,,Sinds de komst van Anne, mijn dochter, is het met het sleutelen aan oude auto’s gedaan. Ik rijd er nog wel in, maak foto’s voor de fotoboeken en ik praat er vooral veel over.
Delen
Soms help ik mijn man Peter nog wel eens. Bij het ontluchten van de remmen, bijvoorbeeld. Dan hoef ik alleen maar in de auto te zitten en op de rem te trappen. Of ik denk mee als er een probleem is.
Toen ik Peter leerde kennen reed ik brommer. Hij heeft hem een keer gerepareerd. Ik hielp hem en toen heeft hij me overgehaald om ook aan auto’s te gaan sleutelen. Hij had al een Kadett-B uit 1972 opgeknapt. Ik vond het vooral leuk om met z’n tweeën te klussen.
Telkens als een auto klaar is, gaan we op zoek naar een andere. Soms ruilen we ze ook wel. Onze Skoda bijvoorbeeld, hebben we geruild tegen een FSO Warzawa. Dat is in Polen een soort Mercedes, maar bij ons heeft hij nooit echt gereden. Het probleem was de aandrijflijn. Daar waren we een beetje op uitgekeken. Een vriend van ons vond het wel leuk om dat op te knappen en hij was een beetje uitgekeken op zijn Skoda. Toen hebben we de auto’s dus geruild.
We hebben de Skoda nu al bijna twee jaar. Dat is wel erg lang voor onze begrippen. We willen deze misschien wel houden. Alhoewel we dat elke keer zeggen.
Van Franse auto’s ben ik niet kapot. We hebben een enkele Japanner gehad, maar de nadruk ligt toch vooral op Oost-Europese en Duitse auto’s. De Kadettjes blijven trekken, maar we zijn niet speciaal gehecht aan één bepaalde auto. Het blijft natuurlijk maar een Kadettje.
Een van mijn favorieten was een Trabant Station wagon. Dat was een leuke auto en hij reed ook zo lekker. Er zat een soort brommermotor in en hij had stuurversnelling.
Als Anne wat groter is, ga ik wel weer sleutelen. We hebben een schuur bij een boer en daar kan ze dan prima rondlopen en spelen. Misschien dat Anne ook mee gaat klussen als ze oud genoeg is. Dan hebben we een klusgezinnetje.”
,,Sinds de komst van Anne, mijn dochter, is het met het sleutelen aan oude auto’s gedaan. Ik rijd er nog wel in, maak foto’s voor de fotoboeken en ik praat er vooral veel over. Soms help ik mijn man Peter nog wel eens. Bij het ontluchten van de remmen, bijvoorbeeld. Dan hoef ik alleen maar in de auto te zitten en op de rem te trappen. Of ik denk mee als er een probleem is.
Toen ik Peter leerde kennen reed ik brommer. Hij heeft hem een keer gerepareerd. Ik hielp hem en toen heeft hij me overgehaald om ook aan auto’s te gaan sleutelen. Hij had al een Kadett-B uit 1972 opgeknapt. Ik vond het vooral leuk om met z’n tweeën te klussen.
Telkens als een auto klaar is, gaan we op zoek naar een andere. Soms ruilen we ze ook wel. Onze Skoda bijvoorbeeld, hebben we geruild tegen een FSO Warzawa. Dat is in Polen een soort Mercedes, maar bij ons heeft hij nooit echt gereden. Het probleem was de aandrijflijn. Daar waren we een beetje op uitgekeken. Een vriend van ons vond het wel leuk om dat op te knappen en hij was een beetje uitgekeken op zijn Skoda. Toen hebben we de auto’s dus geruild.
We hebben de Skoda nu al bijna twee jaar. Dat is wel erg lang voor onze begrippen. We willen deze misschien wel houden. Alhoewel we dat elke keer zeggen.
Van Franse auto’s ben ik niet kapot. We hebben een enkele Japanner gehad, maar de nadruk ligt toch vooral op Oost-Europese en Duitse auto’s. De Kadettjes blijven trekken, maar we zijn niet speciaal gehecht aan één bepaalde auto. Het blijft natuurlijk maar een Kadettje.
Een van mijn favorieten was een Trabant Station wagon. Dat was een leuke auto en hij reed ook zo lekker. Er zat een soort brommermotor in en hij had stuurversnelling.
Als Anne wat groter is, ga ik wel weer sleutelen. We hebben een schuur bij een boer en daar kan ze dan prima rondlopen en spelen. Misschien dat Anne ook mee gaat klussen als ze oud genoeg is. Dan hebben we een klusgezinnetje.”
Comments are closed.