Groningse rector magnificus pleit voor korter collegejaar

Volgens Zwarts kan een studiejaar best worden teruggebracht van 42 naar bijvoorbeeld 36 weken. Te beginnen half september, en eindigend eind mei. “Geen land kent zo’n lang academisch jaar als Nederland”, schrijft hij. “Omdat tentamens en hertentamens niet mogen concurreren met het reguliere onderwijs, hebben we een academisch jaar gecreëerd dat zich uitstrekt van september tot en met augustus.”

Zwarts wil daar van af. Het is volgens hem een misvatting dat meer studenten hun opleiding afronden als de lesstof over zo veel mogelijk weken wordt uitgesmeerd. De onderwijsweken worden intensiever als het collegejaar wordt ingekort. Met meer contacturen, waardoor studenten meer betrokken raken. Zwarts verwijst naar topuniversiteiten als Yale en Cambridge. “Daar is het academisch jaar een stuk korter en toch liggen zowel de rendementen als de kwaliteit er een stuk hoger.”

De tijd die studenten overhouden in de zomer kunnen ze gebruiken om summer courses te volgen of andere internationale ervaring op te doen. “Vroeger konden studenten bijvoorbeeld twee maanden meedoen aan archeologische opgravingen in de zomer. Nu kan dit niet, omdat het studieprogramma het simpelweg niet toelaat.” Docenten kunnen volgens Zwarts in de zomermaanden onderzoek doen, studiereizen organiseren en subsidieaanvragen schrijven.

Of zijn wensen realistisch zijn? “Er zullen veel praktische bezwaren worden geopperd”, geeft Zwarts toe. “Maar het begint met visie.”

Mary Dotman droomt ervan dat de medewerkers van de TU jaar na jaar projecten in de Derde Wereld steunen. Dotman, medewerker internationale relaties bij het international office van O&S, weet dat het geen luchtkasteel is. In november en december kreeg ze het op O&S voor elkaar om met een simpele actie een basisschool in Uganda te voorzien van TU-rugtassen en 72 leerboeken.
“We hadden 48 exemplaren over van rugzakken die we uitdelen aan de internationale studenten. ”, zegt Dotman.
Al snel ontstond het idee ze weg te geven aan een school op het eilandje Myende in het Victoriameer in Uganda. “Mijn dochter Kim werkte in juni 2008 een maand als vrijwilliger voor de Chimpanzee Sanctuary and Wildlife Conservation Trust (CSWCT) op Ngamba Island in het Victoriameer. Myende is een buureilandje dat is geadopteerd door de CSWCT. Kim was op Myende geweest en bezocht daar ook de school. De CSWCT zorgde daar voor onder meer een stenen schooltje en ecotoiletten, maar er ontbreekt nog van alles.”
Dotman wilde meer doen dan rugzakken sturen. “We overlegden hier op O&S en besloten dat er iets in de tas moest.” Het idee om ze te vullen met onder meer potloden, schriftjes, tandpasta, tandenborstel en zeep werd al snel verlaten. “Ik kreeg contact met de directrice van het apencentrum. Zij stelde voor lege rugzakken en geld te sturen. Dat is goedkoper bij het versturen en daar kun je met hetzelfde geld veel meer potloden en dergelijke kopen. Ook bleek dat ze vooral behoefte hadden aan schoolboeken.”
Intussen stuurde Dotman op O&S  een e-mail rond met het verzoek tien euro te geven om de rugzakken te vullen. Een derde van het personeel reageerde positief. “Uiteindelijk hadden we ruim 382 euro plus 160 euro van sponsors buiten de TU.” In december vorig jaar kocht Kim, na overleg met de school, in Uganda 72 leerboeken, die ze afleverde bij de CSWCT. De school ontving deze na de kerstvakantie.
Het succes smaakt Dotman naar meer. “Dit ging eigenlijk zo makkelijk. De TU is veel groter dan O&S; er is dus veel meer mogelijk”, stelt Dotman.
Na de zomervakantie wil Dotman bij meer afdelingen – ‘misschien wel de hele TU’ – kijken of er animo is. “Als er weer rugtassen van de internationale studenten over zijn, dan kunnen we de rest van de kinderen een tas geven.” En het geld? “Ik heb begrepen dat de school grote behoefte heeft aan een watertank en schooluniformen. Het zou mooi zijn als de uniformen op het eiland gemaakt kunnen worden. Dan levert dat werk op.”
Hoe ze een nieuwe actie gaat aanpakken, weet Dotman nog niet. Eerst gaat ze toestemming vragen en kijken wat mogelijk is. “Als je weet hoeveel medewerkers je benadert en een derde daarvan doet mee, dan weet je wat je ongeveer binnenkrijgt en wat we kunnen doen voor Myende.”
En als het eilandje is voorzien? “Dan zijn er ongetwijfeld andere projecten waar mensen hier een band mee hebben. Zo houd je het concreet en dichtbij, want dat is wat mensen aanspreekt. En wie weet kan de TU ooit een of meer kinderen voor wie we nu boeken en een rugzak hebben gestuurd een beurs aanbieden.” 

Volgens Zwarts kan een studiejaar best worden teruggebracht van 42 naar bijvoorbeeld 36 weken. Te beginnen half september, en eindigend eind mei. ‘Geen land kent zo’n lang academisch jaar als Nederland’, schrijft hij. ‘Omdat tentamens en hertentamens niet mogen concurreren met het reguliere onderwijs, hebben we een academisch jaar gecreëerd dat zich uitstrekt van september tot en met augustus.’

Zwarts wil daar van af. Het is volgens hem een misvatting dat meer studenten hun opleiding afronden als de lesstof over zo veel mogelijk weken wordt uitgesmeerd. De onderwijsweken worden intensiever als het collegejaar wordt ingekort. Met meer contacturen, waardoor studenten meer betrokken raken. Zwarts verwijst naar topuniversiteiten als Yale en Cambridge. ‘Daar is het academisch jaar een stuk korter en toch liggen zowel de rendementen als de kwaliteit er een stuk hoger.’

De tijd die studenten overhouden in de zomer kunnen ze gebruiken om summer courses te volgen of andere internationale ervaring op te doen. ‘Vroeger konden studenten bijvoorbeeld twee maanden meedoen aan archeologische opgravingen in de zomer. Nu kan dit niet, omdat het studieprogramma het simpelweg niet toelaat.’ Docenten kunnen volgens Zwarts in de zomermaanden onderzoek doen, studiereizen organiseren en subsidieaanvragen schrijven.

Of zijn wensen realistisch zijn? ‘Er zullen veel praktische bezwaren worden geopperd’, geeft Zwarts toe. ‘Maar het begint met visie.’