‘Haal adem & kus me diep’. Onder die titel voert de Delftse Komedie deze week een vierluik op in Museum Prinsenhof. Een toneelstuk geschreven door Jan van der Mast over de kus als thermometer voor onze liefdesrelaties.
,,Vroeger kusten mensen elkaar veel sporadischer dan nu.”
Jan van der Mast en vriendin zijn bij binnenkomst nog druk in gesprek met een medewerker van de woningbouwcorporatie over de sloop van hun flat. Als hij op het punt staat te vertrekken, vraagt deze in de gang nog even naar zijn beroep. ,,Stedebouwkundige”, horen we Van der Mast zeggen. Zijn vriendin moet glimlachen. ,,Hij is al zes jaar aan het schrijven en noemt zich nog steeds stedebouwkundige!”
De auteur van het boek ‘Films, vaders en neuzen’ loopt kennelijk niet met een sandwichbord rond dat hij schrijver is. Dat hoeft ook niet. De Delftse Komedie wist hem vorig jaar moeiteloos te vinden toen ze op zoek waren naar iemand die een stuk voor hen wilde schrijven.
Het toneelgezelschap wou in eerste instantie vier eenakters van twintig minuten, geschreven door vier auteurs en geregisseerd door even zoveel regisseurs. Uiteindelijk heeft Van der Mast ze alle vier geschreven en tekenden Marjet Roerink en Kees Thielen voor de regie.
,,Ze kwamen bij me met het idee dat ze een locatie-project wilden opzetten”, licht Van der Mast toe, ,,en dat ze toestemming hadden om het op te voeren in Het Prinsenhof. Ik heb al vier keer eerder aan een locatie-project meegewerkt en vond het heel leuk om te doen. Maar elke keer dat het was afgelopen, was de waarde van de tekst weg. Daarom wilde ik een tekst schrijven die eventueel ook later op een andere locatie kan worden opgevoerd.”
Dat was de reden dat hij zocht naar een universeel thema. Eerst wilde hij iets doen met historische figuren. Aangezien mensen als Willem van Oranje en Vermeer dit jaar erg veel aandacht hebben gehad, liet hij dat varen. Zoals hij wel vaker doet ging hij vervolgens in de bibliotheek neuzen om op een idee te komen.
Sfeer
2 Repetitie van de Delftse Komedie, afgelopen vrijdag in het Prinsenhof
Daar stuitte hij op het boekje ‘De kus, de kortste afstand tussen twee harten’ van Piet Nijs en Johan Vermote. Van der Mast: ,,Dat ging over de betekenis van de kus in verschillende culturen door de eeuwen heen. Er stond onder andere in dat de kus de thermometer is die in de loop van de tijd de warmte van je liefdesrelatie aangeeft. Die stelling vond ik zeer geschikt voor het project.”
Bij het schrijven heeft hij volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden die Het Prinsenhof biedt. ,,Het leukste van zo’ngrote locatie is dat er een grote verscheidenheid aan ruimtes is”, aldus Van der Mast. ,,Dat heb ik meegenomen in het schrijven. De stukken moeten allemaal een eigen sfeer hebben. Het publiek ziet in een uur achtereenvolgens vier stukken. Daartussen zitten andere acts met muziek of beeld.”
In het eerste stuk blikken twee mensen terug op hun eerste kus, heel lang geleden. Het heeft de sfeer van een Griekse mythe en eindigt bij het kind dat ze krijgen. In het tweede deel is dat een gekwelde puber geworden die wanhopig verlangt naar de kus. In het derde stuk is hij begin twintig en zien we hem in een virtual reality tv-show. Tien jaar later ontmoeten we hem opnieuw. Hij heeft een lange relatie achter de rug en de ‘zoenlust’ is danig afgenomen.
Inflatie
Hoewel hij de locatie optimaal heeft benut, heeft Het Prinsenhof de schrijver niet bijzonder geïnspireerd. ,,Ik vond het wel prettig om die ruimtes te zien”, relativeert hij. ,,Een prachtige prinsenkamer met uitzicht op de Oude Kerk. Voor het vierde deel wordt een hele lange zaal gebruikt met twee grote schouwen aan weerszijden en een beschilderd plafond met engelen. Maar voor het schrijven heb ik daar niet uit geput.”
Als schrijver heeft hij überhaupt weinig met Delft. In zijn roman, die deels autobiografisch is, speelt de stad als achtergronddecor weliswaar mee, maar veel betekenis heeft het niet voor hem. Als Delftenaar koestert hij natuurlijk wel herinneringen aan de stad waar hij opgroeide. ,,Deze week bedacht ik me dat ik op mijn elfde met een vriendje en twee vriendinnetjes uit de klas naar het Prinsenhof ben geweest. We liepen de hele dag door het gebouw te jagen. Het was erg spannend. Daarna gingen we naar de overkant waar een film draaide over koningin Juliana in Indonesië. Daar heb ik met één van die meisjes hand en hand gezeten – maar we hebben elkaar niet gekust.”
Welke betekenis hecht hij zelf eigenlijk aan de kus? ,,Ik zit in een circuit waarin het gewoon is dat ook mannen elkaar kussen. Dat vind ik prettig. Ik kom uit een eenvoudig arbeidersmilieu waarin dat niet gebruikelijk is. De kus heeft verschillende betekenissen, maar je kunt ze ook als hoogste goed beschouwen.”
Tegenwoordig lijken mensen elkaar veel meer te zoenen dan vroeger. Dat roept de vraag op of de kus niet aan inflatie onderhevig is. ,,Vanuit historisch perspectief bekeken is dat zeker het geval. Vroeger kusten mensen elkaar inderdaad veel sporadischer dan nu.”
Van der Mast en zijn vriendin hebben een zoontje van twee. Ook hij ontvangt volgens hem graag kusjes. ,,Zelf kan hij ze inmiddels ook geven”, zegt de auteur. ,,Sinds vanochtend kan hij er zelfs geluid bij maken.” (M.v.d.L.)
‘Haal adem & kus me diep’ wordt van do. 17 t/m za. 20 oktober drie keer per avond opgevoerd in Het Prinsenhof.
,
‘Haal adem & kus me diep’. Onder die titel voert de Delftse Komedie deze week een vierluik op in Museum Prinsenhof. Een toneelstuk geschreven door Jan van der Mast over de kus als thermometer voor onze liefdesrelaties. ,,Vroeger kusten mensen elkaar veel sporadischer dan nu.”
Jan van der Mast en vriendin zijn bij binnenkomst nog druk in gesprek met een medewerker van de woningbouwcorporatie over de sloop van hun flat. Als hij op het punt staat te vertrekken, vraagt deze in de gang nog even naar zijn beroep. ,,Stedebouwkundige”, horen we Van der Mast zeggen. Zijn vriendin moet glimlachen. ,,Hij is al zes jaar aan het schrijven en noemt zich nog steeds stedebouwkundige!”
De auteur van het boek ‘Films, vaders en neuzen’ loopt kennelijk niet met een sandwichbord rond dat hij schrijver is. Dat hoeft ook niet. De Delftse Komedie wist hem vorig jaar moeiteloos te vinden toen ze op zoek waren naar iemand die een stuk voor hen wilde schrijven.
Het toneelgezelschap wou in eerste instantie vier eenakters van twintig minuten, geschreven door vier auteurs en geregisseerd door even zoveel regisseurs. Uiteindelijk heeft Van der Mast ze alle vier geschreven en tekenden Marjet Roerink en Kees Thielen voor de regie.
,,Ze kwamen bij me met het idee dat ze een locatie-project wilden opzetten”, licht Van der Mast toe, ,,en dat ze toestemming hadden om het op te voeren in Het Prinsenhof. Ik heb al vier keer eerder aan een locatie-project meegewerkt en vond het heel leuk om te doen. Maar elke keer dat het was afgelopen, was de waarde van de tekst weg. Daarom wilde ik een tekst schrijven die eventueel ook later op een andere locatie kan worden opgevoerd.”
Dat was de reden dat hij zocht naar een universeel thema. Eerst wilde hij iets doen met historische figuren. Aangezien mensen als Willem van Oranje en Vermeer dit jaar erg veel aandacht hebben gehad, liet hij dat varen. Zoals hij wel vaker doet ging hij vervolgens in de bibliotheek neuzen om op een idee te komen.
Sfeer
2 Repetitie van de Delftse Komedie, afgelopen vrijdag in het Prinsenhof
Daar stuitte hij op het boekje ‘De kus, de kortste afstand tussen twee harten’ van Piet Nijs en Johan Vermote. Van der Mast: ,,Dat ging over de betekenis van de kus in verschillende culturen door de eeuwen heen. Er stond onder andere in dat de kus de thermometer is die in de loop van de tijd de warmte van je liefdesrelatie aangeeft. Die stelling vond ik zeer geschikt voor het project.”
Bij het schrijven heeft hij volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden die Het Prinsenhof biedt. ,,Het leukste van zo’ngrote locatie is dat er een grote verscheidenheid aan ruimtes is”, aldus Van der Mast. ,,Dat heb ik meegenomen in het schrijven. De stukken moeten allemaal een eigen sfeer hebben. Het publiek ziet in een uur achtereenvolgens vier stukken. Daartussen zitten andere acts met muziek of beeld.”
In het eerste stuk blikken twee mensen terug op hun eerste kus, heel lang geleden. Het heeft de sfeer van een Griekse mythe en eindigt bij het kind dat ze krijgen. In het tweede deel is dat een gekwelde puber geworden die wanhopig verlangt naar de kus. In het derde stuk is hij begin twintig en zien we hem in een virtual reality tv-show. Tien jaar later ontmoeten we hem opnieuw. Hij heeft een lange relatie achter de rug en de ‘zoenlust’ is danig afgenomen.
Inflatie
Hoewel hij de locatie optimaal heeft benut, heeft Het Prinsenhof de schrijver niet bijzonder geïnspireerd. ,,Ik vond het wel prettig om die ruimtes te zien”, relativeert hij. ,,Een prachtige prinsenkamer met uitzicht op de Oude Kerk. Voor het vierde deel wordt een hele lange zaal gebruikt met twee grote schouwen aan weerszijden en een beschilderd plafond met engelen. Maar voor het schrijven heb ik daar niet uit geput.”
Als schrijver heeft hij überhaupt weinig met Delft. In zijn roman, die deels autobiografisch is, speelt de stad als achtergronddecor weliswaar mee, maar veel betekenis heeft het niet voor hem. Als Delftenaar koestert hij natuurlijk wel herinneringen aan de stad waar hij opgroeide. ,,Deze week bedacht ik me dat ik op mijn elfde met een vriendje en twee vriendinnetjes uit de klas naar het Prinsenhof ben geweest. We liepen de hele dag door het gebouw te jagen. Het was erg spannend. Daarna gingen we naar de overkant waar een film draaide over koningin Juliana in Indonesië. Daar heb ik met één van die meisjes hand en hand gezeten – maar we hebben elkaar niet gekust.”
Welke betekenis hecht hij zelf eigenlijk aan de kus? ,,Ik zit in een circuit waarin het gewoon is dat ook mannen elkaar kussen. Dat vind ik prettig. Ik kom uit een eenvoudig arbeidersmilieu waarin dat niet gebruikelijk is. De kus heeft verschillende betekenissen, maar je kunt ze ook als hoogste goed beschouwen.”
Tegenwoordig lijken mensen elkaar veel meer te zoenen dan vroeger. Dat roept de vraag op of de kus niet aan inflatie onderhevig is. ,,Vanuit historisch perspectief bekeken is dat zeker het geval. Vroeger kusten mensen elkaar inderdaad veel sporadischer dan nu.”
Van der Mast en zijn vriendin hebben een zoontje van twee. Ook hij ontvangt volgens hem graag kusjes. ,,Zelf kan hij ze inmiddels ook geven”, zegt de auteur. ,,Sinds vanochtend kan hij er zelfs geluid bij maken.” (M.v.d.L.)
‘Haal adem & kus me diep’ wordt van do. 17 t/m za. 20 oktober drie keer per avond opgevoerd in Het Prinsenhof.
‘Haal adem & kus me diep’. Onder die titel voert de Delftse Komedie deze week een vierluik op in Museum Prinsenhof. Een toneelstuk geschreven door Jan van der Mast over de kus als thermometer voor onze liefdesrelaties. ,,Vroeger kusten mensen elkaar veel sporadischer dan nu.”
Jan van der Mast en vriendin zijn bij binnenkomst nog druk in gesprek met een medewerker van de woningbouwcorporatie over de sloop van hun flat. Als hij op het punt staat te vertrekken, vraagt deze in de gang nog even naar zijn beroep. ,,Stedebouwkundige”, horen we Van der Mast zeggen. Zijn vriendin moet glimlachen. ,,Hij is al zes jaar aan het schrijven en noemt zich nog steeds stedebouwkundige!”
De auteur van het boek ‘Films, vaders en neuzen’ loopt kennelijk niet met een sandwichbord rond dat hij schrijver is. Dat hoeft ook niet. De Delftse Komedie wist hem vorig jaar moeiteloos te vinden toen ze op zoek waren naar iemand die een stuk voor hen wilde schrijven.
Het toneelgezelschap wou in eerste instantie vier eenakters van twintig minuten, geschreven door vier auteurs en geregisseerd door even zoveel regisseurs. Uiteindelijk heeft Van der Mast ze alle vier geschreven en tekenden Marjet Roerink en Kees Thielen voor de regie.
,,Ze kwamen bij me met het idee dat ze een locatie-project wilden opzetten”, licht Van der Mast toe, ,,en dat ze toestemming hadden om het op te voeren in Het Prinsenhof. Ik heb al vier keer eerder aan een locatie-project meegewerkt en vond het heel leuk om te doen. Maar elke keer dat het was afgelopen, was de waarde van de tekst weg. Daarom wilde ik een tekst schrijven die eventueel ook later op een andere locatie kan worden opgevoerd.”
Dat was de reden dat hij zocht naar een universeel thema. Eerst wilde hij iets doen met historische figuren. Aangezien mensen als Willem van Oranje en Vermeer dit jaar erg veel aandacht hebben gehad, liet hij dat varen. Zoals hij wel vaker doet ging hij vervolgens in de bibliotheek neuzen om op een idee te komen.
Sfeer
2 Repetitie van de Delftse Komedie, afgelopen vrijdag in het Prinsenhof
Daar stuitte hij op het boekje ‘De kus, de kortste afstand tussen twee harten’ van Piet Nijs en Johan Vermote. Van der Mast: ,,Dat ging over de betekenis van de kus in verschillende culturen door de eeuwen heen. Er stond onder andere in dat de kus de thermometer is die in de loop van de tijd de warmte van je liefdesrelatie aangeeft. Die stelling vond ik zeer geschikt voor het project.”
Bij het schrijven heeft hij volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden die Het Prinsenhof biedt. ,,Het leukste van zo’ngrote locatie is dat er een grote verscheidenheid aan ruimtes is”, aldus Van der Mast. ,,Dat heb ik meegenomen in het schrijven. De stukken moeten allemaal een eigen sfeer hebben. Het publiek ziet in een uur achtereenvolgens vier stukken. Daartussen zitten andere acts met muziek of beeld.”
In het eerste stuk blikken twee mensen terug op hun eerste kus, heel lang geleden. Het heeft de sfeer van een Griekse mythe en eindigt bij het kind dat ze krijgen. In het tweede deel is dat een gekwelde puber geworden die wanhopig verlangt naar de kus. In het derde stuk is hij begin twintig en zien we hem in een virtual reality tv-show. Tien jaar later ontmoeten we hem opnieuw. Hij heeft een lange relatie achter de rug en de ‘zoenlust’ is danig afgenomen.
Inflatie
Hoewel hij de locatie optimaal heeft benut, heeft Het Prinsenhof de schrijver niet bijzonder geïnspireerd. ,,Ik vond het wel prettig om die ruimtes te zien”, relativeert hij. ,,Een prachtige prinsenkamer met uitzicht op de Oude Kerk. Voor het vierde deel wordt een hele lange zaal gebruikt met twee grote schouwen aan weerszijden en een beschilderd plafond met engelen. Maar voor het schrijven heb ik daar niet uit geput.”
Als schrijver heeft hij überhaupt weinig met Delft. In zijn roman, die deels autobiografisch is, speelt de stad als achtergronddecor weliswaar mee, maar veel betekenis heeft het niet voor hem. Als Delftenaar koestert hij natuurlijk wel herinneringen aan de stad waar hij opgroeide. ,,Deze week bedacht ik me dat ik op mijn elfde met een vriendje en twee vriendinnetjes uit de klas naar het Prinsenhof ben geweest. We liepen de hele dag door het gebouw te jagen. Het was erg spannend. Daarna gingen we naar de overkant waar een film draaide over koningin Juliana in Indonesië. Daar heb ik met één van die meisjes hand en hand gezeten – maar we hebben elkaar niet gekust.”
Welke betekenis hecht hij zelf eigenlijk aan de kus? ,,Ik zit in een circuit waarin het gewoon is dat ook mannen elkaar kussen. Dat vind ik prettig. Ik kom uit een eenvoudig arbeidersmilieu waarin dat niet gebruikelijk is. De kus heeft verschillende betekenissen, maar je kunt ze ook als hoogste goed beschouwen.”
Tegenwoordig lijken mensen elkaar veel meer te zoenen dan vroeger. Dat roept de vraag op of de kus niet aan inflatie onderhevig is. ,,Vanuit historisch perspectief bekeken is dat zeker het geval. Vroeger kusten mensen elkaar inderdaad veel sporadischer dan nu.”
Van der Mast en zijn vriendin hebben een zoontje van twee. Ook hij ontvangt volgens hem graag kusjes. ,,Zelf kan hij ze inmiddels ook geven”, zegt de auteur. ,,Sinds vanochtend kan hij er zelfs geluid bij maken.” (M.v.d.L.)
‘Haal adem & kus me diep’ wordt van do. 17 t/m za. 20 oktober drie keer per avond opgevoerd in Het Prinsenhof.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.