,,De aula was nog nooit zo vol geweest” vertelden collega’s Durk Jager, topman van Proctor & Gamble stal de show bij de massaal opgekomen studentenschare.
Share
Hier trad een Nieuwe Studenten Held op in een spetterend live optreden. Een Delftenaar die geen proeven uitvoert in een duf lab in Delden of baggert in de golf van Akkabah, maar een machtige CEO die met krachtige oneliners een Amerikaanse multinational bestuurt. Een donderend applaus was Jagers deel. Iedereen was enthousiast over deze act, waarmee onze universiteit zich mooi op de kaart had gezet. Dat de koers van het aandeel van Proctor kort daarop fors daalde, kon de napret van de true believers niet bederven.
Onwillekeurig gingen mijn gedachten terug naar mijn eigen studententijd. Ik herinner mij hoe wij ons in 1969 in de Utrechtse aula – die we net bezet hadden – suf klapten voor Barend Schreuders, die begon met: ,,Ik ben maar een eenvoudige verwarmingsmonteur, maar ik ben solidair met jullie democratiseringstrijd. Studenten zijn eigenlijk arbeiders.” Later bleek dit een goed geregisseerde act te zijn geweest van onze CPN-kameraden die hun lokale voorman naar voren schoven, maar dat kon onze napret destijds evenmin bederven.
Joop den Uyl symboliseerde het onbegrip voor ondernemers uit de zeventiger jaren treffend door hen in een Engelse toespraak als undertakers (begrafenisondernemers) te betitelen. De protestzanger Boudewijn de Groot was bang voor ‘het bord voor zijn kop van de zakenman, daar wordt-ie alleen maar slechter van’.
Die tijd ligt inmiddels ver achter ons. Wetenschap ten behoeve van de gewone man heeft nog een bescheiden plaats in wetenschapswinkels en in enkele andere uithoeken van de universiteit. De laatste resten van de democratiseringsbeweging zijn dertig jaar later opgeruimd door de MUB. De universiteit wordt bestuurd door integraal verantwoordelijke managers. Thans zetten ex-ondernemers de toon en studenten worden aangespoord om ondernemer te worden. Niet een stage in de wetenschapswinkel is het hedendaagse ideaal, maar de oprichting van een eigen ICT bedrijf met beursgangpotentie. Voor Delft staat niet meer de duim van Hans Brinker symbool, maar het champagneglas van Nina Brink.
Ook over het wetenschappelijk personeel moet de ondernemersgeest vaardig worden. In mijn eigen faculteit wordt voortaan alleen overhead geheven over onderwijs en eerste geldstroom onderzoek. De derde geldstroom blijft daarvan gevrijwaard en is dus veel lucratiever dan het reguliere onderwijs en onderzoek. Zo verwisselen kern en marge van plaats: commercial business gaat voor core business.
De universiteit heeft altijd vreemde kostgangers gekend en mijn vertrouwen in de veerkracht van de academische gemeenschap is groot. Maar ik hoop niet dat het dertig jaar gaat duren voordat een dam wordt opgeworpen tegen de huidige commercialiseringsgolf. De devotie voor de succesvolle zakenman zet studenten op het verkeerde been.
Waar blijven de bestuurders die de zakenlui uit de universiteit, de tempel der verlichting, drijven, die de creditcards van de moneymakers verscheuren, zeggende ‘Dit huis zal een academie heten, maar gij maakt het tot een circus’ (vrij naar Mattheus 21:12 %13)
.aut Nick Huls is hoogleraar recht en techniek, faculteit TBM
,,De aula was nog nooit zo vol geweest” vertelden collega’s Durk Jager, topman van Proctor & Gamble stal de show bij de massaal opgekomen studentenschare. Hier trad een Nieuwe Studenten Held op in een spetterend live optreden. Een Delftenaar die geen proeven uitvoert in een duf lab in Delden of baggert in de golf van Akkabah, maar een machtige CEO die met krachtige oneliners een Amerikaanse multinational bestuurt. Een donderend applaus was Jagers deel. Iedereen was enthousiast over deze act, waarmee onze universiteit zich mooi op de kaart had gezet. Dat de koers van het aandeel van Proctor kort daarop fors daalde, kon de napret van de true believers niet bederven.
Onwillekeurig gingen mijn gedachten terug naar mijn eigen studententijd. Ik herinner mij hoe wij ons in 1969 in de Utrechtse aula – die we net bezet hadden – suf klapten voor Barend Schreuders, die begon met: ,,Ik ben maar een eenvoudige verwarmingsmonteur, maar ik ben solidair met jullie democratiseringstrijd. Studenten zijn eigenlijk arbeiders.” Later bleek dit een goed geregisseerde act te zijn geweest van onze CPN-kameraden die hun lokale voorman naar voren schoven, maar dat kon onze napret destijds evenmin bederven.
Joop den Uyl symboliseerde het onbegrip voor ondernemers uit de zeventiger jaren treffend door hen in een Engelse toespraak als undertakers (begrafenisondernemers) te betitelen. De protestzanger Boudewijn de Groot was bang voor ‘het bord voor zijn kop van de zakenman, daar wordt-ie alleen maar slechter van’.
Die tijd ligt inmiddels ver achter ons. Wetenschap ten behoeve van de gewone man heeft nog een bescheiden plaats in wetenschapswinkels en in enkele andere uithoeken van de universiteit. De laatste resten van de democratiseringsbeweging zijn dertig jaar later opgeruimd door de MUB. De universiteit wordt bestuurd door integraal verantwoordelijke managers. Thans zetten ex-ondernemers de toon en studenten worden aangespoord om ondernemer te worden. Niet een stage in de wetenschapswinkel is het hedendaagse ideaal, maar de oprichting van een eigen ICT bedrijf met beursgangpotentie. Voor Delft staat niet meer de duim van Hans Brinker symbool, maar het champagneglas van Nina Brink.
Ook over het wetenschappelijk personeel moet de ondernemersgeest vaardig worden. In mijn eigen faculteit wordt voortaan alleen overhead geheven over onderwijs en eerste geldstroom onderzoek. De derde geldstroom blijft daarvan gevrijwaard en is dus veel lucratiever dan het reguliere onderwijs en onderzoek. Zo verwisselen kern en marge van plaats: commercial business gaat voor core business.
De universiteit heeft altijd vreemde kostgangers gekend en mijn vertrouwen in de veerkracht van de academische gemeenschap is groot. Maar ik hoop niet dat het dertig jaar gaat duren voordat een dam wordt opgeworpen tegen de huidige commercialiseringsgolf. De devotie voor de succesvolle zakenman zet studenten op het verkeerde been.
Waar blijven de bestuurders die de zakenlui uit de universiteit, de tempel der verlichting, drijven, die de creditcards van de moneymakers verscheuren, zeggende ‘Dit huis zal een academie heten, maar gij maakt het tot een circus’ (vrij naar Mattheus 21:12 %13)
.aut Nick Huls is hoogleraar recht en techniek, faculteit TBM
Comments are closed.