Campus

Een pil om mensen weer lief te maken

Jong geleerd is oud gedaan: ruim tweehonderd kinderen kwamen naar Delft om te brainstormen over een betere wereld. Hoe maak je de wereld beter voor kinderen? Tijdens de ‘MegaBrainstorm 2002’ die het Centrum voor de Ontwikkeling van het Creatief Denken (Cocd) samen met Unicef organiseerde, waren het voor de verandering eens niet alleen de sessieleiders die het probleem onbevangen benaderden.

Ruim tweehonderd kinderen kwamen vorige week woensdag naar Delft om beleidsmakers uit bedrijfsleven, politiek, overheid en maatschappelijke organisaties te inspireren met hun simpele, vaak verrassende oplossingen.

Nieuwsgierig

Op woensdag 13 november 2002 ziet de hal van Industrieel Ontwerpen er niet zoals gebruikelijk uit. Er staat een podium in de ontwerphal en onder een kleurig dak van ballonnen hebben zich allerlei verschillende mensen verzameld, van politici en directeuren in pak, tot artiesten en schoolkinderen. Vandaag hebben ze een gemeenschappelijk doel: nadenken over de toekomst van kinderen. ,,De toekomst, die ontwerp je.” vertelt IO-decaan Jan Jacobs de aanwezigen. Een geschikte locatie dus voor de MegaBrainstorm 2002.

Het initiatief voor deze brainstorm komt van het Cocd, dat zijn 25-jarig bestaan wilde vieren door Unicef hulp aan te bieden bij de zoektocht naar nieuwe manieren om kinderen te helpen. Tijdens de VN-Kindertop afgelopen mei stond het gezamenlijk nemen van verantwoordelijkheden centraal, vandaar dat Unicef van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om deze variëteit aan mensen bij elkaar te brengen. Medewerkers van het Cocd treden op als sessieleiders, bijgestaan door studenten Industrieel Ontwerpen die het creatief problemen oplossen ook onder de knie hebben.

Demissionair staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking Agnes van Ardenne (CDA) is uitgenodigd om het evenement te openen. Terwijl kinderen zitten te bellenblazen, vertelt ze met een prachtige voorleesstem een fabel over een slang en een egel. Met z’n allen weet je nou eenmaal meer, zo leert haar verhaal.

Vervolgens legt ‘reisleider’ Jim van der Beuken van het Cocd de regels van het brainstormen uit: nieuwsgierig zijn, creatief % je mag van alles roepen – en moedig. Uitkomen voor je eigen ideeën dus. Als hij de deelnemers vraagt elkaar te groeten alsof ze de beste vrienden zijn die ze in lange tijd hebben gezien, breekt een vrolijk kabaal los en daarmee is de sfeer voor de dag bepaald.

Ontwikkelingsland

De drie hoofdthema’s van de dag zijn: beter beschermen, beter leren en betere wereld. Daaromheen zijn vragen geformuleerd als: hoe kan je leren leuker maken of: waar tegen zou een pil uitgevonden moet worden? En voor de grote mensen: op welke manieren kun je opkomen voor de belang van het kind?

,,We wilden in elk geval onderwerpen aan bod laten komen die zich dichtbij afspelen, zoals pesten en kindermishandeling, maar ook problematiek verder van huis”, vertelt Maarten Bijl van Unicef.

Voor de creatieve sessies wordt iedereen naar leeftijd ingedeeld, zodat de jonge kinderen hun ideeën ook kwijt kunnen zonder overschaduwd te worden. De groepen verspreiden zich door het IO-gebouw en het is duidelijk te horen waar de kinderen zitten. In elk ‘kinderhok’ speelt zich weer een ander tafereel af; schminken, verkleden, blaadjes op de grond – hoe gekker hoe beter, lijkt het wel. De volwassenen zitten naar verhouding braaf aan tafel. Els van Klinker van ontwerpbureau Proforma vind het jammer dat de groepen niet gemengd zijn. Ze denkt dat de volwassenen met kinderen erbij misschien losser waren geworden.

Is het voor de sessieleiders niet heel anders om met kinderen te werken? Manu de Bruijn van het Cocd vertelt: ,,Ze klitten samen met hun vriendjes en je hebt heel wat tijd nodig om hun vertrouwen te winnen. Verder merkte ik dat sommige begrippen te abstract waren. Een meisje vroeg me: wat is een ontwikkelingsland eigenlijk?”

Gespreksstof

Na de sessies komen volwassenen en kinderen weer in de hal bij elkaar, met hun beste ideeën op stukken gekleurd karton geschreven. Laat andere mensen zien wat je bedacht hebt en kijk of je zelf ideeën ziet die je in je dagelijkse leven kunt toepassen, luidt de opdracht.

Allerlei oplossingen passeren de revue: orka’s die kinderen beter maken en het water schoon, een kindertelefoon voor de hele wereld en pillen die mensen die kinderen mishandelen weer lief moeten maken. Een volwassene loopt rond met het minder verrassende ‘let meer op kinderen’. Sommige kinderen hebben een drastischere mening: ze vinden dat er actie nodig is en er meer ellende op de televisie getoond mag worden, zelfs mensen die dood gaan.

Om te zorgen dat de energie niet verzandt, zal Unicef een selectie van de ideeën opnemen in een boekje en dat presenteren aan staatssectretaris Van Ardenne. Gespreksstof opleveren, dat is een belangrijk doel van de exercitie. Van Ardenne ziet de brainstorm, behalve als een middel om de betrokkenheid te vergroten, bovendien als een oefening in het leren luisteren naar elkaar.

Net zoals vergaderingen van de Verenigde Naties wordt de bijeenkomst afgesloten met een slotakkoord, in dit geval van een muzikaal type. Er worden tweehonderd trommels uitgedeeld en een overenthousiaste trommelaarster zweept iedereen op om mee te doen. Het oorverdovende lawaai laat indruk achter: zo’n feest is er niet elke dag bij Industrieel Ontwerpen.

Hoe maak je de wereld beter voor kinderen? Tijdens de ‘MegaBrainstorm 2002’ die het Centrum voor de Ontwikkeling van het Creatief Denken (Cocd) samen met Unicef organiseerde, waren het voor de verandering eens niet alleen de sessieleiders die het probleem onbevangen benaderden. Ruim tweehonderd kinderen kwamen vorige week woensdag naar Delft om beleidsmakers uit bedrijfsleven, politiek, overheid en maatschappelijke organisaties te inspireren met hun simpele, vaak verrassende oplossingen.

Nieuwsgierig

Op woensdag 13 november 2002 ziet de hal van Industrieel Ontwerpen er niet zoals gebruikelijk uit. Er staat een podium in de ontwerphal en onder een kleurig dak van ballonnen hebben zich allerlei verschillende mensen verzameld, van politici en directeuren in pak, tot artiesten en schoolkinderen. Vandaag hebben ze een gemeenschappelijk doel: nadenken over de toekomst van kinderen. ,,De toekomst, die ontwerp je.” vertelt IO-decaan Jan Jacobs de aanwezigen. Een geschikte locatie dus voor de MegaBrainstorm 2002.

Het initiatief voor deze brainstorm komt van het Cocd, dat zijn 25-jarig bestaan wilde vieren door Unicef hulp aan te bieden bij de zoektocht naar nieuwe manieren om kinderen te helpen. Tijdens de VN-Kindertop afgelopen mei stond het gezamenlijk nemen van verantwoordelijkheden centraal, vandaar dat Unicef van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om deze variëteit aan mensen bij elkaar te brengen. Medewerkers van het Cocd treden op als sessieleiders, bijgestaan door studenten Industrieel Ontwerpen die het creatief problemen oplossen ook onder de knie hebben.

Demissionair staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking Agnes van Ardenne (CDA) is uitgenodigd om het evenement te openen. Terwijl kinderen zitten te bellenblazen, vertelt ze met een prachtige voorleesstem een fabel over een slang en een egel. Met z’n allen weet je nou eenmaal meer, zo leert haar verhaal.

Vervolgens legt ‘reisleider’ Jim van der Beuken van het Cocd de regels van het brainstormen uit: nieuwsgierig zijn, creatief % je mag van alles roepen – en moedig. Uitkomen voor je eigen ideeën dus. Als hij de deelnemers vraagt elkaar te groeten alsof ze de beste vrienden zijn die ze in lange tijd hebben gezien, breekt een vrolijk kabaal los en daarmee is de sfeer voor de dag bepaald.

Ontwikkelingsland

De drie hoofdthema’s van de dag zijn: beter beschermen, beter leren en betere wereld. Daaromheen zijn vragen geformuleerd als: hoe kan je leren leuker maken of: waar tegen zou een pil uitgevonden moet worden? En voor de grote mensen: op welke manieren kun je opkomen voor de belang van het kind?

,,We wilden in elk geval onderwerpen aan bod laten komen die zich dichtbij afspelen, zoals pesten en kindermishandeling, maar ook problematiek verder van huis”, vertelt Maarten Bijl van Unicef.

Voor de creatieve sessies wordt iedereen naar leeftijd ingedeeld, zodat de jonge kinderen hun ideeën ook kwijt kunnen zonder overschaduwd te worden. De groepen verspreiden zich door het IO-gebouw en het is duidelijk te horen waar de kinderen zitten. In elk ‘kinderhok’ speelt zich weer een ander tafereel af; schminken, verkleden, blaadjes op de grond – hoe gekker hoe beter, lijkt het wel. De volwassenen zitten naar verhouding braaf aan tafel. Els van Klinker van ontwerpbureau Proforma vind het jammer dat de groepen niet gemengd zijn. Ze denkt dat de volwassenen met kinderen erbij misschien losser waren geworden.

Is het voor de sessieleiders niet heel anders om met kinderen te werken? Manu de Bruijn van het Cocd vertelt: ,,Ze klitten samen met hun vriendjes en je hebt heel wat tijd nodig om hun vertrouwen te winnen. Verder merkte ik dat sommige begrippen te abstract waren. Een meisje vroeg me: wat is een ontwikkelingsland eigenlijk?”

Gespreksstof

Na de sessies komen volwassenen en kinderen weer in de hal bij elkaar, met hun beste ideeën op stukken gekleurd karton geschreven. Laat andere mensen zien wat je bedacht hebt en kijk of je zelf ideeën ziet die je in je dagelijkse leven kunt toepassen, luidt de opdracht.

Allerlei oplossingen passeren de revue: orka’s die kinderen beter maken en het water schoon, een kindertelefoon voor de hele wereld en pillen die mensen die kinderen mishandelen weer lief moeten maken. Een volwassene loopt rond met het minder verrassende ‘let meer op kinderen’. Sommige kinderen hebben een drastischere mening: ze vinden dat er actie nodig is en er meer ellende op de televisie getoond mag worden, zelfs mensen die dood gaan.

Om te zorgen dat de energie niet verzandt, zal Unicef een selectie van de ideeën opnemen in een boekje en dat presenteren aan staatssectretaris Van Ardenne. Gespreksstof opleveren, dat is een belangrijk doel van de exercitie. Van Ardenne ziet de brainstorm, behalve als een middel om de betrokkenheid te vergroten, bovendien als een oefening in het leren luisteren naar elkaar.

Net zoals vergaderingen van de Verenigde Naties wordt de bijeenkomst afgesloten met een slotakkoord, in dit geval van een muzikaal type. Er worden tweehonderd trommels uitgedeeld en een overenthousiaste trommelaarster zweept iedereen op om mee te doen. Het oorverdovende lawaai laat indruk achter: zo’n feest is er niet elke dag bij Industrieel Ontwerpen.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.