De passie van…

Daar ben ik gevallen tijdens het bolderen. Bij bolderen zoek je zonder zekering een weg naar boven. Het was een val van ongeveer twee meter, maar ik viel plat op mijn rug. Na die val heeft het veel tijd gekost om weer in het goede ritme te komen.

Ik heb nooit les gehad: klimmen kun je jezelf aanleren. De bewegingen worden steeds moeilijker en zwaarder. Het vergt veel van vingers, polsen en rug. Wat ik zo mooi vind, is de balans tussen kracht en souplesse. Klimmen is verticaal dansen. Je gebruikt echt elk spiertje en fouten worden onmiddellijk afgestraft.

Ik klim twee keer per week. Soms in Haarlem of Amsterdam, maar meestal in Schiedam. Voor omgerekend achttien gulden kun je daar een hele avond klimmen. Ze hebben een wand met heel veel verschillende routes van verschillende moeilijkheidsgraad. Iedere keer probeer ik mijn grenzen te verleggen.

In Bergschenhoek is een hal van 35 meter hoog. Dat is ongeveer een flatgebouw van twaalf verdiepingen. Het is prachtig om van bovenin te zien welke route je helemaal hebt afgelegd. De hoogte is niet eng, ik vertrouw op mijn materiaal. Ik ken zelfs een paar mensen met hoogtevrees die klimmen.

De laatste keer dat ik op een echte rots heb geklommen was afgelopen zomer op Mallorca. Binnen en buiten klimmen kun je niet met elkaar vergelijken. In een hal hoef je alleen een route met een bepaalde kleur uit te zoeken. Daarna klim je heel geconcentreerd naar boven. Buiten moet je telkens zoeken naar een bevestigingspunt. Dan gaat het ook meer om de rots zelf, het weer en het uitzicht. De eerste keer buiten klimmen is daarom heel raar; je wordt steeds afgeleid door wat er om je heen gebeurt.

Van klimmen word je gigantisch sterk. Wie spieren wil kweken kan volgens mij beter klimmen dan fitnessen. Op dit moment kan ik helaas niet klimmen. Vier weken geleden heb ik tijdens het snowboarden de muis van mijn hand gekneusd. Vreselijk, ik krijg nu al weer zin.”

Verticaal dansen

,,Vijf jaar geleden ben ik begonnen met klimmen. Een half jaar daarna zijn we met een groep klimmers naar Frankrijk afgereisd. Daar ben ik gevallen tijdens het bolderen. Bij bolderen zoek je zonder zekering een weg naar boven. Het was een val van ongeveer twee meter, maar ik viel plat op mijn rug. Na die val heeft het veel tijd gekost om weer in het goede ritme te komen.

Ik heb nooit les gehad: klimmen kun je jezelf aanleren. De bewegingen worden steeds moeilijker en zwaarder. Het vergt veel van vingers, polsen en rug. Wat ik zo mooi vind, is de balans tussen kracht en souplesse. Klimmen is verticaal dansen. Je gebruikt echt elk spiertje en fouten worden onmiddellijk afgestraft.

Ik klim twee keer per week. Soms in Haarlem of Amsterdam, maar meestal in Schiedam. Voor omgerekend achttien gulden kun je daar een hele avond klimmen. Ze hebben een wand met heel veel verschillende routes van verschillende moeilijkheidsgraad. Iedere keer probeer ik mijn grenzen te verleggen.

In Bergschenhoek is een hal van 35 meter hoog. Dat is ongeveer een flatgebouw van twaalf verdiepingen. Het is prachtig om van bovenin te zien welke route je helemaal hebt afgelegd. De hoogte is niet eng, ik vertrouw op mijn materiaal. Ik ken zelfs een paar mensen met hoogtevrees die klimmen.

De laatste keer dat ik op een echte rots heb geklommen was afgelopen zomer op Mallorca. Binnen en buiten klimmen kun je niet met elkaar vergelijken. In een hal hoef je alleen een route met een bepaalde kleur uit te zoeken. Daarna klim je heel geconcentreerd naar boven. Buiten moet je telkens zoeken naar een bevestigingspunt. Dan gaat het ook meer om de rots zelf, het weer en het uitzicht. De eerste keer buiten klimmen is daarom heel raar; je wordt steeds afgeleid door wat er om je heen gebeurt.

Van klimmen word je gigantisch sterk. Wie spieren wil kweken kan volgens mij beter klimmen dan fitnessen. Op dit moment kan ik helaas niet klimmen. Vier weken geleden heb ik tijdens het snowboarden de muis van mijn hand gekneusd. Vreselijk, ik krijg nu al weer zin.”