Opinie

De vloek van de nuance

Soms zou ik willen dat ik weer eens gewoon een sommetje mocht maken. 1 + 1 = 2, maar dan vele malen ingewikkelder natuurlijk en daarmee uitdagender, maar wel een sommetje waar een eenduidig antwoord op volgt.

Een keihard cijfer dat je kunt presenteren aan de baas, de klant of de opdrachtgever. “Zo jongens, dit is het. Alsjeblieft.” En dat je dan tevreden kunt gaan slapen omdat je een probleem hebt opgelost. Idealiseer ik mijn vorige leven? Natuurlijk. Ik heb er niet voor niets voor gekozen geen ingenieur meer te willen zijn. Maar sommige dingen mis ik af en toe.

Wat dat betreft waren die kunstgeschiedenistentamens van afgelopen maand een lichtpuntje in de duisternis. Het bronzen ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius is gewoon van 161-180 na Christus. Over die marge zullen vast nog wel een aantal specialisten bakkeleien, maar in het standaardwerk voor kunsthistorici (de Janson) staan deze jaartallen. Fijn zo’n internationale afspraak. Als kunsthistoricus moet ik die kennis gewoon als bagage met me meedragen en desgevraagd reproduceren. Eitje.

Maar nu moet ik voor morgenavond vierduizend woorden tikken over een onderwerp dat maar niet eenduidig wil worden. Ik heb betrokkenen over het onderwerp gesproken. Enkelen van hen hadden het probleem zelf wel teruggebracht tot een glashelder statement. “Zo zit het en niet anders.” Maar ja, de ander was dan weer net zo stellig over precies het tegenovergestelde. Beide uitersten worden vertegenwoordigd door intelligente, betrouwbare bronnen. Ik neig iets meer naar de een dan naar de ander, maar ik zweef nog steeds. Ik heb veel gelezen over het onderwerp. Er is door betrouwbare derden een ongelooflijke hoeveelheid feiten verzameld, maar zelfs de feiten lijken elkaar tegen te spreken. Het geheel is onmogelijk te overzien.

Er hebben zich al vele advocaten, rechters, politici, mediaspecialisten, journalisten en columnisten over de zaak gebogen en nu heb ik mezelf opgelegd er ook nog eens wat mee te doen. Sommige voorgangers dachten er uit te zijn, maar geen van hen heeft mij kunnen overtuigen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ik moet de nuance zoeken waar iedereen in uitersten schiet. Maar wie wil er in deze tijd van extreme meningen nog een genuanceerde mening lezen? Het lezen van een genuanceerde mening is ongeveer net zo leuk als er eentje optikken. Het bloed kruipt bovendien waar het niet gaan kan. Ook ik wil de boel duiden. De lezer een verfrissende kijk op het verhaal meegeven.

Maar ik ben verdwaald in mijn research. Ik ben omringd door boeken, artikelen en tapes van interviews. Overal zoek ik naar die ene clou, die ene quote die alleen ik door mijn bijzondere kwaliteiten gevonden heb en die alles op zijn plek doet vallen. Ik heb nog een etmaal om een interessant en leesbaar verhaal te tikken. Als u dit leest, ligt het verhaal bij de opdrachtgever en mag ik voor het eerst in dagen weer een biertje drinken. Ik wou dat ik bij u was.

Ir. Marie-José Kleef is freelance journalist. Ze studeerde civiele techniek aan de TU Delft.

Soms zou ik willen dat ik weer eens gewoon een sommetje mocht maken. 1 + 1 = 2, maar dan vele malen ingewikkelder natuurlijk en daarmee uitdagender, maar wel een sommetje waar een eenduidig antwoord op volgt. Een keihard cijfer dat je kunt presenteren aan de baas, de klant of de opdrachtgever. “Zo jongens, dit is het. Alsjeblieft.” En dat je dan tevreden kunt gaan slapen omdat je een probleem hebt opgelost. Idealiseer ik mijn vorige leven? Natuurlijk. Ik heb er niet voor niets voor gekozen geen ingenieur meer te willen zijn. Maar sommige dingen mis ik af en toe.

Wat dat betreft waren die kunstgeschiedenistentamens van afgelopen maand een lichtpuntje in de duisternis. Het bronzen ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius is gewoon van 161-180 na Christus. Over die marge zullen vast nog wel een aantal specialisten bakkeleien, maar in het standaardwerk voor kunsthistorici (de Janson) staan deze jaartallen. Fijn zo’n internationale afspraak. Als kunsthistoricus moet ik die kennis gewoon als bagage met me meedragen en desgevraagd reproduceren. Eitje.

Maar nu moet ik voor morgenavond vierduizend woorden tikken over een onderwerp dat maar niet eenduidig wil worden. Ik heb betrokkenen over het onderwerp gesproken. Enkelen van hen hadden het probleem zelf wel teruggebracht tot een glashelder statement. “Zo zit het en niet anders.” Maar ja, de ander was dan weer net zo stellig over precies het tegenovergestelde. Beide uitersten worden vertegenwoordigd door intelligente, betrouwbare bronnen. Ik neig iets meer naar de een dan naar de ander, maar ik zweef nog steeds. Ik heb veel gelezen over het onderwerp. Er is door betrouwbare derden een ongelooflijke hoeveelheid feiten verzameld, maar zelfs de feiten lijken elkaar tegen te spreken. Het geheel is onmogelijk te overzien.

Er hebben zich al vele advocaten, rechters, politici, mediaspecialisten, journalisten en columnisten over de zaak gebogen en nu heb ik mezelf opgelegd er ook nog eens wat mee te doen. Sommige voorgangers dachten er uit te zijn, maar geen van hen heeft mij kunnen overtuigen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ik moet de nuance zoeken waar iedereen in uitersten schiet. Maar wie wil er in deze tijd van extreme meningen nog een genuanceerde mening lezen? Het lezen van een genuanceerde mening is ongeveer net zo leuk als er eentje optikken. Het bloed kruipt bovendien waar het niet gaan kan. Ook ik wil de boel duiden. De lezer een verfrissende kijk op het verhaal meegeven.

Maar ik ben verdwaald in mijn research. Ik ben omringd door boeken, artikelen en tapes van interviews. Overal zoek ik naar die ene clou, die ene quote die alleen ik door mijn bijzondere kwaliteiten gevonden heb en die alles op zijn plek doet vallen. Ik heb nog een etmaal om een interessant en leesbaar verhaal te tikken. Als u dit leest, ligt het verhaal bij de opdrachtgever en mag ik voor het eerst in dagen weer een biertje drinken. Ik wou dat ik bij u was.

Ir. Marie-José Kleef is freelance journalist. Ze studeerde civiele techniek aan de TU Delft.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.