‘Gruwelijk kansloze balletjes’

Name: Sushil Gaykawad (32)
Nationality: Indian
Supervisor: Dr Adrie Straathof (faculty of Applied Sciences)
Subject:Integrated ethanol fermentation and pervaporation.
Thesis defense: In two and a half years

“We are really addressing a current issue here. Bioethanol produced by carbohydrate fermentation using yeast is believed to be one of the best alternatives to conventional fossil fuels. Yet a lot of energy is required during the recovery of the bioethanol from the fermentation mixture. This separation step is usually done by distillation. We’re trying to work out a different technique using a membrane.

If we have outstanding results, I believe our technology will be used by industry. I like the fact that this research is so applied.
The first-generation biofuels are made of food crops, such as corn, sugar cane and sugar beet, and are based on starch fermentation. Yet with the possibility now of also making cellulosic ethanol, the focus is shifting towards other biomass that doesn’t interfere with the food supply, like agricultural residues, wood chips and waste paper. However, the concentration of ethanol in the fermentation mixture using these latter ingredients is relatively low; below 5 percent. This increases the heat load on the distillation step, thereby making it more expensive. To overcome this problem, our goal is to investigate the feasibility of a technique, called pervaporation, which uses membranes. The experimental setup consists of two fermenters in a series. This two-stage system is used to separate the growth of a yeast cell (in presence of oxygen) and the ethanol production (in absence of oxygen). Pervaporation is then used to separate the produced ethanol from the rest of the fermentation broth.
In pervaporation, the separation of different components in the liquid occurs because the compounds have different affinities for the membrane and different diffusion rates through the membrane.

I recently conducted some experiments, and I’m now modelling the whole process. There are some problems, however, notably the fouling of the membrane. The membrane becomes blocked after just 6 hours. One way we might be able to prevent this from happening is by increasing the flow towards the membrane, thus making the liquid more turbulent.
I will use modelling to optimize the system and then test it in the experimental setup. It’s an iterative process.

“Before starting my PhD research I did a Master’s in biochemical engineering at TU Dortmund. There weren’t many Indians there, but fortunately in Delft there is a large Indian community. It’s nice to get together during festivals like Diwali, the festival of lights, or Holi, the festival of colour. I miss India very much.”

 

“Kom verder. Dit is het Bolkhuisch.” Mariëlle houdt de deur van studentenhuis Het Bolkhuisch gastvrij open. “Wij wonen hier met 21 gezellige mensen.” Op de stoep staat de cameraploeg van ‘Man Bijt Hond’ die de 21 bewoners van het ‘studentenhuis van het jaar 2011’ vier weken lang volgt. Dat betekent: dagenlang gevolgd worden met een camera bij alles wat de bewoners doen.

Huisoudste Peter (28), student elektrotechniek en huisjongste Reinout drinken in één van de eerste beelden samen onwennig een biertje. “Tijdens de eerste filmdag voelden we ons een beetje ongemakkelijk”, zegt derdejaars student Engelse taal en cultuur Stuart Edelenbos (22). Hij studeerde eerst twee jaar industrieel ontwerpen voordat hij naar Leiden switchte, maar bleef in Het Bolkhuisch wonen. “Normaal gesproken voeren we druk gesprekken tijdens de koffie, vlak na het eten. Maar met de camera op ons gericht bleef iedereen stil. Heel ongemakkelijk. We wisten niet wat we tegen elkaar moesten zeggen.”

Na een paar dagen waren ze gewend aan de cameraploeg. En voorbereid op vragen van de makers van de docusoap over hun studentenhuis. “Als je naar de supermarkt gaat om bierkratjes in te leveren en het zijn 31 kratjes, dan weet je dat ze op dat moment geen vragen over koffie gaan stellen”, zegt Edelenbos. ‘Drinken jullie zoveel?’, vraagt de journalist dan ook als de kratten bij de supermarkt worden ingeleverd en de krattenband van de supermarkt zo vol staat dat er niets meer bij kan. “We zijn ook met veel mensen”, reageert één van de studenten adrem. “Dat vond ik een slim antwoord”, zegt Edelenbos.

Toch staan ze ook nog geregeld met hun mond vol tanden bij de vragen die ze krijgen. “Omdat ze ineens vragen hoe het met je moeder thuis gaat. Dat verwacht je niet.”

Edelenbos kreeg een aantal paniekerige telefoontjes na het item over het relatieschema. Daarop was te zien welke relaties de huisgenoten hebben gehad, wat er precies in bed is gebeurd en op wie ze verliefd zijn geweest. “Een meisje belde mij in paniek op omdat ze van anderen had gehoord dat ze op televisie was geweest. Maar toen ze hoorde wat er te zien was, vond ze het allemaal prima”, zegt Edelenbos.

Op Twitter en Facebook zijn de reacties op de docusoap van het studentenhuis heel wat feller en negatiever. De studenten worden uitgemaakt voor ‘gruwelijk kansloze balletjes’ en lui. Huisoudste Peter wordt voor kansloos versleten omdat hij op zijn 28ste nog studeert. “28 Jaren oud en dan nog de student uithangen. Beetje sneu”, twittert iemand. Anderen vinden de uitzendingen ‘vreselijke items’. “Mijn god, leren ze als student zo eindeloos stom te lullen?” roept een twitteraar uit. “Dat studentengeneuzel mogen ze snel schrappen”, twittert weer een ander. “Wat een ballentent is het geworden in de Bolk.” “We hadden van tevoren wel verwacht dat mensen het belachelijk zouden vinden dat Peter op zijn 28ste nog studeert”, zegt Edelenbos. “Dat kwam niet als een verrassing. De één vindt ons sowieso al stom omdat we student zijn, de ander omdat we van de TU Delft komen en weer een ander omdat we rechts stemmen”, zegt Edelenbos.

De studenten van Het Bolkhuisch lijken niet zo met de haatreacties te zitten. “We vinden het wel opvallend dat er zoveel reacties zijn. Maar we vinden het vooral heel grappig dat mensen zo’n hekel aan ons hebben. We willen een boekje maken van alle reacties.”

Het beeld dat tijdens de afleveringen van het huis wordt neergezet, klopt wel aardig, vindt hij. “We doen veel dingen samen in huis. We eten samen, zitten vaak bij elkaar op de kamer en gaan samen op vakantie. Die saamhorigheid zie je in het programma terug. Maar de eerste paar afleveringen waren wel wat clichématig studentikoos. Over een paar afleveringen zie je ook opnames van ingewikkelde formules tijdens colleges. Dat komen Man Bijt Hond-kijkers niet zo vaak tegen, maar is ook een belangrijk onderdeel van het studentenleven.”