet toereikend voor het aantal vierkante meters dat we gebruiken. We geven als TU in totaal 80 miljoen gulden aan huisvesting uit, zo’n zestienduizend gulden per medewerker – een enorm hoog bedrag. Inkrimpen is dus noodzakelijk, willen onderwijs en onderzoek niet in het gedrang komen. Met die argumentatie moet je medewerkers over de streep kunnen trekken.”

,,Je mag een medewerker twee dingen niet afpakken: zijn salaris en zijn kamer.” Facility manager ing. Maarten van der Toorn houdt zich bij civiele techniek bezig met de huisvesting van het personeel. Sinds 1996 kent de subfaculteit een intern model voor de verdeling van het huisvestingsbudget. Aangezien het budget nooit helemaal toereikend is voor de benodigde huren staan de secties regelmatig voor de keuze: bijbetalen of indikken. ,,Dit is geen activiteit waarmee je je populair maakt”, aldus Van der Toorn.

De TU loopt landelijk gezien voorop met haar huurbeleid. Uitgangspunt is sinds vier jaar de doorberekening van de huisvestingskosten: de gebruiker wordt aangeslagen voor het aantal vierkante meters dat hij nodig heeft. Het draagt bij aan het door bestuurders zo gewilde ‘kostenbewustzijn’: ruimte claimen kost geld. En met de doorberekening van huisvestingskosten moet uiteindelijk de algehele indikking van de TU worden bewerkstelligd.

Op de meeste plaatsen werden die twee doelstellingen de afgelopen jaren nog maar mondjesmaat bereikt. Lang niet alle huisvestingskosten werden door het college aan de faculteiten doorberekend. En de meeste faculteiten vingen op facultair niveau de huisvestingskosten op. De facultaire groepen en eenheden kregen nooit een huurnota te zien % behalve bij civiel dus.

Voor 2001 scherpte het college onlangs het huurbeleid aan. De huuropbrengst moet stijgen, van 68 miljoen naar 83 miljoen gulden, waarvan 78 miljoen aan interne huur. Het college berekent in de huren nu ook de kosten door van nieuwe investeringen en aflossing van leningen voor de TU-huisvesting in de komende tien jaar. De faculteiten hoeven niet meteen te wanhopen, want ze krijgen die huurverhoging het komend jaar volledig gecompenseerd. Het totale huisvestingsbudget wordt toegevoegd aan de zogenaamde lump sum (het geld uit de eerste geldstroom) van de faculteiten binnen het centrale verdeelmodel. Elk jaar stelt de dienst Vastgoedbeheer vervolgens de huursom per faculteit vast, op basis van het daadwerkelijke ruimtegebruik.

Spelletje

Daarmee krijgen de faculteiten de mogelijkheid hun eigen interne huurbeleid te gaan voeren en de kosten voor huisvesting terug te dringen. ,,We hopen dat faculteiten intern hetzelfde spelletje gaan spelen, als wij met hen doen”, zegt ir. Freek Higler, directeur van de dienst Vastgoedbeheer.

Maar is het uiteindelijke resultaat de moeite (een papierwinkel, irritaties bij de medewerkers) wel waard? Van der Toorn: ,,Beleid voeren op vierkante meters vraagt inderdaad veel organisatie en daar zijn we aan de TU niet altijd even sterk in. Bovendien hebben sectieleiders nogal eens de neiging om voor het probleem weg te lopen, als ze ruimte moeten inleveren. Maar het blijft belangrijk.Onderzoeksgroepen moeten bijvoorbeeld een stok achter de deur hebben om de huisvestingskosten van derde geldstroomprojecten in de prijzen door te berekenen. En bij de clustering van faculteiten wordt er voortdurend overvraagd. Als je de huisvestingskosten op facultair niveau opvangt, is er geen enkele prikkel om in te krimpen.”

Onder het oude TU-huurbeleid van 1996 tot 2000 paste de subfaculteit civiele techniek nog een correctie toe. Ze subsidieerde de labkosten, omdat ze het verschil in huur tussen kantoor- en labruimte te groot vond. Dat is in het nieuwe huurbeleid ondervangen. Bovendien is er een verschil gemaakt in de tarieven voor lowtech en hightech laboratoriumruimte. Maar nog steeds moeten de groepen bloeden, zegt Van der Toorn. ,,In het oude beleid hadden we hier al een tekort van meer dan een miljoen. Een groep als die van de betonconstructies betaalde bijvoorbeeld jaarlijks ruim een ton bij. Maar ook onder het nieuwe beleid is het budget niet toereikend voor het aantal vierkante meters dat we gebruiken. We geven als TU in totaal 80 miljoen gulden aan huisvesting uit, zo’n zestienduizend gulden per medewerker – een enorm hoog bedrag. Inkrimpen is dus noodzakelijk, willen onderwijs en onderzoek niet in het gedrang komen. Met die argumentatie moet je medewerkers over de streep kunnen trekken.”