Een disco zoals in Bleiswijk

. gotta lay low.” Maagdelijk witte sportschoenen, veel sieraden en dikke winterjassen. Zeven aanwezigen vallen op doordat ze hun jas wel hebben uitgetrokken: de leden van Stip. De gemeentelijke studentenpartij wil in het buurthuis de meningen van jongeren peilen voor een nieuw verkiezingsprogramma.

Gemeenteraadslid Jan Pedro Vis verdeelt de aanwezigen over vijf tafels. Stiplid Jonathan Vondeling schuift aan bij de jongsten. Voor hem ligt een A4’tje met vragen. ,,Wat vinden jullie van het uitgaansleven in Delft?” ,,Er moet een disco voor jongeren komen”, vindt de zestienjarige Omar. ,,Eentje zoals bij mijn neef in Bleiswijk: heel veel banken, iedereen chillen enzo.”

Veiligheid. ,,Meer condoomautomaten”, vindt een vriendje van Omar. ,,Dan wordt het vanzelf veiliger. Ik moet toch veilig kunnen neuken?” Staat genoteerd. Volgende puntje: kortingspassen. ,,Ja, voor kleding”, klinkt het antwoord. ,,En voor activiteiten?”, probeert Vondeling. ,,Nee, die zijn toch altijd saai.”

Sportvoorzieningen. ,,De gemeente heeft een miljoen uitgetrokken voor skatebanen”, meldt Vondeling. ,,Een skatebaan? Wij zijn toch geen skaters? Een miljoen aan die skaters…tsss.” De ene jongere is de andere niet.

Na een half uur worden de meningen uit de verschillende groepjes op twee grote witte vellen geschreven. Het resultaat is voldoende voor vijf verkiezingsprogramma’s. Een disco, een grotere kermis, meer ruiterpaden in de Kerkpolder… Met groene stickertjes mogen de jongeren aangeven wat ze het belangrijkst vinden. ,,Staat er ook seks tussen? Ik wil wel meer seks.” De stickertjes concentreren zich rond drie programmapunten: een muziekoefenruimte, meer personeel in het buurthuis en een discotheek voor jongeren.

Stip moet afwachten of de partij na de verkiezingen weer in de coalitie komt. Wethouder Mathijs Mahler belooft zijn best te doen voor de jongeren, maar waarschuwt ,,Als één ding meer geld krijgt, moet in iets anders worden gesneden.” Eén besparing kan in ieder geval vast worden gedaan: een frituur in het buurthuis bleek na het stickerplakken toch niet zo belangrijk.

Jongerencentrum ‘Culture’ aan de Mozartlaan. Dertig homeboys uit Buitenhof chillen op de tonen van Snoop Dog ,,To all you brothers in the street… gotta lay low.” Maagdelijk witte sportschoenen, veel sieraden en dikke winterjassen. Zeven aanwezigen vallen op doordat ze hun jas wel hebben uitgetrokken: de leden van Stip. De gemeentelijke studentenpartij wil in het buurthuis de meningen van jongeren peilen voor een nieuw verkiezingsprogramma.

Gemeenteraadslid Jan Pedro Vis verdeelt de aanwezigen over vijf tafels. Stiplid Jonathan Vondeling schuift aan bij de jongsten. Voor hem ligt een A4’tje met vragen. ,,Wat vinden jullie van het uitgaansleven in Delft?” ,,Er moet een disco voor jongeren komen”, vindt de zestienjarige Omar. ,,Eentje zoals bij mijn neef in Bleiswijk: heel veel banken, iedereen chillen enzo.”

Veiligheid. ,,Meer condoomautomaten”, vindt een vriendje van Omar. ,,Dan wordt het vanzelf veiliger. Ik moet toch veilig kunnen neuken?” Staat genoteerd. Volgende puntje: kortingspassen. ,,Ja, voor kleding”, klinkt het antwoord. ,,En voor activiteiten?”, probeert Vondeling. ,,Nee, die zijn toch altijd saai.”

Sportvoorzieningen. ,,De gemeente heeft een miljoen uitgetrokken voor skatebanen”, meldt Vondeling. ,,Een skatebaan? Wij zijn toch geen skaters? Een miljoen aan die skaters…tsss.” De ene jongere is de andere niet.

Na een half uur worden de meningen uit de verschillende groepjes op twee grote witte vellen geschreven. Het resultaat is voldoende voor vijf verkiezingsprogramma’s. Een disco, een grotere kermis, meer ruiterpaden in de Kerkpolder… Met groene stickertjes mogen de jongeren aangeven wat ze het belangrijkst vinden. ,,Staat er ook seks tussen? Ik wil wel meer seks.” De stickertjes concentreren zich rond drie programmapunten: een muziekoefenruimte, meer personeel in het buurthuis en een discotheek voor jongeren.

Stip moet afwachten of de partij na de verkiezingen weer in de coalitie komt. Wethouder Mathijs Mahler belooft zijn best te doen voor de jongeren, maar waarschuwt ,,Als één ding meer geld krijgt, moet in iets anders worden gesneden.” Eén besparing kan in ieder geval vast worden gedaan: een frituur in het buurthuis bleek na het stickerplakken toch niet zo belangrijk.