De Melkkoe – Servicemedewerker

“De ene keer draai je een ambulante dienst, de andere keer zit je achter het loket. Mijn voorkeur hangt af van het station. Op Den Haag Centraal komen veel toeristen met vragen. ‘Welke trein moet ik nemen?’ Of: ‘Hoe kom ik bij mijn hotel?’ Het geeft voldoening als je iemand op weg kan helpen. Op station Leiden en Hollands Spoor zie je vooral studenten en zakenlui. Die kennen de weg wel. De tijd gaat dan langzamer, wat trouwens ook geldt op een rustige dag achter het loket. Op Den Haag Centraal heb je eigenlijk nooit níemand voor je staan. Is er een lange rij, dan probeer je die weg te werken. Dat geeft een kick.”

“Mijn moeder werkt al langer bij de NS. Via haar hebben ze mij gevraagd voor deze baan. Nu werk ik soms samen met mijn moeder. In Delft heb je bijvoorbeeld twee loketten. Dan zit mijn moeder links en ik rechts. Soms vraag ik: ‘Mam, hoe zit dat ook alweer?’ Zie je ze gek kijken. Je ziet trouwens vaker dat mensen uit één familie bij NS werken. Een spoorfamilie noemen ze dat.”
“Het komt voor dat je met vier collega’s tegenover tweehonderd man staat. Blijkt er een stremming. Je probeert in zo’n geval orde te scheppen, vooral niet drie mensen tegelijk te helpen. Stuk voor stuk handel je de vragen af. Andere reizigers luisteren mee en trekken hun plan. Een ouder iemand heeft misschien een beschrijving op papier nodig. Of er komt een reiziger aanlopen van: ‘Het is weer zover…’. Als je die met een goed humeur op pad kan sturen, is dat mooi.”
“Wanneer mensen kritiek hebben op de NS, dan kan ik daar gedeeltelijk in meegaan. Maar bedenk wel: hier in Delft heb je amper een marge van een minuut tussen twee treinen. Mijn huisgenoten klagen nog wel eens, als er aan het spoor wordt gewerkt. Wat ze vergeten is dat ProRail daar verantwoordelijk voor is. De NS wordt er helaas op aangekeken. In dat soort discussies stel ik me verdedigend op. Dan merk ik ook, dat ik echt trots ben op mijn werkgever.”

Bijbaan: Servicemedewerker NS
Verdiensten: €11 per uur zonder toeslagen
Opvallend: Werkt geregeld samen met zijn moeder op station Delft

Is het niet lastig, als hbo-student tussen de TU’ers?
“Nee hoor, ik vermaak me wel. Er worden weleens grapjes over gemaakt, maar ik kan het soms ook als smoes gebruiken. Misschien helpt het dat ik hierna een master ga doen aan de TU.”

Hoe ben je bij de VSSD beland?
“Ik ben gevraagd door een oud-bestuurslid, dat ik ken van Virgiel. De VSSD heeft een politiek gezicht en dat vind ik aantrekkelijk. Deze functie geeft me bovendien ervaring. We hebben vijf man ondersteunend personeel. Samen zorgen we ervoor dat het leven van de student over tien jaar nog in orde is. Maar de gemiddelde student weet niet precies waar we mee bezig zijn.”

Wat doet de VSSD?
“We zijn een club die overal tegenaan kan schoppen en daardoor druk uitoefent. We hebben contacten met studentenverenigingen, studieverenigingen, Duwo, de TU en de gemeente. Dat is heel leuk. Bovendien heb je als bestuurder veel vrijheid: er zijn meerdere onderwerpen die we als VSSD kunnen aanpakken, maar aan het begin kun je zelf kiezen waar je de focus op legt.”

Waar koos jij voor?
“We hebben zes beleidsgroepen: huisvesting, onderwijs, internationale studenten, inkomen, maatschappij… en nog één…” (Bestuursgenoot: “Hbo! Gast, je bent nota bene zelf een hbo’er!”) “O ja, en hbo. Ik koos voor die laatste en maatschappij en huisvesting. Maatschappij spitst zich in dit geval vooral toe op vervoer, zoals de verbouwing van de Sebastiaansbrug. Verder ben ik bezig met de samenvoeging van hbo en universiteit. De Haagse Hogeschool en InHolland verhuizen naar de campus en ik zou graag zien dat de instanties beter gaan samenwerken. Zo zou het mooi zijn als de Owee en hun introductietijd samenvloeit. Verder is er nog het convenant dat we hebben met Duwo, de TU en de gemeente om 1400 woningen te bouwen voor 2010. Daarop moeten we druk blijven uitoefenen.”

Zijn er ook concrete dingen waar je mee bezig bent voor de studenten die hier nu zitten?
“We zijn nu bezig met het bindend studieadvies. Het college van bestuur wil dat dit jaar al invoeren, maar de VSSD is ertegen. Wij vestigen daar de aandacht op. Dat doen we ook met de harde knip. Zo weten sommige eerstejaars niet eens dat de harde knip voor hen al is ingevoerd. Daarnaast doen we intern nog allerlei dingen. We hebben een eigen uitgeverij en winkel en fungeren als bemiddelaar voor studentenverzekeringen. Verder hebben we nog een steunpunt waar studenten met juridische vragen langs kunnen komen. Zo kun je bij ons terecht als je problemen hebt met de IB-groep. Uit een testje dat we deden, bleek dat wanneer je tienmaal de IB-groep belt met dezelfde vraag, je zesmaal een ander antwoord krijgt. De meeste vragen die we krijgen, gaan over huisvesting: te hoge huur of vervelende huisbazen. Meestal bij particuliere verhuurders.”

Jullie bestaan dit jaar 45 jaar. Is de VSSD in de loop der jaren veel veranderd?
“We zijn op 19 december 1963 ontstaan om de belangen van studenten te vertegenwoordigen bij bestuursbeslissingen van de TU. We ontstonden vanuit een belangenvereniging die al sinds 1898 bestond. In de jaren zeventig werden we echt een vakbond. De cultuur was toen heel anders; veel meer betuttelend. De vakbond verenigde mensen tegen beslissingen van hoger hand. Dat is nu veel minder nodig, wat er ook voor zorgt dat het wat individueler is geworden. We zijn nu weer meer een belangenvereniging. We worden nu ook eerder in het besluitproces betrokken en hebben dus meer invloed. Maar of de VSSD echt veranderd is, is moeilijk in te schatten. Ik denk dat de sfeer wel steeds anders wordt, maar de structuur verandert weinig.”

En hoe staan de zaken er nu voor?
“We zijn nog steeds de grootste studentenbelangenvereniging van Nederland. We hebben ongeveer drieduizend leden; één vijfde van de TU-studentenpopulatie. Mensen worden vooral lid in de winkel, als ze boeken willen kopen. Dan krijgen ze namelijk korting. We werven eerstejaars grotendeels bij de Owee en door een mailing. We willen wel dat ze uit vrije wil lid worden.”

Wat heeft de VSSD bereikt waar ze trots op is?
“We zijn goed gevestigd in de Delftse cultuur. Zo zijn we onder andere de verenigingsraad (Vera) en de studieverenigingsraad gestart. We praten met veel partijen en worden beschouwd als een goede gesprekspartner. Vroeger hebben we nog weleens het ministerie – toen nog één van de zwaarst beveiligde gebouwen van Nederland – bezet als onderdeel van een grote onderwijsactie. Grappig detail is dat huidig Tweede Kamerlid voor de PvdA, Diederik Samson, toen onze voorzitter was.”

En waar ben jij zelf trots op?
“In de afgelopen jaren hebben we veel bereikt met de hbo-instellingen. De meeste directies daar zagen weinig tot geen belang in studieverenigingen. Bij de Haagse Hogeschool is dat nu anders, daar zijn de verenigingen veel actiever dan normaal. We hebben daar daarom een studieverenigingenraad opgezet.”

Ben je al die onderwerpen nooit eens zat? Komt er een moment waarop je denkt: zeur toch niet zo?
“Laatst is de Algemene Bewonersorganisatie opgeheven. Die vertegenwoordigt veertig procent van alle studenten tegenover Duwo. Dat gaf heel veel gedoe. Er zaten daar wat fanatieke mensen en de VSSD had aangeboden een nieuw bestuur te zoeken. Dat ging erg moeizaam en we ondervonden veel tegenwerking. Dat werd ik wel een beetje zat.”

Wat zijn je plannen nog voor dit jaar?
“We willen de VSSD meer publiciteit geven. Zo hebben we een busje gekocht dat we oranje laten spuiten met ons logo erop. Daarmee heeft de VSSD er straks een nieuw herkenbaar punt bij. Maar ons werk blijft ondoorzichtig. Van het achterliggende politieke spel zien de studenten niets. Wij steken veel tijd in de huisvestingsproblematiek en daar hebben we ook echt wel een vinger in de pap. Maar als er straks een nieuw gebouw staat, dan zegt niemand: ‘O, dat heeft de VSSD geregeld’. Mede daarom wil ik ons imago verbeteren.”

Imago?
“Ja, we worden toch een beetje gezien als ‘de boekenclub’. Het beeld van een vereniging wordt voor een groot deel bepaald door de individuen in het bestuur. Zijn dat populaire mensen, dan wordt de vereniging anders bekeken. Maar daar moeten we aan voorbij gaan: we moeten vooral ook laten zien wat we doen. Een imago verander je niet in een jaar.”

Werk je dan ook aan het sociale imago binnen de studentenwereld?
“Wij zijn met dit bestuur langs alle constitutieborrels, alle feestjes en dergelijke geweest. Maar de gemiddelde student bereik je daar natuurlijk niet mee. Dus moeten we het van mond-tot-mond-reclame hebben.”

Zou je nog een keer aan dit bestuursjaar beginnen als je de keus opnieuw had?
“Zeker. In de afgelopen zes maanden heb ik heel veel geleerd over het politieke spelletje, over de gemeente en verschillende instanties. Mijn agenda is bomvol. Ook de ervaring hoe om te gaan met personeelszaken is handig voor later. Je bent hier een jaar lang bezig en aan het eind van dat jaar heb je dingen gerealiseerd en probeer je het stokje zo goed mogelijk door te geven.
Verder ontmoet je veel mensen. Mijn netwerk is enorm uitgebreid, nuttig voor later. Ik heb veel contact met mensen in Delft, maar ook met de landelijke studentenvakbond LSVb en het interstedelijk studentenoverleg (ISO). Het is in elk geval erg leuk.”

Wat doen jullie met de LSVb?
“We hebben in december samen actie gevoerd tegen de landelijke invoering van de harde knip. Naar aanleiding daarvan is minister Plasterk in de Tweede Kamer teruggefloten. Volgens mij schrok hij toen wel van het hoge aantal studenten dat actie voerde. Dat was leuk. Verder is de VSSD de grootste vereniging binnen de LSVb. We vertegenwoordigen daar een derde van de totale achterban. Dat is veel, als je bedenkt dat er toch tien verenigingen bij zitten. Daardoor hebben we veel invloed op hun beleid en daarmee indirect op de landelijke politiek.”

Wat is het belangrijkste dat je je eventuele opvolger nu alvast kunt meegeven?
“Het belangrijkste is dat je iemand bent die makkelijk contact legt. Iemand die veel praatjes heeft. Maar heel belangrijk is het om goed te plannen. Het is makkelijk om de hele dag te besteden aan telefoontjes beantwoorden en op kantoor hangen, maar dan bereik je weinig. Sla dingen op, maak duidelijke afspraken, schrijf direct verslagen van gesprekken en vergaderingen en maak heldere actielijsten.”

Is er naast dat alles ook nog genoeg tijd voor gezelligheid?“Ja, zeker met mijn bestuursgenoten. Zo gaan we binnenkort samen naar Boedapest. Verder hadden we pasgeleden nog een personeelsuitje naar het Beeld- en Geluidsmuseum. We gaan wel vaker met zijn allen uit. We bezoeken gala’s van studenten-, studie- en zusterverenigingen en hebben zelf ook een gala, in april. Ook drinken we meestal na het werk nog even een biertje. Dit alles natuurlijk naast mijn gewone sociale activiteiten.”