Desgevraagd

Happy Meals, Big Macs en French Fries hebben behalve hun herkomst nog een ding gemeen: er zit flink wat verpakking omheen. Hoewel fastfoodketen McDonald’s zijn exacte afvalcijfers niet wil prijsgeven, gaan milieuorganisaties ervan uit dat alleen al de circa tienduizend Amerikaanse vestigingen jaarlijks vele duizenden tonnen vuil afvoeren. Het concern belooft wel honderd miljoen dollar per jaar aan recycling te zullen spenderen, en wil verder nog kwijt dat zo’n twintig procent van de afvalstroom binnen de vestigingen uit frietbakjes bestaat.

Recycling is heel mooi, maar het voorkomen van afval is natuurlijk beter. Volgend jaar begint daarom in de Amerikaanse restaurants een proef met eetbare hamburgerverpakkingen. De doosjes zullen worden vervaardigd van aardappelzetmeel en vervangen de zogenaamde clam-shells die nog van polystyreenschuim gemaakt zijn. Het zetmeeldoosje is smakeloos, terwijl het spijsverteringsstelsel er ook geen moeite mee schijnt te hebben. Bovendien lost het materiaal snel op in water en is het geheel biologisch afbreekbaar.
Peanuts

Desgevraagd meent dr.ir. J.A.M. Remmerswaal, werkzaam bij de sectie milieugerichte productontwikkeling van OCP, dat hiermee maar een relatief gering milieuprobleem wordt opgelost. Toch staat hij welwillend tegenover het initiatief. ,,Het sympathieke ervan is dat je niets weggooit. En aardappelzetmeel is in elk geval milieuvriendelijker dan polystyreen”, aldus Remmerswaal. ,,Bovendien geeft het bedrijf hiermee een signaal af, namelijk dat het ook anders kan. Het gaat weliswaar om peanuts, maar voor de bewustwording van de consument is het best belangrijk.”

Overigens experimenteerde de verpakkingsindustrie al eerder met biologisch afbreekbaar materiaal, maar daar werd de milieubewuste voorhoede niet warm of koud van. Remmerswaal: ,,De eerste biologisch afbreekbare verpakkingen waren van aardolie gemaakt, een niet hernieuwbare bron. Als we een duurzame wereld willen, dan moet het verbruik tenslotte in evenwicht zijn met het materiaalaanbod. Maar met aardappelzetmeel is de nettobalans wel gunstig. Je zou voor de productie bijvoorbeeld het restafval van de patatindustrie kunnen gebruiken. Dat wordt nu nog gecomposteerd.”

Eetbare verpakkingen zijn echter ook niets nieuws. ,,Die worden gewoon gespuitgiet en daarna gebakken als een pannenkoek. Maar dat verschilt niet veel van de productiewijze van ijscohoorntjes, en die bestaan toch al een tijdje. Zo’n bakje smaakt trouwens helemaal nergens naar, maar een neutrale smaak is in dit geval wel prettig.”

Happy Meals, Big Macs en French Fries hebben behalve hun herkomst nog een ding gemeen: er zit flink wat verpakking omheen. Hoewel fastfoodketen McDonald’s zijn exacte afvalcijfers niet wil prijsgeven, gaan milieuorganisaties ervan uit dat alleen al de circa tienduizend Amerikaanse vestigingen jaarlijks vele duizenden tonnen vuil afvoeren. Het concern belooft wel honderd miljoen dollar per jaar aan recycling te zullen spenderen, en wil verder nog kwijt dat zo’n twintig procent van de afvalstroom binnen de vestigingen uit frietbakjes bestaat.

Recycling is heel mooi, maar het voorkomen van afval is natuurlijk beter. Volgend jaar begint daarom in de Amerikaanse restaurants een proef met eetbare hamburgerverpakkingen. De doosjes zullen worden vervaardigd van aardappelzetmeel en vervangen de zogenaamde clam-shells die nog van polystyreenschuim gemaakt zijn. Het zetmeeldoosje is smakeloos, terwijl het spijsverteringsstelsel er ook geen moeite mee schijnt te hebben. Bovendien lost het materiaal snel op in water en is het geheel biologisch afbreekbaar.
Peanuts

Desgevraagd meent dr.ir. J.A.M. Remmerswaal, werkzaam bij de sectie milieugerichte productontwikkeling van OCP, dat hiermee maar een relatief gering milieuprobleem wordt opgelost. Toch staat hij welwillend tegenover het initiatief. ,,Het sympathieke ervan is dat je niets weggooit. En aardappelzetmeel is in elk geval milieuvriendelijker dan polystyreen”, aldus Remmerswaal. ,,Bovendien geeft het bedrijf hiermee een signaal af, namelijk dat het ook anders kan. Het gaat weliswaar om peanuts, maar voor de bewustwording van de consument is het best belangrijk.”

Overigens experimenteerde de verpakkingsindustrie al eerder met biologisch afbreekbaar materiaal, maar daar werd de milieubewuste voorhoede niet warm of koud van. Remmerswaal: ,,De eerste biologisch afbreekbare verpakkingen waren van aardolie gemaakt, een niet hernieuwbare bron. Als we een duurzame wereld willen, dan moet het verbruik tenslotte in evenwicht zijn met het materiaalaanbod. Maar met aardappelzetmeel is de nettobalans wel gunstig. Je zou voor de productie bijvoorbeeld het restafval van de patatindustrie kunnen gebruiken. Dat wordt nu nog gecomposteerd.”

Eetbare verpakkingen zijn echter ook niets nieuws. ,,Die worden gewoon gespuitgiet en daarna gebakken als een pannenkoek. Maar dat verschilt niet veel van de productiewijze van ijscohoorntjes, en die bestaan toch al een tijdje. Zo’n bakje smaakt trouwens helemaal nergens naar, maar een neutrale smaak is in dit geval wel prettig.”