Handen in pianostand, schouders ontspannen

Vlinderslag, lampjes aandraaien op de grond, het hoofd knikken, schouders losdraaien, de rug naar rechts en links buigen. Nauwkeurig en serieus volgen ruim twintig IO-studenten de instructies voor ‘bureaustoelgymnastiek’ van Cesar-therapeut Jeroen Hutten. ,,En probeer dat nu eens met opgetrokken schouders. Voel je het kraken?”

Gegiebeld wordt er nauwelijks. Dat komt, legt vijfdejaars studente Heleen van Buul uit, omdat iedereen wel een medestudent kent met rsi-klachten.

Onderzoek bij Industrieel Ontwerpen wijst uit dat 82 procent wel eens rsi-klachten heeft, een kwart zegt er vaak last van te hebben en elf procent zelfs erg vaak. Ter preventie krijgen alle studenten vanaf dit jaar een college over rsi, aangevuld met een instructie ‘goed achter je bureau zitten’. Initiatiefnemer is IO-student en ervaringsdeskundige Chris van den Berg. Hij heeft inmiddels een jaar studievertraging opgelopen door rsi en kan nog steeds maar twee uur per dag achter zijn computer werken.

Vorige week kregen zo’n dertig studenten de instructie tijdens het vierdejaars werkcollege ‘eindige elementen-methode’. Voorafgaand aan de gezamenlijke oefeningen houdt therapeut Hutten een korte inleiding over de risicofactoren van rsi: werkindeling, houding, stress, werkplek en conditie. Dat bij zes uur per dag beeldschermwerk de muisarm kan toeslaan, slikt de groep zonder commentaar. Bij de toevoeging ‘en dat is inclusief internetten en computerspelletjes’, betrekken een aantal gezichten.

Pauzes

Terwijl de meeste studenten aan de slag gaan met het berekenen van maximale knikbelastingen, verzamelt Hutten een groepje van zes studenten om zich. Hij stuurt een zandzakje rond met de vraag: welk lichaamsdeel is zo zwaar? ,,Het hoofd”, antwoordt een student aarzelend. Hij snapt wel waar de therapeut heen wil, maar zegt dat hij de zak van vijf kilo toch wel erg zwaar vindt. ,,Jeetje”, luidt zijn reactie als hij gelijk krijgt.

Op schoot heeft Hutten een ruggengraat, waarmee hij goede en foute houdingen demonstreert. Vervolgens wordt ieders stoel optimaal ingesteld. Bovenbenen horizontaal, voeten plat op de grond. Een vuist afstand tussen knieholte en zitting. Ellebogen raken lichtjes de armleuningen als de armen en schouders ontspannen hangen. De rugleuning ondersteunt de zitbeentjes.

Heleen van Buul gaat achter een computer zitten. ,,Wat is er fout?”, vraagt Hutten. ,,Tafel te hoog”, klinkt het in koor. De studente moet dan ook haar armen echt optillen om het toetsenbord te bereiken. Om het tafelblad naar beneden te schroeven, is een inbussleutel nodig. Hutten biedt uitkomst door zijn Samsonite onder haar voeten te schuiven.

De therapeut geeft nog wat aanwijzingen. ,,Handen in pianostand. Het toetsenbord plat om de pezen in de handen te ontlasten. Aantekeningen of instructies recht voor je zodat het hoofd niet gedraaid hoeft te worden. Bij veel muizen, het toetsenbord even aan de kant. Er zit ook een linkermuisknop op het toetsenbord, naast de controltoets. En zorg voor goed licht! Veel contrast is vermoeiend voor de ogen.” Maar een ontspannen houding en veel actieve pauzes is volgensHutten het grootste goed. Gespannen spieren klemmen zenuwen en bloedtoevoer af waardoor de rsi-klachten ontstaan.

Na twintig minuten beginnen de eerste studenten ongeduldig te schuiven op hun stoel, het echte practicum moet maar eens beginnen. Toch zijn ze na afloop erg te spreken over het initiatief. Voor vijfdejaars IO-student Maurice Fernandes is het de eerste uitleg over rsi. Het college heeft hij gemist. ,,Vorig jaar heb ik veel computerspelletjes gespeeld, maar daar kreeg ik last van. Nu let ik goed op mijn zithouding. De tips, zoals waar de rugleuning precies moet steunen, vind ik erg nuttig.”

Vlinderslag, lampjes aandraaien op de grond, het hoofd knikken, schouders losdraaien, de rug naar rechts en links buigen. Nauwkeurig en serieus volgen ruim twintig IO-studenten de instructies voor ‘bureaustoelgymnastiek’ van Cesar-therapeut Jeroen Hutten. ,,En probeer dat nu eens met opgetrokken schouders. Voel je het kraken?”

Gegiebeld wordt er nauwelijks. Dat komt, legt vijfdejaars studente Heleen van Buul uit, omdat iedereen wel een medestudent kent met rsi-klachten.

Onderzoek bij Industrieel Ontwerpen wijst uit dat 82 procent wel eens rsi-klachten heeft, een kwart zegt er vaak last van te hebben en elf procent zelfs erg vaak. Ter preventie krijgen alle studenten vanaf dit jaar een college over rsi, aangevuld met een instructie ‘goed achter je bureau zitten’. Initiatiefnemer is IO-student en ervaringsdeskundige Chris van den Berg. Hij heeft inmiddels een jaar studievertraging opgelopen door rsi en kan nog steeds maar twee uur per dag achter zijn computer werken.

Vorige week kregen zo’n dertig studenten de instructie tijdens het vierdejaars werkcollege ‘eindige elementen-methode’. Voorafgaand aan de gezamenlijke oefeningen houdt therapeut Hutten een korte inleiding over de risicofactoren van rsi: werkindeling, houding, stress, werkplek en conditie. Dat bij zes uur per dag beeldschermwerk de muisarm kan toeslaan, slikt de groep zonder commentaar. Bij de toevoeging ‘en dat is inclusief internetten en computerspelletjes’, betrekken een aantal gezichten.

Pauzes

Terwijl de meeste studenten aan de slag gaan met het berekenen van maximale knikbelastingen, verzamelt Hutten een groepje van zes studenten om zich. Hij stuurt een zandzakje rond met de vraag: welk lichaamsdeel is zo zwaar? ,,Het hoofd”, antwoordt een student aarzelend. Hij snapt wel waar de therapeut heen wil, maar zegt dat hij de zak van vijf kilo toch wel erg zwaar vindt. ,,Jeetje”, luidt zijn reactie als hij gelijk krijgt.

Op schoot heeft Hutten een ruggengraat, waarmee hij goede en foute houdingen demonstreert. Vervolgens wordt ieders stoel optimaal ingesteld. Bovenbenen horizontaal, voeten plat op de grond. Een vuist afstand tussen knieholte en zitting. Ellebogen raken lichtjes de armleuningen als de armen en schouders ontspannen hangen. De rugleuning ondersteunt de zitbeentjes.

Heleen van Buul gaat achter een computer zitten. ,,Wat is er fout?”, vraagt Hutten. ,,Tafel te hoog”, klinkt het in koor. De studente moet dan ook haar armen echt optillen om het toetsenbord te bereiken. Om het tafelblad naar beneden te schroeven, is een inbussleutel nodig. Hutten biedt uitkomst door zijn Samsonite onder haar voeten te schuiven.

De therapeut geeft nog wat aanwijzingen. ,,Handen in pianostand. Het toetsenbord plat om de pezen in de handen te ontlasten. Aantekeningen of instructies recht voor je zodat het hoofd niet gedraaid hoeft te worden. Bij veel muizen, het toetsenbord even aan de kant. Er zit ook een linkermuisknop op het toetsenbord, naast de controltoets. En zorg voor goed licht! Veel contrast is vermoeiend voor de ogen.” Maar een ontspannen houding en veel actieve pauzes is volgensHutten het grootste goed. Gespannen spieren klemmen zenuwen en bloedtoevoer af waardoor de rsi-klachten ontstaan.

Na twintig minuten beginnen de eerste studenten ongeduldig te schuiven op hun stoel, het echte practicum moet maar eens beginnen. Toch zijn ze na afloop erg te spreken over het initiatief. Voor vijfdejaars IO-student Maurice Fernandes is het de eerste uitleg over rsi. Het college heeft hij gemist. ,,Vorig jaar heb ik veel computerspelletjes gespeeld, maar daar kreeg ik last van. Nu let ik goed op mijn zithouding. De tips, zoals waar de rugleuning precies moet steunen, vind ik erg nuttig.”