Na ruim tien jaar inspanning voor de positie en de werkomgeving van de vrouw op de faculteit Technische Natuurkunde viert het Faculteits Vrouwen Overleg (FVO) dit jaar haar tweede lustrum.
Share
Gisteren ontving het overleg de emancipatieprijs van de universiteit. Voorlopig zal de organisatie wel blijven bestaan, ,,want emancipatie is binnen de faculteit nog hard nodig”. Joyce van Middelkoop maakte het allemaal vanaf het begin mee.
Al vanaf het officiële begin in 1985 was Van Middelkoop actief bij het FVO. ,,Het waren toen vooral secretaresses die behoefte hadden aan contacten. Zij zaten op geïsoleerde posities binnen de faculteit”, vertelt zij. Zelf is zij analist. ,,Eén van de eerste samenbindende aspecten was toen de introductie van tekstverwerkingsapparatuur. Bij de overschakeling van typemachines op computers werd de keuze voor de apparatuur gemaakt door de hoogleraren. Wij wilden daarbij toen inspraak hebben.”
Voor de start in oktober 1985 was het overleg al een paar jaar actief; in 1983 was er al een vrouwenoverleg gestart door een medewerkster van de dienst Personeel en Organisatie. Zij vond dat het zinvol zou zijn om als vrouwelijke medewerkers met elkaar van gedachte te wisselen over de werksituatie en de werkomstandigheden.
Vanaf 1985 werd het FVO vertegenwoordigt bij het Centraal Vrouwenoverleg en kreeg het een klein budget – voor de kopierkosten. Van Middelkoop was de eerste voorzitter.
Voor de vrouwen van de faculteit is het FVO een netwerk van contacten waarmee problemen kunnen worden besproken. ,,Mannen hebben binnen deze faculteit vanzelfsprekend contacten. Deze faculteit is een echte mannenwereld. Voor de vrouwen is het moeilijker. Zij zitten op de geïsoleerde posities van het ondersteunend personeel. Ook voor hen is het belangrijk dat ze de mogelijkheid hebben over hun werk te praten met collega’s.”
In 1983 is nog even overwogen om ook het mannelijke niet-wetenschappelijk personeel, werkzaam in de administratieve sector, erbij te btrekken. Na uitvoerige discussie is daar toen van afgezien. Het mannelijk personeel verkeerde in een betere positie zowel wat betreft honorering als wat betreft het carrièreperspectief, vond het overleg.
Breiwerkjes
Niet alle vrouwen van de faculteit zijn lid van het FVO. ,,Sommigen vinden het gewoon niet nodig”, aldus Van Middelkoop. ,,Ze kunnen zich gewoon niet met ons identificeren. Sommigen denken dat wij feministisch zijn.” Maar feministisch wil Van Middelkoop haar club niet noemen: ,,Dat heeft weer zo’n negatieve bijklank, tegenwoordig.” Dat het overleg zo nu en dan toch vreemd wordt aangekeken, daar ontkomt het niet aan. ,,Vooral in het begin, door de mannen van de faculteit. Als er weer een vergadering was, werden er wel opmerkingen gemaakt als van ‘Gaan we weer roddelen?’, ofdingen als ‘Hebben jullie de breiwerkjes niet vergeten’. Er bestond toen ook nog geen klachtenregeling”, aldus Van Middelkoop. ,,Ondertussen zijn we wel geaccepteerd als een groep die zich druk maakt om de werkomstandigheden.”
Van Middelkoop zou graag vrouwelijke docenten zien verschijnen aan de faculteit. ,,Op dit moment kent deze faculteit geen vrouwelijk onderwijzend personeel. Zelfs niet om practica te geven. We proberen de vrouwelijke aio’s bij ons te betrekken maar die hebben zoiets van ‘Dat heeft voor ons geen nut’. Toch moeten de docenten en leraren tenslotte uit de aio’s voortkomen.”
Afgelopen woensdag was het TU Vrouwendag, dit jaar georganiseerd door het FVO, onder het thema ‘Emancipatie, is het nog wel nodig?’ Het antwoord van Van Middelkoop daarop is: ,,Emancipatie is nog hard nodig. Er moet een mentaliteitsverandering komen. Net als bij niet roken en niet vloeken: gewoon een kwestie van rekening houden met elkaar.” (E.S.)
Na ruim tien jaar inspanning voor de positie en de werkomgeving van de vrouw op de faculteit Technische Natuurkunde viert het Faculteits Vrouwen Overleg (FVO) dit jaar haar tweede lustrum. Gisteren ontving het overleg de emancipatieprijs van de universiteit. Voorlopig zal de organisatie wel blijven bestaan, ,,want emancipatie is binnen de faculteit nog hard nodig”. Joyce van Middelkoop maakte het allemaal vanaf het begin mee.
Al vanaf het officiële begin in 1985 was Van Middelkoop actief bij het FVO. ,,Het waren toen vooral secretaresses die behoefte hadden aan contacten. Zij zaten op geïsoleerde posities binnen de faculteit”, vertelt zij. Zelf is zij analist. ,,Eén van de eerste samenbindende aspecten was toen de introductie van tekstverwerkingsapparatuur. Bij de overschakeling van typemachines op computers werd de keuze voor de apparatuur gemaakt door de hoogleraren. Wij wilden daarbij toen inspraak hebben.”
Voor de start in oktober 1985 was het overleg al een paar jaar actief; in 1983 was er al een vrouwenoverleg gestart door een medewerkster van de dienst Personeel en Organisatie. Zij vond dat het zinvol zou zijn om als vrouwelijke medewerkers met elkaar van gedachte te wisselen over de werksituatie en de werkomstandigheden.
Vanaf 1985 werd het FVO vertegenwoordigt bij het Centraal Vrouwenoverleg en kreeg het een klein budget – voor de kopierkosten. Van Middelkoop was de eerste voorzitter.
Voor de vrouwen van de faculteit is het FVO een netwerk van contacten waarmee problemen kunnen worden besproken. ,,Mannen hebben binnen deze faculteit vanzelfsprekend contacten. Deze faculteit is een echte mannenwereld. Voor de vrouwen is het moeilijker. Zij zitten op de geïsoleerde posities van het ondersteunend personeel. Ook voor hen is het belangrijk dat ze de mogelijkheid hebben over hun werk te praten met collega’s.”
In 1983 is nog even overwogen om ook het mannelijke niet-wetenschappelijk personeel, werkzaam in de administratieve sector, erbij te btrekken. Na uitvoerige discussie is daar toen van afgezien. Het mannelijk personeel verkeerde in een betere positie zowel wat betreft honorering als wat betreft het carrièreperspectief, vond het overleg.
Breiwerkjes
Niet alle vrouwen van de faculteit zijn lid van het FVO. ,,Sommigen vinden het gewoon niet nodig”, aldus Van Middelkoop. ,,Ze kunnen zich gewoon niet met ons identificeren. Sommigen denken dat wij feministisch zijn.” Maar feministisch wil Van Middelkoop haar club niet noemen: ,,Dat heeft weer zo’n negatieve bijklank, tegenwoordig.” Dat het overleg zo nu en dan toch vreemd wordt aangekeken, daar ontkomt het niet aan. ,,Vooral in het begin, door de mannen van de faculteit. Als er weer een vergadering was, werden er wel opmerkingen gemaakt als van ‘Gaan we weer roddelen?’, ofdingen als ‘Hebben jullie de breiwerkjes niet vergeten’. Er bestond toen ook nog geen klachtenregeling”, aldus Van Middelkoop. ,,Ondertussen zijn we wel geaccepteerd als een groep die zich druk maakt om de werkomstandigheden.”
Van Middelkoop zou graag vrouwelijke docenten zien verschijnen aan de faculteit. ,,Op dit moment kent deze faculteit geen vrouwelijk onderwijzend personeel. Zelfs niet om practica te geven. We proberen de vrouwelijke aio’s bij ons te betrekken maar die hebben zoiets van ‘Dat heeft voor ons geen nut’. Toch moeten de docenten en leraren tenslotte uit de aio’s voortkomen.”
Afgelopen woensdag was het TU Vrouwendag, dit jaar georganiseerd door het FVO, onder het thema ‘Emancipatie, is het nog wel nodig?’ Het antwoord van Van Middelkoop daarop is: ,,Emancipatie is nog hard nodig. Er moet een mentaliteitsverandering komen. Net als bij niet roken en niet vloeken: gewoon een kwestie van rekening houden met elkaar.” (E.S.)
Comments are closed.