Al een paar jaar was Max van der Laan bezig afscheid te nemen als voorzitter van Prometheus. Nu doet hij het echt. ,,Ik wilde geen Heintje Davids worden.’
‘
Honderden lege sigarendoosjes staan tegen de muur van zijn werkkamer bij technische natuurkunde (TN). Samen met enorm hoge stapels paperassen. ,,Ik weet waar alles ligt hoor”, zegt Max van der Laan (64) geruststellend. ,,Trouwens, als iemand geïnteresseerd is in de doosjes, kunnen ze bij mij terecht. Ik vind het zonde om ze weg te gooien.”
Tot september 1997 was Van der Laan beheerder bij TN en hij is altijd vanuit dat gebouw blijven opereren. Al vereisen zijn werkzaamheden dat niet. ,,Ze hebben me beloofd dat ik tot mijn pensionering niet meer hoef te verhuizen. Bovendien komt de luchtbrug tussen TN en de aula in mijn functies goed van pas.”
Vervelen zal Van der Laan zich niet na zijn afscheid bij Prometheus. Al jaren is hij lid van de ondernemingsraad, hij is voorzitter van de Owee-organisatie en van de organisatie voor de technologiedag, directeur van het alumnibureau, van het universiteitsfonds en hoofd van het lustrumbureau. Enkele van deze functies blijft Van der Laan ook na zijn pensionering vervullen.
Organiseren zit hem in het bloed. ,,Ik heb het altijd leuk gevonden om veel tegelijk te doen.” Met het thuisfront hoefde Van der Laan geen rekening te houden: hij is vrijgezel. ,,Anders was het een ander verhaal geweest”, vermoedt hij. ,,Dan was ik niet zo lang voorzitter van Prometheus gebleven.”
Veranderd
Van der Laan zag veel veranderen in de loop der jaren. ,,De personeelsvereniging en de twintig onderverenigingen draaien volledig op actieve vrijwilligers”, zegt hij. ,,Vroeger kon een medewerker veel makkelijker even wat eerder weg van zijn werk om bijvoorbeeld de feestzaal te versieren. Nu moet je urenverantwoording afleggen en kan dat niet meer.” Ook de faciliteiten zijn niet meer gratis. Voor het gebruik van bijvoorbeeld de aula moet ook de personeelsvereniging gewoon betalen. ,,Alles wordt doorberekend. Het is nu veel zakelijker. Maar de TU geeft Prometheus daarvoor wel een goede compensatie”, voegt hij toe.
Al vindt Van der Laan dat iedere medewerker lid zou moeten zijn van Prometheus, de praktijk is anders. Onder de ruim 3700 leden bevinden zich ook mensen van instituten die niet bij de TU horen, zoals de Technisch Physische Dienst van TNO. En veel gepensioneerden. ,,Na een aftreksom kom je op 2700 leden in actieve dienst. Dat is globaal de helft van het TU-personeel.”
Van Prometheus bestaat het beeld dat er voornamelijk ouderen actief in zijn. ,,Daar heb ik misschien zelf aan bijgedragen”, lacht Van der Laan. Het nieuwe bestuur, onder voorzitterschap van Peter Verheij, wil jongeren meer bij de personeelsvereniging betrekken endat is uitstekend, vindt hij. ,,Al zal dat niet makkelijk zijn. De verbondenheid van ouderen met de TU is groter dan de huidige generatie. De wereld zit nu anders in elkaar. Je blijft niet meer je hele leven bij één werkgever. Mensen hebben hun eigen clubs en natuurlijk het uitgaansleven.”
Vreselijk lang
In 1973 werd Van der Laan gevraagd door de scheidend voorzitter van de personeelsvereniging. ,,Die man had het negen jaar gedaan en ik weet nog dat me dat vreselijk lang leek”, vertelt hij. Van der Laan werd na elke termijn van drie jaar opnieuw gevraagd. ,,Ik kon er ook moeilijk mee stoppen omdat ik het zo leuk vond. Ze wisten altijd weer argumenten te vinden waardoor het niet verstandig zou zijn om te stoppen”, zegt hij. ,,Ik kan redelijk met mensen omgaan en, ook belangrijk, ik kan een woordje in het openbaar spreken bij huldigingen of bij de opening van feestavonden.”
Heeft hij nog leuke anekdotes? ,,Ik was al bang voor die vraag, omdat ik zoveel heb meegemaakt. In mijn herinnering is het een grote brij. Vooral met leuke herinneringen”, zegt Van der Laan. ,,Ik vond het altijd gezellig als we achter in de middag vergaderden, er een drankje bij kwam. Het was voor de voorzitter wel lastig om orde te houden!” De vergaderingen vonden vrijwel altijd plaats op de kamer van Van der Laan. ,,Vooral in de begintijd werd er veel gerookt. Als de conciërge dan binnenkwam met koffie, begon hij eerst heel hard te hoesten en riep vervolgens: zijn hier nog mensen?”
Hij noemt verder de jaarlijkse sinterklaasviering op de universiteit, het OC&W Sporttoernooi als leuke herinneringen. Op 1 september 1998 kreeg hij ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum een receptie en diner aangeboden. ,,Dat was echt een hoogtepunt, omdat ook alle oud-bestuursleden aanwezig waren.”
Conflict
Krap een jaar na dit jubileum brak een mindere periode aan voor Prometheus. Het complete bestuur stapte op na een bestuurscrisis. ,,Dat was minder leuk. Ik kreeg dat conflict binnen het bestuur niet onder controle. Er is toen een commissie ingesteld, maar de breuk was niet meer te lijmen.” Na een overbruggingsperiode werd Hans van Iperen benoemd tot interim-voorzitter. ,,Hij vroeg mij of ik nog een jaar vice-voorzitter wilde zijn, vanwege mijn kennis van zaken. Dat heb ik toen gedaan.” Ook de huidige voorzitter Peter Verheij had hetzelfde verzoek. ,,Ik heb gezegd: goed, maar na dat jaar wil ik dan ook wegwezen. Anders krijg je een soort Heintje Davids-effect.”
Zijn uiteindelijke afscheid, tijdens de jaarlijkse ledenvergadering op 21 mei jongstleden, werd uiteindelijk een verrassende avond. ,,Het deed me wel wat. Het klinkt dramatisch, maar ik heb er echt naartoe geleefd, er bewust mentaal afstand van genomen.” Van der Laan werd ontheven van zijn bestuurslidmaatschap en benoemd tot erevoorzitter. Hij toont een gouden speld die hij kreeg voor bewezen diensten. ,,Dat ik erelid zou worden had ik wel verwacht. Maar erevoorzitter, dat is een heel grote eer.” Weemoedig is hijniet. ,,Ik heb het met ontzettend veel plezier gedaan en had het niet willen missen. Het was mooi, maar het is ook mooi geweest.”
Al een paar jaar was Max van der Laan bezig afscheid te nemen als voorzitter van Prometheus. Nu doet hij het echt. ,,Ik wilde geen Heintje Davids worden.”
Honderden lege sigarendoosjes staan tegen de muur van zijn werkkamer bij technische natuurkunde (TN). Samen met enorm hoge stapels paperassen. ,,Ik weet waar alles ligt hoor”, zegt Max van der Laan (64) geruststellend. ,,Trouwens, als iemand geïnteresseerd is in de doosjes, kunnen ze bij mij terecht. Ik vind het zonde om ze weg te gooien.”
Tot september 1997 was Van der Laan beheerder bij TN en hij is altijd vanuit dat gebouw blijven opereren. Al vereisen zijn werkzaamheden dat niet. ,,Ze hebben me beloofd dat ik tot mijn pensionering niet meer hoef te verhuizen. Bovendien komt de luchtbrug tussen TN en de aula in mijn functies goed van pas.”
Vervelen zal Van der Laan zich niet na zijn afscheid bij Prometheus. Al jaren is hij lid van de ondernemingsraad, hij is voorzitter van de Owee-organisatie en van de organisatie voor de technologiedag, directeur van het alumnibureau, van het universiteitsfonds en hoofd van het lustrumbureau. Enkele van deze functies blijft Van der Laan ook na zijn pensionering vervullen.
Organiseren zit hem in het bloed. ,,Ik heb het altijd leuk gevonden om veel tegelijk te doen.” Met het thuisfront hoefde Van der Laan geen rekening te houden: hij is vrijgezel. ,,Anders was het een ander verhaal geweest”, vermoedt hij. ,,Dan was ik niet zo lang voorzitter van Prometheus gebleven.”
Veranderd
Van der Laan zag veel veranderen in de loop der jaren. ,,De personeelsvereniging en de twintig onderverenigingen draaien volledig op actieve vrijwilligers”, zegt hij. ,,Vroeger kon een medewerker veel makkelijker even wat eerder weg van zijn werk om bijvoorbeeld de feestzaal te versieren. Nu moet je urenverantwoording afleggen en kan dat niet meer.” Ook de faciliteiten zijn niet meer gratis. Voor het gebruik van bijvoorbeeld de aula moet ook de personeelsvereniging gewoon betalen. ,,Alles wordt doorberekend. Het is nu veel zakelijker. Maar de TU geeft Prometheus daarvoor wel een goede compensatie”, voegt hij toe.
Al vindt Van der Laan dat iedere medewerker lid zou moeten zijn van Prometheus, de praktijk is anders. Onder de ruim 3700 leden bevinden zich ook mensen van instituten die niet bij de TU horen, zoals de Technisch Physische Dienst van TNO. En veel gepensioneerden. ,,Na een aftreksom kom je op 2700 leden in actieve dienst. Dat is globaal de helft van het TU-personeel.”
Van Prometheus bestaat het beeld dat er voornamelijk ouderen actief in zijn. ,,Daar heb ik misschien zelf aan bijgedragen”, lacht Van der Laan. Het nieuwe bestuur, onder voorzitterschap van Peter Verheij, wil jongeren meer bij de personeelsvereniging betrekken endat is uitstekend, vindt hij. ,,Al zal dat niet makkelijk zijn. De verbondenheid van ouderen met de TU is groter dan de huidige generatie. De wereld zit nu anders in elkaar. Je blijft niet meer je hele leven bij één werkgever. Mensen hebben hun eigen clubs en natuurlijk het uitgaansleven.”
Vreselijk lang
In 1973 werd Van der Laan gevraagd door de scheidend voorzitter van de personeelsvereniging. ,,Die man had het negen jaar gedaan en ik weet nog dat me dat vreselijk lang leek”, vertelt hij. Van der Laan werd na elke termijn van drie jaar opnieuw gevraagd. ,,Ik kon er ook moeilijk mee stoppen omdat ik het zo leuk vond. Ze wisten altijd weer argumenten te vinden waardoor het niet verstandig zou zijn om te stoppen”, zegt hij. ,,Ik kan redelijk met mensen omgaan en, ook belangrijk, ik kan een woordje in het openbaar spreken bij huldigingen of bij de opening van feestavonden.”
Heeft hij nog leuke anekdotes? ,,Ik was al bang voor die vraag, omdat ik zoveel heb meegemaakt. In mijn herinnering is het een grote brij. Vooral met leuke herinneringen”, zegt Van der Laan. ,,Ik vond het altijd gezellig als we achter in de middag vergaderden, er een drankje bij kwam. Het was voor de voorzitter wel lastig om orde te houden!” De vergaderingen vonden vrijwel altijd plaats op de kamer van Van der Laan. ,,Vooral in de begintijd werd er veel gerookt. Als de conciërge dan binnenkwam met koffie, begon hij eerst heel hard te hoesten en riep vervolgens: zijn hier nog mensen?”
Hij noemt verder de jaarlijkse sinterklaasviering op de universiteit, het OC&W Sporttoernooi als leuke herinneringen. Op 1 september 1998 kreeg hij ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum een receptie en diner aangeboden. ,,Dat was echt een hoogtepunt, omdat ook alle oud-bestuursleden aanwezig waren.”
Conflict
Krap een jaar na dit jubileum brak een mindere periode aan voor Prometheus. Het complete bestuur stapte op na een bestuurscrisis. ,,Dat was minder leuk. Ik kreeg dat conflict binnen het bestuur niet onder controle. Er is toen een commissie ingesteld, maar de breuk was niet meer te lijmen.” Na een overbruggingsperiode werd Hans van Iperen benoemd tot interim-voorzitter. ,,Hij vroeg mij of ik nog een jaar vice-voorzitter wilde zijn, vanwege mijn kennis van zaken. Dat heb ik toen gedaan.” Ook de huidige voorzitter Peter Verheij had hetzelfde verzoek. ,,Ik heb gezegd: goed, maar na dat jaar wil ik dan ook wegwezen. Anders krijg je een soort Heintje Davids-effect.”
Zijn uiteindelijke afscheid, tijdens de jaarlijkse ledenvergadering op 21 mei jongstleden, werd uiteindelijk een verrassende avond. ,,Het deed me wel wat. Het klinkt dramatisch, maar ik heb er echt naartoe geleefd, er bewust mentaal afstand van genomen.” Van der Laan werd ontheven van zijn bestuurslidmaatschap en benoemd tot erevoorzitter. Hij toont een gouden speld die hij kreeg voor bewezen diensten. ,,Dat ik erelid zou worden had ik wel verwacht. Maar erevoorzitter, dat is een heel grote eer.” Weemoedig is hijniet. ,,Ik heb het met ontzettend veel plezier gedaan en had het niet willen missen. Het was mooi, maar het is ook mooi geweest.”

Comments are closed.