Grote verenigingen komen niet uit de verf bij Presidentenforum

Ze wilden dit jaar eens aan het verwachtingspatroon ontkomen. ‘De stunt van Wolbodo’ stond al vermeld in de uitnodigingsbrief van de Owee-werkgroep. Dus stuurde de vereniging dit jaar geen Spaanssprekende vertegenwoordiger of iemand vers uit de zaal geplukt achter de forumtafel. Wolbodo-lid Lucas Stevens was wel voor de gelegenheid gekleed in zwarte jas, geleend wit overhemd met ruches en uitgerust met dikke sigaar. Over zijn schouder hingen twee vrouwelijke leden (Anneloes Nillesen en Georgina Ang) in galajurk. De nieuwe Wolbodo-lijn (‘We wilden dit jaar eens veel leden binnenhalen’) sloeg dinsdag in een overvolle aula wonderwel aan. De meeste presidenten probeerden serieus hun vereniging te promoten en verloren zich nogal eens in overspannen metaforen om de meegebrachte voorwerpen te verklaren. ,,Jullie zijn de bloembol, wij zijn het bierglas met aarde daarin”, aldus Laurens Kooij van de Delftsche Studentenbond. ,,Wij zorgen ervoor dat jullie tot bloei komen.” Of Steven Zuiderwijk van Virgiel: ,,Wij zijn het frame, jullie zijn de onderdelen. En ons frame is behoorlijk solide. Wolbodo-lid Stevens wees naar zijn twee metgezellen: ,,Ik heb hier twee objecten naast me. Een hele goede reden om lid te worden, lijkt me.”

Virgiel en het corps leken bovendien % na enige aandrang uit de zaal % vooral in elkaar geïnteresseerd. ,,Bij ons komen vierde- en vijfdejaars ook nog over de vloer. Bij Virgiel zie je die amper”, sneerde Jurjen van der Wiel van het Delftsch Studentencorps. ,,Wij zijn groter, dynamischer en ongedwongener dan het corps”, kaatste Zuiderwijk terug. Op de belangrijke vraag uit de zaal hoeveel verenigingsleden per jaar in het ziekenhuis belanden, kwam bij beiden overigens geen antwoord.

De zaal had meer sympathie voor de anarchistische geluiden van Wolbodo en de Koornbeurs (,,Ik heb deze hockeybokaal meegebracht om te laten zien dat je ook nog kunt sporten als je stoned en dronken bent”). De door Krashna Musika meegebrachte decibelmeter was onverbiddelijk: zij kregen het meest applaus. Het was uiteindelijk Wolbodo’er Stevens die als beloning de afsluitende mop mocht vertellen. Dat zijn grap % het begint en eindigt met een ‘l’ en het stinkt naar urine: lantaarnpaal % de mist inging, deed niets af aan de triomf van Wolbodo.

Ze wilden dit jaar eens aan het verwachtingspatroon ontkomen. ‘De stunt van Wolbodo’ stond al vermeld in de uitnodigingsbrief van de Owee-werkgroep. Dus stuurde de vereniging dit jaar geen Spaanssprekende vertegenwoordiger of iemand vers uit de zaal geplukt achter de forumtafel. Wolbodo-lid Lucas Stevens was wel voor de gelegenheid gekleed in zwarte jas, geleend wit overhemd met ruches en uitgerust met dikke sigaar. Over zijn schouder hingen twee vrouwelijke leden (Anneloes Nillesen en Georgina Ang) in galajurk. De nieuwe Wolbodo-lijn (‘We wilden dit jaar eens veel leden binnenhalen’) sloeg dinsdag in een overvolle aula wonderwel aan. De meeste presidenten probeerden serieus hun vereniging te promoten en verloren zich nogal eens in overspannen metaforen om de meegebrachte voorwerpen te verklaren. ,,Jullie zijn de bloembol, wij zijn het bierglas met aarde daarin”, aldus Laurens Kooij van de Delftsche Studentenbond. ,,Wij zorgen ervoor dat jullie tot bloei komen.” Of Steven Zuiderwijk van Virgiel: ,,Wij zijn het frame, jullie zijn de onderdelen. En ons frame is behoorlijk solide. Wolbodo-lid Stevens wees naar zijn twee metgezellen: ,,Ik heb hier twee objecten naast me. Een hele goede reden om lid te worden, lijkt me.”

Virgiel en het corps leken bovendien % na enige aandrang uit de zaal % vooral in elkaar geïnteresseerd. ,,Bij ons komen vierde- en vijfdejaars ook nog over de vloer. Bij Virgiel zie je die amper”, sneerde Jurjen van der Wiel van het Delftsch Studentencorps. ,,Wij zijn groter, dynamischer en ongedwongener dan het corps”, kaatste Zuiderwijk terug. Op de belangrijke vraag uit de zaal hoeveel verenigingsleden per jaar in het ziekenhuis belanden, kwam bij beiden overigens geen antwoord.

De zaal had meer sympathie voor de anarchistische geluiden van Wolbodo en de Koornbeurs (,,Ik heb deze hockeybokaal meegebracht om te laten zien dat je ook nog kunt sporten als je stoned en dronken bent”). De door Krashna Musika meegebrachte decibelmeter was onverbiddelijk: zij kregen het meest applaus. Het was uiteindelijk Wolbodo’er Stevens die als beloning de afsluitende mop mocht vertellen. Dat zijn grap % het begint en eindigt met een ‘l’ en het stinkt naar urine: lantaarnpaal % de mist inging, deed niets af aan de triomf van Wolbodo.